Vespula germanica viéspora alemana | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Non evaluáu | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Animalia | |
Filu: | Arthropoda | |
Clas: | Insecta | |
Orde: | Hymenoptera | |
Suborde: | Apocrita | |
Superfamilia: | Vespoidea | |
Familia: | Vespidae | |
Xéneru: | Vespula | |
Especie: |
V. germanica | |
Distribución | ||
Consultes | ||
[editar datos en Wikidata] |
La viéspora alemana[1] (Vespula germanica) ye un himenópteru social perteneciente a la familia Vespidae. El nome común d'esta especie ye aplicáu tamién a otres viéspores de los xéneros Vespula y Dolichovespula, yá que comparten un aspeutu morfolóxicu similar. Esta especie ye d'orixe Mediterraneu, tomando Europa, Norte d'África y zones templaes d'Asia. Anguaño invadió Norteamérica (este d'Estaos Xuníos), Suramérica (especialmente en Chile y Arxentina), sur d'Australia y Nueva Zelanda. Xeneralmente, naquellos sitios onde l'organismu invadió un ambiente, ye considerada una plaga[2] de distintes actividaes como l'agricultura, ganadería, apicultura y turismu.
La Vespula germanica tien pates marielles que pliega al esnalar, antenes color negru que tienen dolce o trelce segmentos según la casta, y casi nun tien pelos nes sos pates y cuerpu. Tien un cuerpu estremáu en cabeza, tórax y abdome, que presenta bandes marielles y negres. L'abdome ye abultáu y comúnmente suel ser confundida con Polistes dominula o viéspora de papel (aviespa de morfoloxía bien similar pero de vezos distintos, pues nun ye carroñera, con pates y antenes marielles, y abdome menos abuitáu).
Na parte final del so abdome tien l'obleru, col que suel picar inoculando un venenu de bien alta toxicidá, que nos seres humanos, puede producir dende una leve hinchadura hasta la muerte por shock anafilácticu. A diferencia de les abeyes, que tienen aguiyón con rebarba, la viéspora alemana tienen un obleru nidiu'l cual nun pierden al momentu de picar, polo qu'una mesma viéspora puede atacar delles vegaes a la so víctima. Tien un apareyu mazcador constituyíu por quexaees de gran poder triturador, polo cual amás de picar ye bien común que muerdan.
Naquellos sitios onde Vespula xermánica invadió tamién ye bien común atopar la viéspora común, o Vespula vulgaris. Básicamente, dambes especies presenten una bioloxía bien similar siendo delles carauterístiques morfolóxiques les que les estremen. La más relevante a güeyu ye la presencia de trés puntos na frente de V. xermánica y una mancha negra en forma d'ancla en V. vulgaris.
La Vespula germanica ye un predador oportunista y carroñeru, que tien una amplia dieta que varia d'alcuerdu a los requerimientos del nial. Mientres aquellos periodos d'altos requerimientos enerxéticos (p. ex., demientres la construcción del nial o frente a baxes temperatures) la so dieta consiste principalmente en carbohidratos, de los que'l néctar, el miel, les frutes madures y les secreciones azucaradas de pulgones son les sos fontes más habituales; ente que'l consumu de proteínes, que llogren d'artrópodos cazaos vivos (como mosques, mosquitos, guxanos) y carroña, ye mayor cuando les obreres tienen d'alimentar a los bárabos y críes. La Vespula germanica puede tolerar baxes temperatures, lo que la dexa realizar la busca d'alimentu nun ampliu rangu diariu y estacional. La Vespula germanica nun tien un comportamientu agresivu col ser humanu, anque puede atacar si se siente fadiada. Esti comportamientu amóntase na seronda, cuando s'avera'l fin del so ciclu y arralez l'alimentu, o si'l so nial ye alteriáu.
Vespula germanica ye un inseutu eusocial y desaxeradamente organizáu. Les sos colonies presenten distintes castes: reina, obreres y zánganos (machos). Xeneralmente hai una reina encargada de poner los güevos y regular les actividaes de la colonia; delles obreres, responsables de la recueya del alimentu y el caltenimientu del nial; y dellos zánganos que la so función ye puramente reproductiva y apaecen a la fin de la temporada.
Depués del iviernu, les reines post-hibernantes entamen la construcción del nial en sitios secos y protexíos y solamente demientres esti periodu ye posible veles fora del so nial. Na mayoría de los casos los niales tán construyíos so tierra, pero n'árees urbanes suelen atopase en cuévanos de parés, espacios ente techos, tanques, etc. Les colonies son fundaes en primavera y la reina encárgase de too hasta la nacencia de les primeres obreres. Les obreres siguen cola construcción del nial, el so caltenimientu y el so defensa, según tamién cola provisión d'alimentu a bárabos y reina. Escontra'l final del branu la reina empieza a producir los individuos reproductivos (zánganos y futures reines), qu'abandonen el nial pa reproducise. Darréu, les nueves reines busquen dalgún llugar protexíu pa hibernar hasta la primavera siguiente, mientres que les obreres y los zánganos muerren gradualmente y el nial queda abandonáu.
Al comenzar la seronda'l nial presenta'l so mayor desenvolvimientu, pudiendo algamar hasta 90 cm de diámetru con 15 panales (pisos). El mesmu ta siempres recubiertu por una paré de celulosa que les obreres fabriquen entemeciendo lo que llogren de la corteza de los árboles cola so cuspia. En cada nial puede haber más de 250 nueves reines y 10.000 obreres. Escepcionalmente, n'árees invadíes, les colonies pueden sobrevivir l'iviernu, algamando poblaciones hasta 20 vegaes mayores.
El primer métodu eficiente pa combatir a estes viéspores ye evitar que la reina añere, revisando por casu, les corteyes de los árboles, los caxones d'embalaxe, les cañes y la xamasca acumulaos. Darréu débese realizar una inspeición del terrén en busca de niales yá activos. Si atopa un nial (reparando la entrada y salida constante d'obreres del mesmu) puede enfiñise un trapu con dalgún combustible líquidu y taponar con él la entrada del nial. Esto tien de faese de nueche, yá que l'actividá de les viéspores mengua, pero nun tien de prendese'l combustible, pues la simple emanación de los sos gases mata a les viéspores. Posiblemente haya que repitir esti procedimientu varios díes.
Pa esaniciar a les obreres que fadien nel branu pueden utilizase trampes con cebu. Cuidao que'l cebu utilizáu xeneralmente ye carne, les trampes namái van ser eficientes si s'alluguen na dómina del ciclu en que busquen proteínes (xeneralmente demientres xineru, febreru y marzu, cuando ye branu nel Hemisferiu sur). Hai dellos tipos de trampes que son efectivos:
Pa xardinos o árees d'acampada encamiéntase distribuyir ente 10 y 20 estaciones por cada 1000 metros cuadraos.
Wikispecies tien un artículu sobre Vespula germanica. |