Qriqori Rasputin Rusiya imperiyasınınTobolsk quberniyası Tümen qəzasının Pokrovsk kəndində 1869-cu ilin 22 yanvar tarixində sadə bir kəndli ailəsində anadan olmuşdur. Atası Efim Vilkin və anası Anna Parşukova sadə Sibir kəndliləri idilər. Rasputinin anadan olduğu tarix Xristianlıqda müqəddəs Qriqori gününə təsadüf etdiyindən, ona Qriqori adı verilir. Rasputinin uşaqlıq dövrü haqqında məlumatlar geniş deyil. Əsas məlum olan məlumatlardan biri Rasputinin rahat və qayğısız uşaqlıq keçirməsidir.
Kübar cəmiyyətin üzvünə çevrilən Rasputin II Nikolay və Aleksandra FyodorovnanınHemofiliya xəstəliyindən əziyyət çəkən Aleksey adlı oğlanlarını möcüzəvi şəkildə sağaltdıqdan sonra daha da məşhurlaşmışdır. Bəzi iddialarda Rasputinin çar hakimiyyətinə qarşı olduğu və II Nikolayın hakimiyyətinə son qoymaq istədiyi bildirilir. Qriqori Rasputin bir çox hallarda mistik, sehirbaz, övliya və peygəmbər kimi təqdim olunur. Rasputini əslində içki və qumar həvəskarı olduğu, hətta mənsubu olduğu Pokrovsk kəndində əxlaqsız işlərlə və oğurluqla məşğul olması haqqında bir çox fakt məlumdur. Rasputin gözlənilmədən içkini və qumarı atmış rahiblik həyatına başlamışdır.
Qriqori Rasputinin həyatı qədər ölümüdə müəmalarla zəngindir. Rasputin çar ailəsinin yaxın bir üzvünə cevrilməsi bir çoxlarını narahat edirdi. Rasputinə qarşı sui-qəsd planını Rusiyanın 30 yaşlı türk baronu Yusupov və Dövlət Dumasının üzvü Purişkeviç hazırlamışdır. Əvvəlcədən qurulmuş plana əsasən 1916-cı ilin 17 dekabr tarixində Yusupovun adamları Rasputini götürüb, baronun evinə gətirirlər. Burada onlar birlikdə nahar edirlər. Yusupovun xidmətçiləri Rasputinə naharda mərgümüş zəhəri qatılmış şirniyyat və çaxır verir. O, çaxırdan içib, şirniyyatdan yesədə ölmür. Bəzi qaynaqlara görə, Purişkeviç silahı Yusupova vermiş, o isə iki cəhddən sonra Qriqori Rasputini öz əlləri ilə öldürmüşdür. Sonra Yusupovun adamları cəsədi maşına qoyaraq, Qriqorinin nəşini Neva körpüsündən eyni adlı çaya atmışdılar.
Аврех, Арон Яковлевич Царизм накануне свержения. — М., 1989. — ISBN 5-02-009443-9
Андрей Амальрик] Распутин
Варламов, Алексей Николаевич Григорий Распутин-Новый. Серия ЖЗЛ. — М: Молодая гвардия, 2007. 851 стр. — ISBN 978-5-235-02956-9
Васильев А. Т. Охрана: русская секретная полиция. В кн.: "Охранка". Воспоминания руководителей политического сыска. — М.: Новое литературное обозрение, 2004. Том 2.
Ватала Э. Распутин. Без мифов и легенд. М., 2000
Боханов, Александр Николаевич Правда о Григории Распутине. — М: Русский издательский центр (издательство), 2011. 608 стр. — ISBN 978-5-4249-0002-0
Гатиятулина Ю. Р. Музей Григория Распутина //Возрождение исторического центра г. Тюмени. Тюмень в прошлом, настоящем и будущем. Тезисы докладов и сообщений научно-практической конференции. — Тюмень, 2001. С. 24–26. — ISBN 5-88131-176-0
Е. Ф. Джанумова. Мои встречи с (Григорием) Распутиным
Николай Евреинов. Тайна Распутина. Л.: "Былое", 1924 (М: "Книжная палата", 1990 репринт: ISBN 5-7000-0219-1)
Илиодор (Труфанов) (Труфанов С.) Святой чорт. Записки о Распутине. С предисловием С. П. Мельгунова. Типография т-ва Рябушинских. — М., 1917 г. XV, 188 c.
Коковцов, Владимир Николаевич Из моего прошлого. Воспоминания 1903–1919 гг. Тома I и II. Париж, 1933. Глава II
Миллер Л. Царская семья — жертва тёмной силы. Мельбурн, 1988. ("Лодья": репринт)ISBN 5-8233-0011-5
Никулин, Лев Вениаминович] Адъютант господа бога. Роман-хроника. — М., 1927 "Рабочий" № 98 — "Рабочий" № 146
Падение царского режима. Стенографические отчеты допросов и показаний, данных в 1917 г. в Чрезвычайная следственная комиссия Временного правительства — М.-Л., 1926–1927. В 7 т.
Полищук В. В., Полищук О. А. Тюмень Григория Распутина-Нового //Словцовские чтения-2006: Материалы XVIII Всероссийской научной краеведческой конференции. — Тюмень, 2006. С. 97–99. — ISBN 5-88081-558-7
Пуришкевич В. М. Дневник за 1916 года (Смерть Распутина) // "Житие блудного старца Гришки Распутина". — М., 1990. — ISBN 5-268-01401-3
Распутинская тема на страницах изданий наших дней (1988–1995): указатель литературы. — Тюмень, 1996. 60 с.
Фюлоп-Миллер, Рене Святой демон, Распутин и женщины — Лейпциг, 1927 г. (alm.René Fülöp-Miller „Der heilige Teufel“ – Rasputin und die Frauen, Leipzig, 1927). Переиздана в 1992 году. М.: Республика, 352 стр. — ISBN 5-250-02061-5
Арон Симанович. Распутин и евреи. Воспоминания личного секретаря Григория Распутина. — Рига, 1924. — ISBN 5-265-02276-7[4]
Спиридович, Александр Иванович. Spiridovitch Alexandre (Général). Raspoutine 1863–1916. D’après les documents russes et les archives de l’auteur. — Paris. Payot. 1935
Чернышов А. Кто же был "на часах" в ночь убийства Распутина во дворе Юсуповского дворца? //Лукич. 2003. Ч. 2. С. 214–219
Чернышов А. В. В поисках могилы Григория Распутина. (По поводу одной публикации) //Религия и церковь в Сибири. — Вып. 7. С. 36–42
Чернышов А. В. Выбор пути. (Штрихи к религиозно-философскому портрету Г. Е. Распутина) //Религия и церковь в Сибири. — Вып. 9. С.64–85
Чернышов А. В. Кое-что о распутиниаде и издательской конъюнктуре наших дней (1990–1991 гг.) //Религия и церковь в Сибири. Сборник научных статей и документальных материалов. — Тюмень, 1991. Вып.2. С. 47–56
Шишкин, Олег Анатольевич Убить Распутина. М., 2000
Феликс Юсупов Воспоминания (Конец Распутина) Опубликовано в сборнике "Житие блудного старца Гришки Распутина". — М., 1990. — ISBN 5-268-01401-3