Linux əməliyyat sistemləri (və ya distro) — Linux nüvəsini və çox vaxt paket idarəetmə sistemini özündə birləşdirən proqram kolleksiyasından hazırlanmış əməliyyat sistemi. Linux istifadəçiləri əməliyyat sistemini adətən gömülü sistemlərdən (məsələn, OpenWrt) və fərdi kompüterlərdən (məsələn. Linux Mint) tutmuş güclü superkompüterlərə (məsələn, Rocks Cluster Distribution) qədər müxtəlif sistemlər üçün mövcud olan Linux paylanmalarından birini yükləməklə əldə edirlər.
Tipik bir Linux paylanması (adətən, dəyişdirilmiş) Linux nüvəsi, başlanğıc sistemi (məsələn, systemd, OpenRC və ya runit), GNU alətləri və kitabxanaları, sənədlər və bir çox başqa proqram təminatından ibarətdir. İstəyə bağlı olaraq, iş masası təcrübəsini təmin etmək üçün (ən çox Mesa 3D qrafika drayverləri) displey serveri, iş masası mühiti, səs serveri və digər əlaqəli proqramlar paylanmaya daxil edilə bilər və ya istifadəçi tərəfindən quraşdırıla bilər.
Daxil olan proqram təminatının əksəriyyəti həm kompilyasiya olunmuş binarlar, həm də mənbə kodu formasında təqdim edilən azad və açıq mənbəli proqram təminatıdır və orijinal proqram təminatına dəyişikliklər etməyə imkan verir. Adətən, Linux paylanmalarına istəyə bağlı olaraq bəzi cihaz drayverləri üçün tələb olunan ikili bloklar kimi mənbə kodu şəklində mövcud olmayan bəzi xüsusi proqramlar daxildir.[1]
Linux paylanması, həmçinin imkanları bir çox istifadəçinin ehtiyaclarına cavab verəcək şəkildə Linux nüvəsi ilə paketlənmiş tətbiq və yardım proqramlarının (məsələn, müxtəlif GNU alətləri və kitabxanaları) xüsusi çeşidi kimi təsvir edilə bilər.[2] Proqram təminatı əsasən paylanmaya uyğunlaşdırılır və sonra paylanmanın müşayiətçisi tərəfindən proqram paketlərinə birləşdirilir. Proqram paketləri, adətən, verilənlər anbarlarında onlayn olaraq mövcuddur.[3][4] Paylanma quraşdırıcıları (məsələn, Debian-Installer və Anaconda) və paket idarəetmə sistemləri kimi "yapışqan" komponentlərdən başqa, çox az paket əslində paylamanın müşayiətçiləri tərəfindən yazılır.
Təxminən minə yaxın Linux paylanması mövcuddur.[5][6] Proqram təminatının genişliyi səbəbindən paylanmalar masa üstü kompüterlərdə, serverlərdə, noutbuklarda, netbuklarda, mobil telefonlarda və planşetlərdə,[7][8] eləcə də adətən gömülü sistemlərdə istifadə üçün minimal mühitlərdə istifadə üçün uyğun olanlar da daxil olmaqla, geniş çeşiddə formalar almışdır.[9][10] Fedora Linux (Red Hat), openSUSE (SUSE) və Ubuntu (Canonical Ltd.) kimi kommersiya cəhətdən dəstəklənən, həmçinin Debian, Slackware, Gentoo və Arch Linux kimi tamamilə cəmiyyət tərəfindən idarə olunan paylanmalar da mövcuddur. Əksər paylanmalar istifadəyə hazırdır və xüsusi təlimat dəsti üçün əvvəlcədən kompilyasiya edilir, bəziləri isə (məsələn, Gentoo) əsasən mənbə kodu şəklində paylanır və quraşdırma üçün lokal olaraq kompilyasiya edilməlidir.[11]
Linus Torvalds ilk Linux nüvəsini hazırlamış və onun ilk versiyası olan 0.01-i 1991-ci ildə buraxmışdır. Linux əvvəlcə yalnız mənbə kodu, daha sonra yüklənə bilən disket şəkilləri kimi paylanırdı: biri önyüklənə bilən və Linux nüvəsinin özündə yerləşən, digəri isə fayl sisteminin qurulması üçün GNU utilitləri və alətləri dəstiylə birlikdə. Quraşdırma proseduru mürəkkəb olduğundan, xüsusən də mövcud proqram təminatının artan miqdarı səbəbindən, onu sadələşdirmək üçün paylanmalar meydana çıxdı.[12]
İki ən köhnə, hələ də aktiv paylanma layihəsi 1993-cü ildə başlamışdır. SLS paylanması yaxşı müşayiət olunmurdu, ona görə də 1993-cü ilin iyulunda Patrik Folkerdinq tərəfindən yeni SLS əsaslı paylanma olan Slackware buraxıldı.[13] SLS-dən də narazı qalan İan Myurdok, 1993-cü ilin avqustunda Debian-ı yaradaraq, ilk ictimai betanı 1994-cü ilin yanvarında və ilk stabil versiyanı 1996-cı ilin iyununda buraxaraq pulsuz paylanma yaratmağa başladı.[14][15]
İstifadəçilər IBM PC-yə uyğun gələn kompüterlərdə DOS və Microsoft Windows əməliyyat sistemlərinə, Apple Macintosh-da Mac OS-yə və Unix-in özəl versiyalarına alternativ olaraq Linux paylanmalarına diqqət yetirdilər.