Prader-Villi sindromu — 15-ci xromosomdakı bəzi genlərin funksiyasını itirməsindən yaranan genetik bir xəstəlik.[2]
Yeni doğulmuş uşaqlarda simptomlara əzələ zəifliyi, zəif qidalanma və yavaş inkişaf daxildir. Uşaqlıqdan bu xəstəliyə tutulmuş insanlar daimi bir aclıq yaşayırlar, bu da tez-tez piylənməyə və tip 2 diabetə səbəb olur. Bu xəstəliyə malik olan insanlarda yüngül və orta dərəcədə zəka qüsurları və davranış problemləri də geniş yayılmışdır. Çox vaxt bu xəstəliyə məruz qalmış insanlar dar bir alına, kiçik qollara və ayaqlara, qısa boya və açıq dəri və saç rənginə malik olurlar. Onların əksəriyyəti heç vaxt övlad sahibi ola bilmirlər. Xəstəlik halının təqribən 74%-i atanın 15-ci xromosomunun bir hissəsi çıxarıldıqda baş verir. Yerdə qalan 25% hallarda isə xəstə anadan 15-ci ana xromosomunun iki nüsxəsini alır və ata nüsxəsi olmur. Ana xromosomunun hissələri genomik imprintinq səbəbindən deaktivləşdirildiyindən, onlara müəyyən genlərin işləyən nüsxələri qalmır. PVV ümumiyyətlə genetik yolla ötrülmür; lakin, yumurta, sperma və ya erkən inkişaf zamanı genetik dəyişikliklər baş verə bilir. Xəstəliyin risk faktorları məlum deyil. PVS olan bir uşağı olanların növbəti uşaqlarının eyni xəstəliyə düçar olma ehtimalı 1%-dən azdır. Bənzər bir mexanizm Angelman sindromunda da meydana gəlir, qüsurlu 15-ci xromosomun anadan, ya da iki nüsxəsinin atadan gəldiyi vaxtlarda meydana çıxır.[3]
Prader-Villi sindromu tibbi müalicəsi yoxdur. Müalicə, xüsusilə erkən yaşda başlanıldığı təqdirdə nəticələri əhəmiyyətli dərəcədə yaxşılaşdıra bilər.[4] Qidalanma çətinliyi olan yeni doğulmuş körpələr üçün qidalanma borusu istifadə edilə bilər. Bir qayda olaraq, üç yaşından etibarən xüsusi bir idman proqramını müşayiət edən qidalanma proqramının tətbiqi müstəsna əhəmiyyətə malikdir. Proses boyunca, böyümə hormonu terapiyaları da nəticələri yaxşılaşdıra bilər. Psixoterapevtik konsultasiya və dərmanlar bəzi davranış problemlərində kömək edə bilər.
PVS dünyada 1 ildə 10.000-30.000 insanda özünü büruzə verir. Sözügedən tibbi vəziyyət onu Aleksis Labhat ilə birlikdə 1956-cı ildə təfərrüatlı təsvir və tədqiq edən isveçrəli həkimlər Andreya Prader və Haynrix Villinin adını daşıyır. Xəstəliyə dair daha əvvəl 1887-ci ildə ingilis həkim John Lanqdon Dovn tərəfindən şərh verilmişdir.[5][6]
15 yaşında Prader-Villi sindromunun fenotipinə nəzər saldıqda bir sıra məqamlar önə çıxır. Prader-Villi sindromu tipik üz cizgilərinin olmamasına və orta dərəcədə piylənmiş gövdəyə diqqət yetirilməlidir.[7] Prader-Villi sindromu simptomları körpəlikdə zəif əzələ tonusundan tutmuş erkən uşaqlıqdakı davranış problemlərinə qədər dəyişə bilər.[8] Körpələrdə tez-tez rast gəlinən simptomlardan bəzilərinə zəif əzələ tonusuna əlavə olaraq göz koordinasiyasının olmaması daxildir, bəziləri badam formalı gözlərlə doğulur və zəif əzələ tonu səbəbindən bəzilərində güclü bir əmmə refleksi olmaya bilər. Onların qışqırıqları zəifdir və oyanmaları çətindir. Bu vəziyyətin başqa bir əlaməti incə yuxarı dodaqdır.[9]
Klinik baxışda nəzərə alınan digər məqamlara hipotansiyon və anormal nevroloji funksiya, hipoqonadizm, inkişaf və idrak geriliyi, hiperfagiya və obezlik, qısa boy və davranış və psixiatrik xəstəliklər daxildir.[10]
Prader-Villi sindromu, imprintinq kimi tanınan epigenetik bir fenomenlə əlaqələndirilir. Tipik olaraq, Prader-Villi fetus genlərinin basılmış bir ana nüsxəsini və Prader-Villi genlərinin funksional bir ata nüsxəsini miras alır.[11] Basma səbəbi ilə, bu genlərin anadan miras qalmış nüsxələri praktik olaraq işləmir və bu səbəbdən fetus genlərin ata nüsxələrinin ifadəsinə etibar edir. Bununla birlikdə, Prader-Villi sindromu, Prader-Villi genlərinin ata nüsxələrini mutasiya edir silir, nəticədə fetusun işləyən PV genləri yoxdur.[12]. Bu genlər 15q11-13 bölgəsində yerləşən xromosom 15-də yerləşir. Paternal xromosom 15-dəki bu PVS / AS bölgəsi, əksər hallarda təsadüfi mutasiya nəticəsində baş verən bir neçə genetik mexanizmdən biri tərəfindən itirə bilər. Digər, daha az yayılmış mexanizmlərə tək valideyn disomiyası, sporadik mutasiyalar, xromosom translokasiyaları və genlərin silinməsi daxildir.[13][14][15][16]
Prader-Villi sindromu həm 15q11-13 bölgəsinə, həm də Angelman sindromuna (AS) aiddir.[17] PVS, bu bölgədəki PV genlərinin ata xromosomunda itirilməsindən qaynaqlanırsa, eyni bölgədəki başqa bir genin ana xromosomunda itirilməsi AS-a səbəb olur.[18] PVS və AS, insanlarda imprinting pozğunluqlarının bildirilən ilk hallarını təmsil edir.[19]
Təsirə məruz qalan bir uşağın qardaşına PVV riski, xəstəliyə səbəb olan genetik mexanizmdən asılıdır[20]. Bacı-qardaşlar üçün risk, təsirlənmiş uşağın gen silinməsi və ya homojen bir disomiyaya məruz qalması halında < 1, təsirlənmiş uşağın imprintinq edilmiş bir nəzarət bölgəsi mutasiyasına məruz qaldığı təqdirdə 50% -ə, valideyn xromosom translokasiyası olduqda isə% 25-ə qədərdir. Prenatal test, bilinən hər hansı bir genetik mexanizm üçün mümkündür.[21][22][23]
Ənənəvi olaraq hipotansiyon, qısaboyluq, hiperfagiya, piylənmə, davranış problemləri , kiçik qollar və ayaqlar, hipoqonadizm və zəka geriliyi ilə xarakterizə olunur . Bununla birlikdə, erkən diaqnoz və erkən müalicə ilə (böyümə hormonu terapiyası kimi), PVS olan insanlar üçün proqnoz dəyişməyə başlayır.[24] Autizm kimi, PVV də simptomları yüngüldən şiddətə qədər dəyişə bilən və bir insanın həyatı boyu dəyişə bilən bir spektrum xəstəliyidir.[25] Müxtəlif orqan sistemləri təsirlənir.[26]
Ənənəvi olaraq, PVV diaqnozu klinik təzahürlərə əsasən qoyulmuşdur.[27] Hazırda sindroma genetik test yolu ilə diaqnoz qoyulur;[28] Şiddətli hipotenziyası olan yenidoğulmuşlar üçün test tövsiyə olunur. Prader-Villi sindromunun erkən diaqnozu vaxtında müdaxilə etməyə və böyümə hormonunun erkən təyin olunmasına imkan verir. PVS olan uşaqlara gündəlik rekombinant böyümə hormonu (BH) inyeksiyası göstərilir.[29][30] BH, əzələ kütləsindəki xətti böyüməni və artımı dəstəkləyir və eyni zamanda qida narahatlığını və kilo almasını azalda bilər.[31]
Diaqnostika genetik testə, xüsusən 15q11-q13 xromosomunda ata PVS / AS bölgəsinin olmadığını aşkar etmək üçün DNT əsaslı metilasiya testinə əsaslanır. Belə test halların 97% -dən çoxunu aşkar edir. Metilasyona spesifik test bütün insanlarda PVS diaqnozunu təsdiqləmək üçün vacibdir, lakin xüsusilə klinik diaqnoz qoymaq üçün kifayət qədər xüsusiyyətləri göstərmək üçün çox gənc olanlarda və ya atipik nəticələrə sahib olanlarda.[32]
PVS tez-tez digər bir sindrom kimi səhv diaqnoz qoyulur, çünki tibb ictimaiyyətində çoxunun bu barədə məlumatı yoxdur. Bəzən Daun sindromu PVS ilə müqayisədə Daun sindromunun nisbi tezliyinə görə səhv olur.[33]
PVS müalicə edilə bilməz; Xəstəliyin simptomlarını azaltmaq üçün bir neçə müalicə üsulu mövcuddur.[34] Körpəlik dövründə subyektlər əzələ gücünü yaxşılaşdırmaq üçün müalicə almalıdır. Danışıq terapiyası və peşə terapiyası da göstərilir. Məktəb illərində uşaqlar yaxşı qurulmuş bir öyrənmə mühitindən və əlavə yardımlardan faydalanırlar. Sindromla əlaqəli ən böyük problem şiddətli piylənmədir. Adətən soyuducular da daxil olmaqla bütün qida anbarlarına kilidlər qoyularaq qidaya giriş ciddi şəkildə nəzarət edilməli və məhdudlaşdırılmalıdır. Hər yaşdan PVS olan insanlar üçün fiziki fəaliyyət gücünü artırmaq və sağlam həyat tərzini təşviq etmək üçün vacibdir.[35]
Rekombinant böyümə hormonu gündəlik inyeksiyalarının təyin edilməsi PVS olan uşaqlar üçün göstərilir. BH, əzələ kütləsindəki xətti böyüməni və artımı dəstəkləyir və eyni zamanda qida narahatlığını və kilo almasını azalda bilər.[36]
Şiddətli piylənmə səbəbindən obstruktiv yuxu apnesi ümumi bir komplikasiyadır və tez-tez müsbət hava yolu təzyiqi tələb olunur.[37] PVS diaqnozu qoyulmuş bir şəxsin əməliyyat olunmasına ehtiyac ola bilər. Piylənmənin müalicəsində uğursuz olan bir əməliyyat mədə anastomozudur.[38]
Ən yaxşı nəticə üçün davranış və zehni problemlər erkən müəyyən edilməlidir. Bu problemlər ən yaxşı şəkildə valideyn təhsili və təhsili yolu ilə həll olunur. Bəzən dərmanlar da vurulur. Serotonin agonistlərinin qəzəb hisslərini azaltmaq və kompulsivliyi yaxşılaşdırmaqda ən təsirli olduğu təsbit edildi.
↑Cortés M, F; Alliende R, MA; Barrios R, A; Curotto L, B; Santa María V, L; Barraza O, X; Troncoso A, L; Mellado S, C; Pardo V, R. "[Clinical, genetic and molecular features in 45 patients with Prader-Willi syndrome]". Revista Médica de Chile. 133 (1). January 2005: 33–41. doi:10.4067/s0034-98872005000100005. PMID15768148.
↑Jorde, Lynn B.; Carey, John C.; Bamshad, Michael J. Medical Genetics(ingilis) (5). Elsevier Health Sciences. 2015. səh. 120. ISBN978-0-323-18837-1. 2020-12-15 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-06-30.
↑Curfs LM, Fryns JP. "Prader-Willi syndrome: a review with special attention to the cognitive and behavioral profile". Birth Defects Orig. Artic. Ser. 28 (1). 1992: 99–104. PMID1340242.
↑Buiting, K; Saitoh, S; Gross, S; Dittrich, B; Schwartz, S; Nicholls, RD; Horsthemke, B. "Inherited microdeletions in the Angelman and Prader-Willi syndromes define an imprinting centre on human chromosome 15". Nature Genetics. 9 (4). April 1995: 395–400. doi:10.1038/ng0495-395. PMID7795645.
↑Whittington J, Holland A, Webb T, Butler J, Clarke D, Boer H. "Cognitive abilities and genotype in a population-based sample of people with Prader-Willi syndrome". J Intellect Disabil Res. 48 (Pt 2). February 2004: 172–87. doi:10.1111/j.1365-2788.2004.00556.x. PMID14723659.
↑"Prader-Willi Syndrome - MeSH - NCBI." National Center for Biotechnology Information. U.S. National Library of Medicine, n.d. Web. November 1, 2016. <"Prader-Willi Syndrome - MeSH - NCBI". November 3, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: November 1, 2016.>.
↑Runte M, Varon R, Horn D, Horsthemke B, Buiting K. "Exclusion of the C/D box snoRNA gene cluster HBII-52 from a major role in Prader-Willi syndrome". Hum Genet. 116 (3). 2005: 228–30. doi:10.1007/s00439-004-1219-2. PMID15565282.
↑Ding F, Prints Y, Dhar MS, Johnson DK, Garnacho-Montero C, Nicholls RD, Francke U. "Lack of Pwcr1/MBII-85 snoRNA is critical for neonatal lethality in Prader-Willi syndrome mouse models". Mamm Genome. 16 (6). 2005: 424–31. doi:10.1007/s00335-005-2460-2. PMID16075369.
↑Carrel AL, Myers SE, Whitman BY, Allen DB. "Benefits of long-term GH therapy in Prader-Willi syndrome: a 4-year study". J. Clin. Endocrinol. Metab. 87 (4). April 2002: 1581–5. doi:10.1210/jc.87.4.1581. PMID11932286.
↑Höybye C, Hilding A, Jacobsson H, Thorén M. "Growth hormone treatment improves body composition in adults with Prader-Willi syndrome". Clin. Endocrinol. 58 (5). May 2003: 653–61. doi:10.1046/j.1365-2265.2003.01769.x. PMID12699450.