Toxina | |
---|---|
clase de compuestos químicos con aplicaciones o funciones similares (es) y class of chemical entities with similar source or occurrence (en) | |
venenu y nocivo (es) | |
Una toxina (del griegu clásicu τοξικόν [toxikón], que significa ‘flecha’) ye una sustancia venenoso producida por célules vives d'animales, plantes, bacteries o otros organismos biolóxicos;[1][2] pa destacar el so orixe orgánicu, fálase dacuando tamién de biotoxina.[3][4] Tán escluyíes d'esta definición les sustancies creaes por procesos artificiales. El términu «toxina» foi introducíu pol químicu orgánicu Ludwig Brieger (1849-1919).[5]
Les toxines pueden ser pequeñes molécules, péptidos, o proteínes capaces de causar enfermedá cuando entren en contautu con, o son absorbíos por, texíos del cuerpu, interactuando con macromolécules biolóxiques como enzimes o receptores celulares. Les toxines varien descomanadamente na so severidá, que va d'un efeutu curtio y leve (como nel casu d'un aguiyón d'abeya) hasta mortal casi de momentu (como na toxina botulínica).
Les toxines xeneraes por microorganismos son un importante factor de roxura; responsables del calter patogénico y del grau de fuximientu del sistema inmunitariu del güéspede.[6]
Les toxines na naturaleza tienen principalmente dos funciones:
Clasificación pola so naturaleza química
Anguaño, les toxines pueden clasificase, d'alcuerdu a la so naturaleza química, en toxines proteiques y toxines glúcido-lípidu-polipeptídicas.
Roux demostró que'l bacilu diftéricu segrega un venenu que por sigo solo puede reproducir la enfermedá nun cobayo. Esta toxina diftérica ye verdaderamente segregada nel mediu esternu. Otres toxines proteiques tópense coles mesmes nel cuerpu microbianu y nel mediu ambiente. Y ciertes toxines proteiques permanecen fuertemente amestaes a los cuerpos microbianos.
Pillemer y Eaton estudiaron de manera especial la estructura de les toxines tetánico y diftérico. Estes toxines son solubles n'agua y xeneralmente termolábiles; el calor, la lluz y l'avieyamientu afectar. Los ácidos y les bases destruyir y el formol tresformar nun nuevu productu, llamáu anatoxina pol veterinariu y biólogu francés Gaston Ramon, en 1923. Esti productu ye absolutamente inofensivu, pero caltién íntegramente el poder floculante y l'actividá inmunizante de la toxina. (Burdin & de Lavergne, 1980)[7]
Les toxines glúcido-lípidu-polipeptídicas tienen efeutu sobre'l sistema nerviosu (agafen el sistema parasimpáticu) y representa un papel importante nel favorecimiento de la infeición. [7]
Dalgunos de los tipos de toxina meyor conocíos son: