Еременко Андрей Иванович (2 (14) октябрь 1892 йыл — 19 ноябрь 1970 йыл, Мәскәү) — СССР-ҙың хәрби етәксеһе, Бөйөк Ватан һуғышында ҡатнашыусы, Советтар Союзы Маршалы (1955), Советтар Союзы Геройы (1944), КПСС Үҙәк Комитетыны ағзалыҡҡа кандидат (1956—1970). 1918 йылдан Совет Армияһында.
Андрей Иванович Еремнеко Марковка слободаһында (хәҙер Луганск өлкәһенең Марковка районы) ярлы крәҫтиән Еременко Иван Иванович (1872—1902) менән Еременко Мария Ивановна ғаиләһендә тыуа.
Ғаилә күп балалы була, Андрей һигеҙ баланың иң өлкәне (ҡустылары — Семен, Гавриил, Иван һәм Петр, һеңлеләре — Полина, Прасковья һәм Мария/Марфа).
Төрлө сығанаҡтарҙа рус[4] йәки украиндар тип күрһәтелә.
1913 йылдың ноябрендә Рус император армияһына алына. 168-се Миргород пехота полкында рядовой булып хеҙмәт итә, уның составына Беренсе донъя һуғышына инә. Көньяҡ-Көнбайыш һәм Румыния фронттарында һуғыша, 1914 йылда Галиция һуғышында айырылып тора. 1915 йылдың февралендә шул уҡ фронттың 3-сө пехота дивизияһының 12-се Великолуцк пехота полкына ефрейтор итеп күсерелә, Перемышляны ҡамауҙа һәм алыуҙа ҡатнаша. 1917 йылда унтер-офицер дәрәжәһендә полктың атлы разведкаһы командаһына күсерелә.