L'álxebra ye una rama de les Matemátiques qu'estudia la estructura y cantidá pero independientemente de toa magnitú numérica y de tou sistema de numberación.Pue considerase que ye una xeneralización de l'Aritmética. Dientro l'álxebra puen considerase dos rames, l'álxebra elemental que ye'l que s'estudia en secundaria y l'álxebra superior nel que se da mas importancia a les estructures abstractes como: grupu, anillu y campu. Xunto cola Xeometría y l'Análís Matemáticu formen les tres rames principales de la Matemática.
Hacia l'añu 300 e.C.: El matemáticugrieguEuclides dio-y un sentiu xeométricu a la ecuación cuadrada , de tal manera que había que alcontrar un segmentu de llonxitú de manera que el cuadráu que se faiga n'él al amesta-y un reutángulu de segmentu, apoyáu nún de los sos llaos, tien que dar ún área igual qu'un cuadráu de llau .
Hacia l'añu 100 e.C.: Nel llibru chinu Los 9 Capitulos del Arte Matemáticu trátense conceutos rellacionaos coles ecuaciones alxebraiques.
Hacia l'añu 150: El matemáticu griegu Herón d'Alexandría avérase a les ecuaciones alxebraiques en 3 tomos de Matemátiques.
Hacia l'añu 200: El matemáticu griegu Diofanto, consideráu por munchos el "padre del Álxebra",escribe el so llibru Arithmetica, nel que resuelve munches ecuaciones alxebraiques y dellos problemes de Teoría de Númberos.
Nel añu 476: El matemáticu indiu, Aryabhata obtién toles soluciones a les ecuaciones lliniales por un sistema equivalente al modernu.