Ziziphus mauritiana | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Rosales | |
Familia: | Rhamnaceae | |
Tribu: | Paliureae | |
Xéneru: | Ziziphus | |
Especie: |
Ziziphus mauritiana Lam. | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Indian jujube, crudes | ||
---|---|---|
Tamañu de porción | ||
Enerxía 6 kcal 25 kJ | ||
Carbohidratos | 17 g | |
• Zucres | 5.4-10.5 g | |
• Fibra alimentaria | 0.60 g | |
Grases | 0.07 g | |
Proteínes | 0.8 g | |
Agua | 81.6-83.0 g | |
Tiamina (vit. B1) | 0.022 mg (2%) | |
Riboflavina (vit. B2) | 0.029 mg (2%) | |
Niacina (vit. B3) | 0.78 mg (5%) | |
Vitamina C | 25.6 mg (43%) | |
Fierro | 1.1 mg (9%) | |
Fósforu | 26.8 mg (4%) | |
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos. | ||
Fonte: [1]&format=Full [1] na base de datos de nutrientes del USDA. | ||
[editar datos en Wikidata] |
Ziziphus mauritiana tamién conocida como badari (sánscritu), Kul (bengalí), Ber (hindi), Dongs, Boroi, Bor, Beri, ciruela india, ponsigué (Venezuela) ye una especie d'árbol frutal tropical, perteneciente a la familia Rhamnaceae.
Ye un arbustu espinosu de fueya perenne o un arbolín d'hasta 15 m d'altu. El frutu ye una drupa de tamañu y forma variables, oval, ovada, oblonga o redonda y de 1, 5 a 6,2 cm de llongura según la variedá. La magaya ye blanca, cuando ta un pocu per debaxo del maduror y el frutu ye jugoso y arumosu. Naturalizóse d'África a Afganistán y China, y tamién de Malasia a Australia y en delles rexones del Océanu Pacíficu.[2] En dellos llugares ye una planta invasora como les islles Fixi y el norte d'Australia.
Ye un frutu asemeyáu a la ciruela, que la so coloración va del verde al mariellu, anaranxáu y acoloratáu cuando ta maduru. El so interior ye blancu como l'algodón y tiende al mariellu. Ye una fruta bastante goliosa anque de sabor nidio, suel ser usáu pa comer direutamente o macerada. En Venezuela ye bien popular la bébora de ponsigué en llicores como ron blancu o, más apocayá, el cocuy. Na República Dominicana conozse como ponceré.
El frutu cómese crudu, n'escabeche o ye utilizada na ellaboración de bébores. Ye bien nutritivu y ricu en vitamina C, nesti aspeutu, namái superáu pola guayaba y ye muncho más ricu que cítricos o manzanes. Na India, los frutos maduros na so mayoría peracábense crudos, pero dacuando se guisan. Los frutos pocu maduros se escarchan por un procesu d'inmersión nuna solución de sal. Los frutos maduros caltener por aciu ensugáu al sol y prepárase un polvu pa consumilo fora de temporada. Contién del 20 a 30% d'azucre, hasta'l 2,5% de proteínes y el 12,8% de carbohidratos. Tamién se comen n'otres formes, como secos, confitaos, n'escabeche, como zusmiu o como mantega ber. N'Etiopía, los frutos utilizar p'atochecer a los pexes.
Les fueyes cómense fácilmente por camellos, vaques y cabres, considerándose nutritives.
N'India y Queensland (Australia), les flores valoráronse como una fonte menor de néctar pa les abeyes. El miel ye llixera y de bon sabor.
La madera ye duro, fuerte, de granu finu, de testura fina, resistente, duradera y de color acoloratáu. Utilizóse p'alliniar pozos, pa construyir pates pa xergones, costielles de barcu, implementos agrícoles, mangos de ferramientes y otros artículos torniaos. Les cañes utilícense como marcu pa la construcción de viviendes y la madera fai bon carbón con un conteníu de calor de casi 4.900 kcal por kg.[1] Amás, esta especie utilízase como lleña en munches árees. N'África tropical, les cañes flexibles utilizar pa retención de bandes alredor de los techos cónicos de paya de los cabanos y tán enxareyaos ente sigo pa formar les parés de corrolaes espinoses pa retener el ganáu.
Los frutos aplíquense sobre les cortes y úlceres; emplegar n'enfermedaes pulmonares y fiebres; y, entemecíu con sal y chiles, dar na indixestión y la fiel. La fruta maduro seca ye un llaxante nidiu. Les granes son sedantes y tómense, dacuando con sueru de lleche, pa detener les estomagaes, vultures y dolores abdominales mientres l'embaranzu. Comprueben la foria, y se cauterizan les firíes. Entemecíu con aceite, estregar en zones reumátiques. Les fueyes aplíquense como cataplasmes y son útiles en trestornos del fégadu, asma y fiebre y, xunto con catechu, alminístrense cuando se precisa un astrinxente, como en firíes. L'amargosa decocción de la corteza ye astrinxente y tómase pa detener la foria y la disentería y solliviar la gingivitis. La pasta de la corteza aplícase sobre les llagues. El raigañu ye purgante. Una decocción del raigañu dase como febrífugo, tónica y emenagogo, y el raigañu en polvu espolvorisca sobre les firíes. El zusmiu de la corteza del raigañu dicir pa solliviar la gota y el reumatismu. Les dosis grandes de la corteza o raigañu pueden ser tóxicos. Un fervinchu de les flores sirve como una loción pa los güeyos.[3]
El metil éster d'ácidu graso del aceite de grana de Z. mauritiana cumple con tolos grandes requisitos de biodiésel nos EE.XX. (ASTM D 6751-02, ASTM PS 121-99), Alemaña (DIN V 51606) y de la Unión Europea (EN 14214). El rendimientu permediu del petroleu ye 4,95 kg d'aceite/árbol o 1371 kg d'aceite / hai, y les rexones grebes o semiáridas puede ser utilizaes por cuenta de la so resistencia a la seca.
Ziziphus mauritiana describióse por Jean-Baptiste Lamarck y espublizóse en Encyclopédie Méthodique, Botanique 3(1): 319. 1789.[4]
Ziziphus: nome xenéricu que deriva, según una fonte, del nome persa zizfum o zizafun , anque la razón de la so aplicación ye desconocida, y otra fonte diz qie vien de zizouf, el nome árabe de Ziziphus lotus, un árbol caducifoliu arbustiva del Mediterraneu. Pliniu'l Vieyu aparentemente utiliza'l nome en llatín de Zizyphus pal azufaifo.[5]
mauritiana: epítetu xeográficu qu'alude a la so llocalización en Mauritius.
Wikispecies tien un artículu sobre Ziziphus mauritiana. |