Volkswagen Typ 1 | ||||
---|---|---|---|---|
modelu d'automóvil y serie de modelos de automóviles (es) | ||||
segmento C (es) | ||||
Información | ||||
Fabricante | Grupu Volkswagen | |||
Marca | Volkswagen | |||
Diseñáu por | Ferdinand Porsche | |||
Historia | ||||
Entrada en serviciu | 1936 | |||
Carauterístiques | ||||
Unidaes fabricades | 21 529 464 | |||
Fuercia motora | motor gasolina (es) | |||
Altor | 1500 milímetros | |||
| ||||
El Volkswagen Typ 1 (denominación oficial actual, anque atribuyida darréu al so primer llanzamientu nel mercáu), tamién ye conocíu ente otros munchos nomes como Escarabayu.
Foi unu de los coches preferíos mientres décades por conductores de tol mundu, por cuenta de la so economía de caltenimientu y al so amenorgáu gastu de combustible. El Volkswagen Escarabayu ye un coche reconocíu a nivel mundial, representativu de la marca Volkswagen hasta'l puntu de que casi cualesquier persona que la vea sabe darréu que ye un Volkswagen pol so inconfundible aspeutu, dempués nos 60 fueron más grandes y más ovalaes.
Téunicamente Volkswagen Typ 1 ye un automóvil de baxu costu. Producíu pol fabricante alemán Volkswagen ente los años 1938 y 1978 n'Alemaña, y dempués siguióse fabricando en Méxicu hasta 2003, foi l'automóvil con más tiempu de producción na hestoria. Foi'l primer automóvil de la marca, y construyéronse y vendieron más de 21 millones d'unidaes.[1]
Primeramente, en 1938, a esti modelu d'automóvil denominar KdF-Wagen (Kraft durch Freude Wagen, n'alemán, «El coche de la fuercia por aciu l'allegría»). Mientres la Segunda Guerra Mundial (1939-1945) Alemaña produció bien pocos exemplares cola auténtica carrocería d'esti modelu. La producción concentróse sobremanera n'afaer la so estructura a los modelos militares Kübelwagen y Schwimmwagen, pero una vegada terminada la guerra retomóse la producción en cadena a gran escala a partir de 1945 y el modelu algamó dende entós gran popularidá y prestíu mundialmente. Mientres munchos años, y hasta dómines recién, esti modelu utilizóse como taxi na Ciudá de Méxicu.
A lo llargo de distintos países y llingües atribuyéronse-y los nomes populares de Volkswagen o Käfer (lliteralmente, n'alemán, 'coche del pueblu' y 'escarabayu'), Beetle (lliteralmente, n'inglés, 'escarabayu'), Coccinelle (en francés, lliteralmente 'maruxu') etc.
Ye un automóvil de cuatro places con motor traseru y tracción trasera, disponible con carroceríes sedán y descapotable de dos puertes. L'Escarabayu ye un coche de cultu en numberoses subculturas, como la hippie y el tuneo. En tol mundu esisten numberosos clubes de propietarios y fanes d'esti modelu.
En 1999, nes votaciones realizaes en Las Vegas por especialistes internacionales pa designar el Automóvil del sieglu Automóvil más influyente, quedó en cuartu llugar.
El New York Times utilizó posiblemente'l nome de «Escarabayu» (bichito n'inglés) per primer vegada nun artículu[2] publicáu'l 3 de xunetu de 1938. Nel mundu anglosaxón fixéronse populares pasu ente pasu los sos primeros llamatos: «Beetle» o «Bug». N'Alemaña, púnxose-y el nome de "Käfer" pa estremalo en 1961 del Volkswagen 1500 de tres volúmenes (el tipu 3). Escontra la segunda metá de la década de 1960, dempués de que'l coche yá se convirtiera nuna estrella de cine con Herbie (conocíu en dellos países como «Cupido Motorizado»), el Grupu Volkswagen fixo usu del llamatu «Käfer» (popular n'Alemaña) nes sos campañes publicitaries.
Col tiempu, el Volkswagen Typ 1 recibió numberosos llamatos en distintos países que depués fueron adoptaos por Volkswagen na so publicidá y nomenclatura: Escarabayu n'España, Arxentina, Uruguái, Chile, Colombia, Ecuador, El Salvador, Panamá, Paraguái y Perú; Congorocho (o a cencielles Volkswagen) en Venezuela; tamién como Pichirilo en Colombia y Ecuador, Peta en Bolivia, Fusca en Brasil, Uruguái y Paraguái; llamáu Kupla en Finlandia, Coccinelle en Francia, Cucaracha en Guatemala y Hondures, Maggiolino n'Italia, Ponchu en Chile, Vocho en Méxicu, Costa Rica y otros países d'América Central, Garbus (gorrumbu) en Polonia, Boliyu o Volky en Puertu Ricu, Cepiyu en República Dominicana, Brouk en República Checa, Beetle nos países anglosaxones, Kaplumbağa en Turquía, Жук (Zhuk) (Bichu) en Rusia, Bogár n'Hungría, y Kever en Holanda. Toos estos nomes tienen significaos similares.
Los oríxenes del Volkswagen Typ 1 remontar escontra 1925 cuando Béla Barényi unvió los sos planos a Maschinenbauanstalt Wien, nos que s'amosaba'l so diseñu básicu. Escontra 1931, presentóse'l Porsche tipu 12, un prototipu que Ferdinand Porsche desenvolvió para Zündapp, del que darréu se tomaríen munchos elementos de diseñu. Nesa mesma dómina, el réxime nacionalsocialista d'Alemaña empezaba a emponer los sos esfuercios pa la producción d'un automóvil que fuera algamadizu pa la gran mayoría del pueblu alemán.
Adolf Hitler, daquella canciller d'Alemaña, y quién foi unu de los inspiradores del diseñu,[3] escurrió una rede d'autopistes diseñaes pa xunir a tol país per carretera rápido (dempués el sistema estender hasta Suiza y Austria). En principiu pensóse que la velocidá máxima tenía de ser de 160 km/h, anque finalmente optóse por que fuera ilimitada. Esta rede, que se llamaría Autobahn, taría compuesta por calzaes de tres carriles per cada sentíu, con un anchor mínimo d'unos 2,5 metros cada carril; 6 dm de cementu so la capa d'asfaltu; curves bien peraltadas y barreres de seguridá a entrambos llaos de la calzada. Pero atopar col inconveniente de que la mayoría de la población alemana escarecía d'automóvil. El nome que s'adoptaría en principiu pal modelu sería KdF-Wagen, que significa daqué según "A encomalo pola allegría", o Fuercia per mediu de l'allegría.
En 1933 Hitler entrevistar con Ferdinand Porsche p'aldericar sobre'l desenvolvimientu d'un «Volkswagen» Vehículu popular o meyor dichu un Automóvil pal pueblu (al algame de la economía popular), un vehículu básicu que tendría de ser capaz de tresportar a dos adultos y trés neños a una velocidá máxima de 100 km/h (62 mph), y que tuviera de costar non más de 990 Reichsmarks.[4] El mesmu Hitler pidiólu qu'afitar na naturaleza pa consiguir una llinia bella y aerodinámica. Tendría De tener, amás, bones cualidaes p'aguantar el peor tratu imaxinable; y ser de senciellu caltenimientu.
Ferdinand Porsche formuló los parámetros orixinales del Volkswagen munchos años antes de recibir l'encargu. Sicasí, la so producción vieno ser financieramente vidable cuando foi sofitada pol Tercer Reich.
Erwin Komenda, xefe de diseñu de Porsche, foi'l responsable del diseñu y estilu del automóvil. Tomáronse coles mesmes inflúis tantu del Tatra V570 (qu'influyó nel Porsche 12) como del Tatra T97, un desenvolvimientu checoeslovaco presentáu na segunda metá de los años 30.
El xasis y el motor del Typ 1 fueron utilizaos nun gran númberu de vehículos militares incluyendo'l Kübelwagen –que dempués foi afechu al Volkswagen Typ 181 (conocíu como «Thing» n'Estaos Xuníos y «Safari» n'América Llatina)– y el vehículu anfibiu Schwimmwagen construyíu en menor númberu.
Dempués d'esto'l Volkswagen siguió siendo remocicáu al traviés de los años. Dalgunos de los nuevos modelos caltuvieron munches de les carauterístiques de los sos antecesores, tales como'l Typ 1.
Hubo unos 38 prototipos hasta la terminación del proyeutu –un V1, un V2, trés VW3, trenta y tres VW30 y VW38 construyíos en madera–. El númberu nun ye exactu. Sicasí, debíu al fechu de que dellos Versuch (V1 y V2) utilizar na construcción del VW3, ya igualmente dalgunos (si non toos) los VW3 convertir en VW30. El prototipu Porsche Tipo 32[5] (desenvueltu por NSU) topar nel muséu de Volkswagen. Sicasí, el V3 y los prototipos VW 30, más recién, son retruques, yá que nengunu d'ellos sobrevivió a la guerra.
Prototipos del Kdf-Wagen apaecieron escontra 1935 cola pre-serie VW38, siendo producíos por Daimler-Benz en Stuttgart, Alemaña. L'automóvil tenía yá'l so distintivu perfil curvu y el so motor de 4 cilindros Bóxer esfrecíu per aire, montáu na parte trasera. Sicasí la fábrica solo produciría un puñáu de vehículos pa cuando la guerra españó en 1939. Consecuentemente, el primer llote producíu tenía un xasis de tipu militar paecíu al del touterrén Kübelwagen Tipo 82 (aproximao 52 000 construyíos) y l'anfibiu Schwimmwagen Typ 166 (aproximao 14 000 construyíos).
L'automóvil foi diseñáu funcional y mecánicamente por que fuera lo más simple posible, asina que nun podíen cometese grandes errores; los motores esfrecíos per aire de 985 cc y 25 Hp (19 kW) probaron ser especialmente efeutivos mientres les aiciones del Afrika Korps nel Norte d'África, sol calor del desiertu. Esto yera por cuenta de la configuración del so enfriamientu d'aceite y al rendimientu cimeru del motor 4 cilindros Bóxer. Tamién constituyó una importante ameyora la novedosa suspensión que'l so diseñu basar nuna Barra de torsión, en llugar de la típica suspensión a base de ballestes o de muelles.
Construyóse un númberu amenorgáu de «VW 38» pa usu civil (primeramente pa la élite Nazi) nos años 1940-1945, posiblemente por cuenta de la escasez de gasolina mientres la guerra. Dalgunos pudieron ser abastecíos con derivaos de la pirólisis de madera. Adicionalmente a los vehículos militares yá mentaos fabricóse otru denomináu Kommandeurwagen, que yá tenía tol aspeutu del Typ 1 actual, montáu sobre'l xasis 4WD del Kübelwagen (siendo estos un total de 669 unidaes). Los Kommandeurwagen fueron fabricaos hasta 1945, cuando la producción foi totalmente detenida debíu al grave dañu que los aliaos causaren na planta industrial, que fuera severamente bombardiada. Munchos de los equipos esenciales pa la producción fueron treslladaos a búnkers soterraños p'abellugalos y dexar reiniciar la producción una vegada que les hostilidaes cesaren.
Les unidaes puestes en circulación antes del final de la Segunda Guerra Mundial, reconócense porque les sos matrícules empiecen coles lletres IIIA. Estes lletres son, ello ye que'l prefixu pa tolos automóviles matriculaos na rexón de Stuttgart[6] ente 1906 y 1945.
A pesar de caltener el mesmu aspeutu mientres años (aparentemente, nel Volkswagen Typ 1 ente 1954 y 1969 namái se modificara'l capó traseru), nesti periodu realizáronse más de 2.500 cambeos nel motor y n'otres partes del coche.[7]
L'Escarabayu tenía motor y tracción traseros. El motor yera un bóxer de cuatro cilindros, esfrecíu per aire. La carrocería tenía dos puertes, con un parabrís fronteru planu. Cuntaba con capacidá pa cuatro pasaxeros y l'equipaxe podía guardase tantu nel capó delanteru como detrás de los asientos posteriores. Ufiertaba un coeficiente aerodinámicu de 0.41; a esti relativu bon CX, contribuyía'l racional diseñu de la parte teasera del coche. La carrocería afitar a un xasis casi planu (qu'incluyía un túnel estructural central) por aciu dieciocho tornillos. Nes suspensiones delantero y trasero destacaba l'usu de barres de torsión, xunto con barra estabilizadora delantera - con un sistema de suspensión independiente nos cuatro ruedes. Ciertes carauterístiques iniciales fueron darréu revisaos, incluyendo frenos mecánicos de tambor, la ventana trasera estremada, los indicadores de cambéu de direición y la caxa de cambeos ensin sincronizar. Otres carauterístiques, como la so forma xeneral distintiva, caltuviéronse práuticamente inalteraos a lo llargo de tol so periodu de producción.
El so motor, la tresmisión y les culates fueron construyíos n'aleación llixero. Un enfriador del aceite del motor (allugáu na cubierta del ventilador del motor) garantizaba la correuta temperatura de funcionamientu y la llarga vida del motor, optimizáu por un termostatu qu'evitaba la puesta en marcha del enfriador d'aceite col motor fríu. Los modelos posteriores de carburador ufiertaron regulador del aire d'almisión ("estrangulador") automáticu. L'aire d'almisión del motor pasaba al traviés d'un filtru metálicu, ente que les partícules más pesaes penerar por aciu un bañu d'aceite. Dempués de 1960, la direición incluyía un amortiguador hidráulicu p'absorber irregularidaes.
Indicativu del diseñu utilitariu del coche, l'interior cuntaba con superficies metáliques pintaes, un pocu de metal cromao na espartana consola de preseos circular (d'un solu reló), asientos delanteros ajustables, asientu traseru abatible, llunes traseres batientes d'apertura opcional, rejillas de ventilación pivotantes, y calefacción al traviés de colectores d'intercambiu aire-aire independiente del calor del motor.
Disponía d'un interesáu sistema de proyeición de l'agua de llimpieza del parabrís, escurríu pa evitar la complexidá y el costu d'utilizar una bomba llétrica adicional. La presión necesaria pa bombiar l'agua venía de la rueda de repuestu del coche (asitiada nel maleteru delanteru), que se debía encher con una sobrepresión determinada.[8]
A lo llargo de la so producción, VW comercializó'l Typ 1 con una tresmisión manual de cuatro velocidaes. A partir de 1961 (y casi puramente n'Europa),[9] ufiertóse una versión opcional con tresmisión semiautomática "Saxomat": una tresmisión manual de 4 velocidaes regulares acopláu a un embrague electromagnéticu, con un embrague centrífugu pal ralentín. Darréu (a partir de 1967 n'Europa y 1968 nos Estaos Xuníos), VW ufiertó una tresmisión semi-automática opcional (denomada "AutoStick"), que yera un sistema manual de 3 velocidaes acoplaes a un embrague electro-neumáticu y a un convertidor de par.[10]
Nos 65 años que duró la so producción, el Sedán tuvo delles motorizaciones distintes. Estes fueron: 800 cc; 900 cc; 1100 cc;1200 cc;1300 cc;1302 cc;1303 cc;1500 cc;1600 cc de Carburador y Encendíu con Platinos; 1600 cc de Carburador y Encendíu Electrónicu; 1600 cc con Carburador y Encendíu Electrónicu y col revolucionariu Convertidor Catalíticu; 1600 cc d'Inyección Electrónica con Xenerador y Convertidor Catalíticu; y finalmente, 1600 cc d'Inyección Electrónica con Alternador y Convertidor Catalíticu.
Ente que l'aspeutu xeneral del Escarabayu práuticamente nun camudó alo llargu de la so vida útil, recibió más de 78 000 cambeos socesivos mientres la so producción.[11]
El modelu militar basáu nel KDF con mayor producción foi'l Kübelwagen, del que se fabricaron más de 50 000 unidaes mientres la Segunda Guerra Mundial. Frutu del inxeniu de Ferdinand Porsche, tratar d'un touterrén llixeru, que al contrariu que'l Jeep norteamericanu, nun disponía de cuatro ruedes motrices. Tanto'l motor como la tracción yeren traseros, lo que nun perxudicaba demasiao'l so comportamientu en "campu travieso" , debíu tanto al so considerable altor sobre'l suelu, como al so amenorgáu pesu. De la mesma, amosó unes aceptables cualidaes ruteras cuando nos primeros episodios de la guerra rescamplu (campañes de Polonia y de Francia), la Wehrmacht aprovechó les redes de carreteres esistentes pa percorrer grandes distancies en bien pocu tiempu. Na so construcción intentóse primar la so simplicidá y robustez mecánica. Partiendo del motor Bóxer de cuatro cilindros esfrecíu per aire[12] del KDF (qu'amosaría'l so idoneidad tantu nel calorosu clima del Norte d'África como nel fríu estremo de Rusia; ello ye qu'unu de los argumentos al so favor yera que "l'aire nin se conxela nin fierve") y de un chásis reforzáu, el diseñu de la carrocería rellumaba pola so cencellez: chapes planes con bandes de refuerzu estampaes, parabrís abatible y capota de lona.[13] El mariscal Erwin Rommel foi unu de los primeros mandos alemanes en reconocer la valía d'esti pequeñu vehículu, y supo llograr un máximu aprovechamientu de les sos cualidaes na guerra del desiertu.
Pero'l menos conocíu y más estremu d'estos modelos yera'l Schwimmwagen, que consistía nuna variante del Kübelwagen anfibia con una héliz abatible enllazada direutamente al cigoñal del motor y que permanecía coneutada puramente pola fuercia de la héliz contra l'agua. Esto yera una gran ventaya n'agües pocu fondes, yá qu'en casu de cutise con una roca o col fondu, la héliz se desacoplaba pasando percima de la torga y volvía cayer nel so llugar a cencielles pol so pesu. En casu de circular en tierra, l'únicu procuru yera desabatir la héliz pa nun abasnar. Foi un vehículu bien escasu na so producción por cuenta de los constantes bombardeos sobre la fábrica y a la falta de recursos, pero inclusive asina, los espertos concuerden en que foi l'anfibiu más simple y fiable de la Segunda Guerra Mundial.
Enforma del diseñu del Typ 1 ta inspiráu nel Tatra de Hans Ledwinkasobremanera del modelu T97, que tenía les mesmes carauterístiques del Typ 1, el mesmu tipu de motor, el perfil y el tipu de refrigeración. Tatra presentó una demanda llegal, pero ésta detúvose cuando Alemaña invadió Checoeslovaquia. El casu foi reabiertu dempués de la Guerra y en 1961 Volkswagen pagó a Tatra 3 000 000 de marcos alemanes en compensación,[14] lo que penalizó'l desenvolvimientu del Typ 1 a lo llargo de la década siguiente.
La compañía Volkswagen debe en gran parte la so esistencia na posguerra al oficial británicu Mayor Ivan Hirst (1916-2000).[15] Dempués de la guerra, l'equipu y teunoloxía de la fábrica fueron ufiertaos a los fabricantes automotrices d'Inglaterra. Sicasí (y de manera interesada) estos refugaron la idea por considerar que'l vehículu yera «inferior téunica y visualmente», lo que supuestamente-y faía invidable económicamente. Pero los militares británicos pensaben de manera contraria, yá que dempués de la exhibición -a los sos altos mandos- d'unu de los pocos VW que quedaben, les cualidaes téuniques y la superioridá del Volkswagen fueren evidentes. Encamentóse entós a Hirst el control de la planta (prindada primeramente polos estauxunidenses) col encargu d'empecipiar la construcción de 20 000 vehículos.
Por cuenta de que la planta fuera severamente estropiada mientres los bombardeos, la primer xera de Hirst foi la de quitar les bombes ensin españar, cuidao qu'en furando'l techu, dalgunes habíen quedáu agospiaes ente les llinies de producción, causando un gran dañu d'españar. Dempués mandó reconstruyir los edificios, reinstaló máquines, prenses y les llinies de montaxe. En llogrando poner la planta n'operación, formó un equipu de ventes y una rede de serviciu.[16] En 1946 la planta producía 1000 autos al mes, y l'automóvil y la so ciudá camudaron los sos nomes a Volkswagen ("automóvil del pueblu") y Wolfsburg, respeutivamente.[17] Los primeres 1785 escarabayos comerciales fueron fabricaos en 1945,[18] llogrando les sos primeres esportaciones a Holanda en 1947.
El primer modelu descapotable llanzar en 1949, un biplaza Hebmüller-Cabriolet que foi producíu hasta la quiebra del fabricante o, según otres fontes, la destrucción de la planta por una quema en 1953. Hebmüller fabricó a partir de marzu de 1949 un total de 696 exemplares,[19] Anguaño son por demás acobiciaos.
L'Escarabayu Cabriolet 4 places (Typ 15) empezó la so producción en 1949 por Karmann en Osnabrück. Foi en 1948 cuando Wilhelm Karmann mercó un sedán escarabayu de Volkswagen y convertir nun convertible de cuatro places. Dempués de presentalo con ésitu a Volkswagen en Wolfsburg, la producción empezó en 1949.
Dempués d'una serie d'alteraciones estilístiques y téuniques feches al cabriolet Karmann,[20] (correspondientes a los munchos cambeos que se fixeron nel Volkswagen Escarabayu a lo llargo de la so historia), el postreru de 331 847 descapotables salió de la llinia d'ensamblaxe'l 10 de xineru de 1980.
El Volkswagen Typ 1, pocu dempués de la puesta en marcha efeutiva de la so producción, xeneró delles curioses variantes, tales como carrocetes y furgonetes con necesidaes de carga llixera y de poco volume. Estes conversiones reciben el nome xenéricu de Vochonetas en Méxicu.
Mientres los primeros años posteriores a la Segunda Guerra Mundial, pequeñes fábriques utilizaron como base'l diseñu orixinal de Volkswagen pa desenvolver les sos propies creaciones, como'l famosu carroceru italianu Ghia, siendo na so mayoría descapotables deportivos biplaza, como'l Volkswagen Karmann Ghia, que magar montar el modestu motor del Escarabayu, gracies a la so depurada llinia podía considerase a tolos efeutos un deportivu. Foi un ésitu de ventes considerable ente los años 1955 y 1974, especialmente nos Estaos Xuníos.
Sicasí, al traviés de los axustes realizaos por empreses independientes dende entós el coche convertir en modelos más luxosos, como los roadsters (el famosu Hebmüller), ya inclusive automóviles (coupé Stoll).
En 1968 llanzóse una edición llindada de 256 unidaes semiautomátiques que se distribuyeron per tol mundu. Esta edición llindada tenía la particularidá de que na parte trasera del motor apaez el rótulu "AUTOMATIC-Stickshift".[21] Nenguna d'estes unidaes quedar na fábrica d'Alemaña,vendiéronse toes.
Como los sos contemporáneos el Mini y el Citroën 2CV, el Volkswagen Typ 1 foi consideráu una especie d'automóvil "de cultu" dende la so asociación col movimientu hippie de los años 1960, sobremanera el Volkswagen Combi. Munchos d'estos automóviles yeren pintaos "psicodélicamente".
En dellos países producióse o ensamblóse'l Volkswagen Typ 1, yá sía por filiales de Volkswagen, o por otres empreses que lo fixeron so llicencia. Ente otros atópense: Alemaña; la so tierra d'orixe, Australia, Brasil, Irlanda, Indonesia, Méxicu, Nixeria, Tailandia, Sudáfrica y Venezuela.[22]
Cabo resaltar que los Volkswagen Typ 1 producíos en Méxicu y Brasil, que la so hestoria remontar a la primer metá de la década de los años 50, carauterizar por ocupar inda una posición bien importante dientro de la cultura d'estos países. En dambos casos, nos últimos años de fabricación el porcentaxe d'integración nacional (pieces producíes llocalmente), aportó a hasta del 100 %, lo qu'inclusive dexó esportalos en grandes cantidaes, pos la so producción n'Alemaña yá cesara nel añu 1974.
Escontra 2003, la producción añal de los VW Typ 1 cayó a 30 000 unidaes, dende'l picu de 1,3 millones llográu en 1971. El 30 de xunetu de 2003, el postreru Volkswagen Typ 1 (el númberu 21 529 464) foi fabricáu en llantar armadora Volkswagen de Méxicu allugada na periferia de la ciudá de Puebla, 65 años dempués del so llanzamientu, y 58 años de producción ensin precedentes na hestoria, dende 1945.[23] Volkswagen anunció esta midida nel mes de mayu, xustificándola pol nivel baxu de demanda, fenómenu que venía dándose de forma paulatina dende la segunda metá de los años noventa. Pa conmemorar la despidida d'esti iconu de la industria automotriz, Volkswagen llanzó la "Última Edición" conformada por 3000 unidaes con carauterístiques úniques.[24] El 30 de xunetu de 2003, salió de la llinia de producción el postreru automóvil que foi darréu unviáu al muséu de Volkswagen alcontráu en Autostadt allugáu en Wolfsburg.[25][26]
El penúltimu construyíu (Númberu 2.999 de la última edición) atopar nel Muséu & Club del Automóvil de la ciudá de Puebla, Méxicu.
"Al más puru estilu mexicanu", un mariachi entonó "Les Golondrines", una tema musical clásicu utilizáu pa una despidida, nesta ocasión musicalizada pal postreru VW Typ 1 construyíu. La publicidá presentó dellos anuncios con ciertu tonu señardosu.[27] En dalgún d'ellos amosábase un espaciu pequeñu p'aparcar, y dellos autos que trataben infructuosamente d'ocupalo, entós amosábase una frase diciendo: "Ye increíble qu'un auto tan pequeñu dexe un vacíu tan grande".
Llista de detalles especiales del VW Sedán Última Edición:[28]
El 23 de xunu de 1992 foi cuando'l Volkswagen Typ 1 algamó los 21 millones de ventes en tol mundu, llanzándose entós una edición conmemorativa pa Méxicu. Al 30 de xunetu de 2003, que foi cuando terminó la so producción, la cifra total algamó la cantidá de 21.529.464 unidaes.[29][30] A partir de 1996, la so producción fízola n'esclusiva Volkswagen de Méxicu.
El Typ 1 producir n'Alemaña hasta 1978 con carrocería sedán, ente que el descapotable foi producíu hasta 1979, anque los últimos modelos fabricaos salieron cómo modelu 1980. En Brasil suspendióse la so producción en 1986, volver# a entamar en 1993 por mandatu del entós presidente Itamar Franco pero la producción volvió detenese (esta vegada pa siempres en Brasil) en 1996, ente qu'en Méxicu producir ensin interrupciones dende 1954 hasta xunetu de 2003.
Hubo dos periodos na hestoria del Sedán, en que Méxicu yera l'únicu país nel mundu ónde se fabricaba. El primeru foi de 1987 (dempués de que la producción detener en Brasil un añu antes) hasta 1992 (cuándo la producción volver# a entamar momentáneamente); y el segundu periodu foi de 1997 hasta 2003.
Añu | Producción | Acumuláu | Añu | Producción | Acumuláu | Añu | Producción | Acumuláu |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1945–1949 | 86.190 | 86.190 | 1950 | 81.979 | 168.161 | 1951 | 93.709 | 261.870 |
1952 | 114.348 | 376.218 | 1953 | 151.323 | 527.541 | 1954 | 202.174 | 729.715 |
1955 | 279.986 | 1.009.701 | 1956 | 333.190 | 1.342.891 | 1957 | 380.561 | 1.723.452 |
1958 | 451.526 | 2.174.978 | 1959 | 575.406 | 2.750.384 | 1960 | 739.443 | 3.489.827 |
1961 | 827.850 | 4.317.677 | 1962 | 877.014 | 5.194.691 | 1963 | 838.488 | 6.033.179 |
1964 | 948.370 | 6.981.549 | 1965 | 1.090.863 | 8.072.412 | 1966 | 1.080.165 | 9.152.577 |
1967 | 925.787 | 10.078.364 | 1968 | 1.186.134 | 11.264.498 | 1969 | 1.219.314 | 12.483.812 |
1970 | 1.196.099 | 13.679.911 | 1971 | 1.291.612 | 14.971.523 | 1972 | 1.220.686 | 16.192.209 |
1973 | 1.206.018 | 17.398.227 | 1974 | 791.053 | 18.189.280 | 1975 | 441.116 | 18.630.396 |
1976 | 383.277 | 19.013.673 | 1977 | 258.634 | 19.272.307 | 1978 | 271.673 | 19.543.980 |
1979 | 263.340 | 19.807.320 | 1980 | 236.177 | 20.043.497 | 1981 | 157.505 | 20.201.002 |
1982 | 138.091 | 20.339.093 | 1983 | 119.745 | 20.458.838 | 1984 | 118.138 | 20.576.976 |
1985 | 86.189 | 20.663.165 | 1986 | 46.633 | 20.709.798 | 1987 | 17.166 | 20.726.964 |
1988 | 19.008 | 20.745.972 | 1989 | 32.421 | 20.778.393 | 1990 | 84.716 | 20.863.109 |
1991 | 85.681 | 20.948.790 | 1992 | 86.613 | 21.035.403 | 1993 | 104.710 | 21.140.113 |
1994 | 95.600 | 21.235.713 | 1995 | 33.361 | 21.269.074 | 1996 | 39.722 | 21.308.796 |
1997 | 35.678 | 21.344.474 | 1998 | 36.492 | 21.380.966 | 1999 | 36.446 | 21.417.412 |
2000 | 41.260 | 21.458.672 | 2001 | 38.850 | 21.497.522 | 2002 | 24.407 | 21.521.929 |
2003 | 7.535 | 21.529.464 |
Esti automóvil foi la novedá de 1998 nel Salón del Automóvil de Detroit, Estaos Xuníos, que la so presentación causó sensación ente los almiradores.
Anguaño l'únicu llugar onde ye fabricáu nel mundu ye na planta de Volkswagen de Méxicu en Puebla, y ye comercializáu n'Estaos Xuníos y Canadá dende abril de 1998 y p'Europa en 1999.
La planificación del nuevu Escarabayu tardó cuatro años. El puntu d'arranque foi'l "Concept One", diseñáu en California en 1994, a partir de les llinies y estructura del antiguu escarabayu, ensin dulda l'automóvil más popular en tol mundu dende la posguerra.
Escontra 1995, el departamentu d'inxeniería de la planta Volkswagen n'Alemaña determinó'l conceutu básicu del nuevu automóvil, ente que na armadora de Puebla, en Méxicu, montábase la llinia de producción. Esti nuevu Escarabayu ufierta diversos adelantos, yá que ye un automóvil seguro, rápido, de potente motor y d'altu rendimientu.
Con too y con eso ello, poques o nenguna de les cualidaes del Volkswagen clásicu caltuviéronse nesti modelu. Contrariamente al Escarabayu clásicu, el New Beetle ye un automóvil costosu, deportivu, y pocu personalizable. El so motor tien refrigeración per agua y allúgase na parte delantera, polo que casi nada caltién del so predecesor, salvo la so llinia arrondada, y el so toque allegre ya informal.