WR 104 | |
---|---|
Estrella de Wolf-Rayet[1], estrella variable[1], fonte d'infrarroxos[1] y near-IR source (en) [1] | |
Datos d'observación | |
Ascensión reuta (α) | 270,51718516694 °[2] |
Declinación (δ) | −23,62838007696 °[2] |
Magnitú aparente (V) | 13,155 (banda V) |
Constelación | Saxitariu |
Parallax | 1,5644 mas[2] |
Tipu espectral | WC9[4] |
Otros nomes | |
Ver llista
| |
Coordenaes: 18h 2m 4.124s, -23° 37′ 42.168″
WR 104 (V5097 Sagittarii)[5] ye una estrella binaria na constelación de Saxitariu de magnitú aparente +13,54. Ta compuesta por una estrella de Wolf-Rayet y una estrella de tipu espectral B0.5V.[6][7]
La carauterística más notable de WR 104 ye que'l polvu que flúi de les estrelles forma una especie de «molinete» que xira xunto a elles cada 220 díes, polo que tamién se la denomina Estrella Espiral. La so esistencia ye sorprendente, yá que les estrelles de Wolf-Rayet son tan calientes que'l polvu qu'emiten ye vaporizado casi de momentu. Al tar aproximao a 1600 parsecs (5200 años lluz) de nós —alloña calculada pol so posible pertenencia a l'asociación Sgr OB1—,[8] la forma espiral namái s'afayó utilizando'l Telescopiu Keck nel Observatoriu Mauna Kea de Ḥawai, unu de los mayores telescopios qu'esisten. El diámetru averáu de la espiral ye de 160 UA.[9]
La estrella de Wolf-Rayet tien tipu espectral WC9d y, como tal, ye bien caliente y masiva. Con una masa averada de 25 mases solares y un diámetru unes 3 vegaes más grande que'l del Sol, emite un fuerte vientu estelar.[10] La so compañera estelar emite, de la mesma, un fuerte vientu estelar, que al topetar col vientu de la estrella de Wolf-Rayet forma un frente de choque qu'estrúi'l material que flúi, creando una redolada más trupa y daqué menos caliente onde'l polvu puede esistir. El movimientu orbital del sistema ye lo que produz la forma espiral. El periodu orbital del sistema puede ser de 241,5 ± 0,5 díes.[8]
WR 104 ye una estrella que causó ciertu discutiniu por cuenta del allugamientu de los sos eje al respective de la Tierra. Al ser una estrella supermasiva, va concluyir la so vida de forma desaxeradamente violenta y lluminosa nun final conocíu como supernova. Cuando una estrella d'esti tipu muerre, na esplosión que tien llugar, el material que formaba'l cuerpu de la estrella apándase y xenera una especie de discu de material estelar. Les exes de la estrella queden como única salida pal material que llogre escapar formando un «jet» por demás potente y de unos dos segundos de duración, conocíu como esplosión de rayu gamma dando llugar a un furacu prietu; la enerxía d'esti remexu va ser igual o mayor que la enerxía producida pol nuesu Sol en tola so vida, lliberada tan solo nesi pequeñu espaciu de tiempu.
Nun escenariu hipotéticu nel que WR 104 colapsara nel pasáu y el so lluz va lleganos güei, competiría en rellumu dende'l nuesu cielu col del Sol; ente dos y trés díes depués, un increíble remexu de radiación desaxeradamente enerxético topetaría contra la Tierra destruyendo casi por completu nuesa capa d'ozonu dexando a la vida na Tierra totalmente espuesta a la radiación ultravioleta emitida pol nuesu Sol, causando una potencial estinción masiva. Piénsase que si WR 104 esplota como una supernova isotrópica, l'impautu sobre la biosfera terrestre probablemente sía insignificante; sicasí, nel casu d'una esplosión bien anisotrópica, los efeutos pueden ser significativos si la Tierra alcuéntrase alliniada ≤12º respectu a la exa de salida del remexu, inclusive a una distancia de 2000 parsecs.[8] Anguaño ciertos estudios revelen qu'unu de les exes de la WR 104 apunta aproximao escontra nós.[11] Otros datos espectroscópicos suxeren que la so exa de rotación ye de 30-40º con al respective de la Tierra; lo que refugaría una posible influencia futura sobre'l planeta por un biltu de rayu Gamma.