Pariklər (q.yun. πάροικος – hərf. köçkün, yad) — IX–XV əsrlərdə Bizansda feodal mülkədarının, imperatorun və ya xəzinədarlığın torpağının asılı irsi sahibləri kateqoriyası.[1] XIII əsrdə Bizansın bəzi əraziləri əsarət altına alınmışdır. Feodala məxsus olan pariklər ona natura və pul şəklində icarə haqqı verir, əmək vəzifələrini yerinə yetirirdilər. Dövlət parikləri dövlət torpaqlarına sahib idi və xüsusi dövlət vəzifələrini (imperator sarayını yeməklə təmin etmək, dövlət damazlıq fermalarını saxlamaq və s.) yerinə yetirirdi.
Bu sistem tez-tez Qərb feodalizmi ilə müqayisə edilir. Bizans imperiyasında dövlətin güclü gücü sədaqət andının olmaması ilə tarazlaşdırılırdı. Üstəlik, 1079-cu ilə qədər parik statusu irsi deyildi.