Qızıl Qoç

Bu adın digər istifadə formaları üçün bax: Qızılqoç.
Qızıl Qoç
41°02′15″ şm. e. 43°51′29″ ş. u.HGYO
Ölkə
Tarixi və coğrafiyası
Əsası qoyulub 1825
Sahəsi
  • 547 km²
Mərkəzin hündürlüyü 1.990 m
Saat qurşağı
Əhalisi
Əhalisi
  • 2.132 nəf. (2011)[1]
Rəsmi dili
Rəqəmsal identifikatorlar
Poçt indeksi 2801
Xəritəni göstər/gizlə
Qızıl Qoç xəritədə
Qızıl Qoç
Qızıl Qoç
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Qızıl Qoç, Qukasyan — Qərbi Azərbaycanın (indiki Ermənistan Respublikası) Ağbaba mahalı ərazisində kənd. Qızıl Qoç rayonunun mərkəzi.[2] İrəvan quberniyasının Aleksandropol qəzasında (İndi Qukasyan rayonunda) kənd adı[3][4]

Tarixi

[redaktə | mənbəni redaktə et]

1878-ci ildə Azərbaycan türklərindən ibarət əhalisi qovulmuş və Türkiyədən gəlmə ermənilər yerləşdirilmişdir. 1938-ci ildə kənd ermənicə Verin Qukasyan adlandırılmışdır. 1956-cı ildən Qukasyan rayonunu mərkəzinə çevrildikdən sonra 1960-cı ildə "Verin" sözü atılmışdır. 1990-cə ildə ermənicə Aşosk adlandırılmışdır. Kənd süxuru qırmızı rəngə çalan yaylaq yerinin adındandır. Yaylağın adındakı "qoç" sözü qırmızı rəngli daşdan yonulmuş "qoç daşların"ı (qoç heykəllərini) bildirir. Azərbaycan və Ermənistan ərazisində qoç heykəllərin (qoç daşlarının) mənşəyi mə'lum deyil. Lakin onların türk mənşəli xalqlara mənsub olması şübhəsizdir, heç olmazsa ona görə ki, Sibirdə е.ə. 700–100-cü illəri əhatə edən Taqar arxeoloji mədəniyyətinin əhatə etdiyi Yeniseyətrafı ərazidə və Minusin çökəkliyində qoç heykəlləri aşkar edilmişdir. [5] Azərbaycanda at və qoç heykəlləri Gədəbəy, Kəlbəcər, Daşkəsən və Naxçıvanda, Türkiyə ərazisində, o cümlədən Ahisaqada, Diyarbəkirdə, Pasianda, Ərzincanda, Çıldırda və Vanda vardır[6]

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքները (erm.).
  2. ↑ Будагов, Б. Ә.; Гејбуллајев, Г. Ә. Гызыл Гоч // Ермәнистанда Азәрбајҹан мәншәли топонимләрин изаһлы лүғәти. Бакы: Оғуз ели. 1998. 452 с.
  3. ↑ Орбели И.А. Избранные труды. т. I, М., 1963.
  4. ↑ Пагирев Д.Д. Алфавитный указатель к пятиверстной карте Кавказа. Тифлис, 1913.
  5. ↑ С.В.Киселов. Древный историй Восточной Сибири, s.184, 442, 580
  6. ↑ M.F.Kırzıoğlu. Dədə Qorqud oğuznamələri. I, Istambul 1962, s.24.