Xavalina |
---|
clase funcional de armas (es) |
|
|
La xavalina ye una llanza diseñada p'arroxala. Emplegada polos cazadores prehistóricos y polos guerreros en combate. En munches sepultures de guerreros celtíberos afayáronse xavalines de fierro y nel tapiz de Bayeux representase una batalla con xavalines llanzaes al aire escontra l'exércitu enemigu. Pa da-yos mayor fuercia, puxu y recobrales depués d'arroxaes, amarrábense delles en metanes con una correa unida tamién al soldáu que se conoz col nome de amientu, del llatín améntum.
Anguaño emplégase en competiciones atlétiques.
Menes antigües de xavalina:
- Chuzu: llanza curtia de fuerte moharra que se disparaba col brazu.
- Dardu: llanza más llixera qu'un venablu que dende la Edá del Bronce s'emplegaba como xavalina.
- Farpón: yeren xavalines prehistóriques cuya punta se separaba del asta cuando impactaba na presa. Anguaño'l térmninu refierse a un asta de fierro con punta dentada, usáu pa capturar grandes pexes y ballenes.
- Frámea: xavalina cuya llonxitú nun perpasaba la estatura d'un home.
- Pilum: llances usaes polos antiguos soldaos romanos, cuya punta de fierro se separaba al impautar al enemigu y se-y incrustaba parcialmente nel cuerpu.
- Venablu: Llanza curtia. Yera'l distintivu d'alferi español, nel sieglu XVI.