Villanueva de Gormaz | |
---|---|
Alministración | |
País | España |
Autonomía | Castiella y Lleón |
Provincia | provincia de Soria |
Tipu d'entidá | conceyu d'España |
Alcaldesa de Villanueva de Gormaz (es) | Maria Mercedes Ruperez Sanz |
Nome oficial | Villanueva de Gormaz (es)[1] |
Códigu postal |
42311 |
Xeografía | |
Coordenaes | 41°28′03″N 3°03′44″W / 41.4675°N 3.0622222222222°O |
Superficie | 21.43 km² |
Altitú | 966 m |
Llenda con | El Burgo de Osma, Gormaz, Recuerda, Carrascosa de Abajo y Fresno de Caracena |
Demografía | |
Población |
8 hab. (2024) - 6 homes (2019) - 2 muyeres (2019) |
Porcentaxe | 0.01% de provincia de Soria |
Densidá | 0,37 hab/km² |
Más información | |
Estaya horaria | UTC+01:00 |
Villanueva de Gormaz ye una llocalidá y tamién un conceyu de la Tierra de Gormaz, España, na provincia de Soria, Comunidá Autónoma de Castiella y Llión.
Pequeñu pueblu xunto al ríu Caracena, asomáu a la llanura dende'l visu d'una pequeña llomba, a un llau de la carretera que xune Fresnu con Recuerda. Na llonxanza acolúmbrase la mole de la fortaleza de Gormaz.
En 2010 la población xube a 10 habitantes, 7 homes y 3 muyeres.[2]
Gráfica d'evolución demográfica de Villanueva de Gormaz ente 1900 y 2010 |
Población de derechu (1900-1991) o población residente (2001) según los censos de población del INE. Población según el padrón municipal de 2010 del INE. |
Perteneció, tres reconquistar, a la Comunidá de Villa y Tierra de Gormaz, y asina siguió hasta'l sieglu XIX, polo qu'en tou dependió siempres de la Villa de Gormaz.
Nel sieglu XVI, hubo una Arca de Misericordia que concedía préstamos n'especie, en condiciones beneficioses, a los que los precisaben
Nel Censu de 1879, ordenáu pol Conde de Floridablanca,[3] figuraba como llugar del Partíu de Gormaz na Intendencia de Soria, con xurisdicción de señoríu y so l'autoridá del Alcalde Pedáneo, nomáu pol Conde de Ribadavia. Cuntaba entós con 193 habitantes.
A la cayida del Antiguu Réxime la llocalidá de constitúi en conceyu constitucional na rexón de Castiella la Vieya[4] que nel censu de 1842 cuntaba con 36 llares y 142 vecinos.
La Ilesia de San Pedro ye un senciellu exemplar del románicu rural. Na so portada queda un alfiz d'influencies musulmanes.
Ermita del Santu Cristu
Yera pueblu vinícola como lo demuestren los sos trés llagares, güei arruinaos y les múltiples bodegues escavaes nel so sosuelu, qu'inda cumplen funciones como llugares de xunta d'amigos, una y bones l'actividá agrícola ta en franca decadencia.
Na Selmana Santa yera nomada la so celebración de Les Tiniebles, qu'a pesar de la fecha teníen un calter gayoleru: Mientres el cura y el sacristán cantaben el Miserere en llatín, un molacín diba apagando los dolce veles asitiaes cerca del altar nun tenebrario triangular, y al apagar la postrera, la ilesia quedaba a escures, momentu en qu'empezaba un estrueldu de carraques, matraques, palos y espatexíos, y los mozos aprovechaben pa clavar les faldes de les moces nos bancos o coses pol estilu, provocando'l consiguiente jolgorio al volver la lluz. Esta tradición, perdida como tantes, celebrar en munchos pueblos castellanos, en dalgunos delles vegaes. Hai noticies de que tenía llugar n'El Cubu de la Solana, Peñalba de San Esteban, Velilla de San Esteban, Alcubilla del Marqués, Romanillos de Medina, Cidones, Los Rábanos, Tardelcuende, Castillejo de Carbayeda y Suellacabras (web d'Ángel Almazán)