Vasubandhu

Vasubandhu nuna ilustración china

Acordies cola tradición budista majaiana, Vasubandhu foi un monxu y filósofu escolásticu del sieglu IV que fundó, al pie del so hermanu Asanga, la escuela filosófica Iogachara o Vigñanavada.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nacíu brahmán[1] Vasubandhu (ca. sieglu IV) foi, acordies cola tradición budista mahayana, un monxu y filósofu escolásticu que fundó, al pie del so hermanu Asanga, la escuela filosófica Iogachara o Vigñana Vada. Vasubandhu ye una de les figures más relevantes de la hestoria de budismu. La tradición Xingo Shinshu considerar el 2º patriarca, ente que na tradición zen ye'l 21º.

Moró na ciudá de Kausambhi (na rexón de Gandhara), onde foi educáu na escuela budista sarvastivada, establecida na so ciudá. Foi contemporaneu del rei indiu Chandragupta I (quien reinó ente'l 319 y el 335, y foi padre del rei Samudragupta, quien reinó ente'l 335 y el 375). Estos datos asitien a Vasubandhu en redol al sieglu IV de la nuesa era.[2]

Dizse que Vasubandu foi entrenáu na doctrina vaibhashika-sarvastivada cuando primeramente estudió'l abhidharma vaibhashika-sarvāstivādin, tal que apaez nel Majá-vibhasa. Insatisfechu con estes enseñances, escribió un compendiu de la perspeutiva vaibhashika nel Abhidharmakośa, n'aforismos y con un comentariu (bhashia) en prosa: el Abhidharma-kosha-bhashia.

Darréu ―so la influencia del so hermanu Asanga― convertir al budismu majaiana, y compunxo dellos trataos sobre la doctrina Iogachara. El testu más influyente de toos ellos foi'l Trimsika-vigñapti-matratá (‘Trenta estrofes sobre la conciencia como única realidá’), pero tamién escribió otres obres como:

Contribución a la lóxica budista

[editar | editar la fonte]

Vasubandhu contribuyó a la lóxica budista, y dellos especialistes consideren que nél se topa l'orixe de la «lóxica formal» de la tradición dhármica de lóxica.

Concretamente, Vasubandhu tuvo interesáu na lóxica pa fortalecer les sos contribuciones filosófiques al majaiana por aciu la práutica dialéutica del alderique.

Vasubandhu: la posible fusión de dos o tres personaje distintos

[editar | editar la fonte]

Erich Frauwallner, budólogo alemán de mediaos del sieglu XX, estremó dos Vasubandhus: unu'l iogacharin y l'otru el sautántrika.

Sicasí, el Abhidarma-dipa, un testu que critica'l Abhidharma-kosha y qu'identifica a Vasubandhu como l'únicu autor de dambos grupos de testos.

Dada la evolución y el progresu del so pensamientu [de Vasubandhu] [...] y la clara semeyanza del vocabulariu y del estilu argumentativo a lo llargo de tolos sos trabayos, la teoría de los dos Vasubandhus perdió credibilidá.
Dan Lusthaus[3]

Los espertos nun llegaron a un consensu sobre esta cuestión.[4]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Según el Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, volume 2001. Londres: Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland.
  2. ↑ Dharma Fellowship (2005). «Yogacara theory. Part one: "Background History"». Archiváu 2018-01-20 en Wayback Machine Consultáu'l 15 de payares de 2007.
  3. ↑ Lusthaus, Dan. «What is and isn't Yogacara».
  4. ↑ Macmillan: Encyclopedia of buddhism, volume 1, páx. 7.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Arnau, Juan; y Mellizu, Carlos (2011). Vasubandhu-Berkeley. Valencia (España): Pre-Testos, 2011.
  • Anacker, Stefan (1984). Seven works of Vasubandhu. Nueva Delhi: Motilal Banarsidass, 1998.
  • Kalupahana, David J. (1987). The principles of buddhist psychology. Albany (Estaos Xuníos): State University of New York Press, 1987, páxs. 173-192.
  • Cook, Francis H. (1999). Three texts on consciousness only. Berkeley: Numata Center for Buddhist Translation and Research, 1999
    • "Thirty trates on consciousness only", páxs. 371-383.
    • "Twenty trates on consciousness only", páxs. 385-408.
  • Hanh, Thich Nhat (2001). «Transformation at the base» (subtítulu), en Fifty trates on the nature of consciousness. Berkeley: Parallax Press, 2001; inspiráu parcialmente en Vasubandhu y los sos Venti estrofes y Trenta estrofes.
  • Abhidharma kosha bhashyam, 4 volúmenes, traducíu al inglés por Leo Pruden (sobre la edición francesa de Louis de la Vallée Poussin). Berkeley: Asian Humanities Press, 1988-1990.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]