Әбү Абдулла́ Мәлик ибн Әнәс әл-Әсбәхи, имам Мәлик (ғәр. مالك ابن أنس الأصبحيمالك ابن أنس الأصبحيғәр. مالك ابن أنس الأصبحي; исеме аҫтында билдәле — фәких, мөхәддис, мәликит мазхабенә нигеҙ һалыусы һәм эпоним.
Уның тулы исеме: Әбү Абдулла Мәлик ибн Әнәс ибн Әмир ибн Мәлик ибн Әбү Амир ибн Ғүмәр ибн әл-Харис ибн Ғайман ибн Джушайл ибн Амр ибн әл-Харис әл-Әсбәх. Биографтар 708 йылдан алып 716 йылдарға тиклемге араны уның тыуған йылдары тип күрһәтә. Ул Мәҙинәнән алыҫ түгел урынлашҡан Джарфаның Зи Мәрүә районында тыуған. Ибн Сад әл-Багдадиҙың Мәлик ибн Әнәс әсә ҡарынында өс йыл ятыуы (Ибн Кутайба ике йыл тураһында һүҙ алып бара) тураһындағы раҫлауы, барыһынан да бигерәк, Мәликтең әсәһенең оҙайлы ваҡыт йөклө йөрөүе тураһындағы хәбәренә нигеҙләнгән[8].
Уның ата-бабалары сауҙа эше менән шөғөлләнгән һәм Бану Тайм ибн Мурра (Тайм Көрәйеш))[8]. Маликтың атаһы уҡ эшләү оҫтаһы була. Малик бала саҡтан уҡ үҙенең туғандарынан ҡөрьән буйынса ғилемгә өйрәнә, туғандары араһында бер туған бабаһы Әбү Сүхәйл Нәфи ҙә була. Олатаһы хәҙистәр буйынса танылған белгес була ыш булғас ул, бихисап хәҙис белгес, ысын хикәйәтселәрҙән (рауил иҫәпләнә) Мәликкә ун йәш булған саҡта вафат булып ҡала[9]. Малик фикх серҙәренә Рабия ибн Абдуррахмандан өйрәнә; 13 йыл ғүмерен Абдурахман ибн Хурмаз алып барған түңәрәктәрҙә үткәрә, уның үҙенән һәм уҡыусыларынан, шул иҫәптән Ибн Шиһаба әз-Зүхри ҙән күп кенә белем эстәй[10]. Мәликкә Джафар ас-Садиҡ йыйылыштарына йөрөү бәхете лә эләгә, бында ул бик күп яңы белем ала.
Шулай уҡ уның остаздараһы араһында түбәндәгеләр ҙә була:
Пәйғәмбәрҙең хәҙистәре һәм уның сәхәбәләренең фәтеүәләре Мәлик ибн Әнәстә айырым ҡыҙыҡһыныу тыуҙыра. Мәлик Мәҙинәлә йәшәһә лә,ул Мөхәммәт пәйғәмбәр сәхәбәләренең вариҫтары менән аралашыу мөмкинселегенә эйә була, был уның формалашыуында ҙур рольуйнай. Методологик ҡараштары һәм тәғлимәте менән таныш булып, уның, хас Ул хәриджит, мүтәзилит, зәйдит, имамит төркөмдәренә хас булғантәғлимәттәр, методологик алымдар менән таныш була. Ул төрлө йүнәлештәге фәлсәфә мәктәптәренең[13] тәғлимәттәрен өйрәнә.
Бер аҙ ваҡыт үткәс, ул Мәҙинәнең иң абруйлы фәкихы булараҡ танылыу яулай, был ваҡытта ул ауыр хроник сирҙән яфаланған була, шунлыҡтан ҡаланы ташлап китә алмай. Ебәк туҡыма сауҙаһы менән шөғөлләнә. Теләһә ниндәй административ тәғәйенләүҙәрҙән баш тарта[10].
Малик юғары әхлаҡи сифаттарға эйә кеше була, ул ғәҙеллекте ярата, аралышыуҙа ябайлығы менән айырыла. Хәҙис һөйләр алдынан ул тәһәрәт яңыртыр була, ике рәкәғәтле намаҙ уҡый, аҙаҡ ултырып һаҡалын тараған һәмхуш еҫле нәмәләр ҡулланып, тәнен паклаған, бының менән ул Пәйғәмбәр хәҙистәренә үҙенең оло ихтирамын күрһәткән. Асыҡ зиһенле, яҡшы хәтерле, үтә лә тыйнаҡ кеше булған, үҙенең нимәнелер белмәгәнен һис кемдән йәшермәйенсә, асыҡтан-асыҡ әйтә белгән. Имам Мәлик фәтеүә ҡарарын сығарыуҙа бик һаҡ эш иткән, яңылыҡтар индереүҙе өнәп етмәгән[12]. Аҡыл кимәленең юғарылығы һәм тырышлығы арҡаһында, ул 17 йәше тулыуға ислам тәғлимәте буйынса ярайһы ҙур белем туплай һәм һабаҡ бирә башлай. Етмеш ғалим фәтеүәл!рҙең файҙалы икәнен танығас ҡына, ул фәтеүә таратырға тотона[14]. Мәҙинәлә уға «Имам Дар әл-һижрә», йәғни «Күсенеү Йорто имамы»[9] тигән титул бирәләр.
Ул үҙ фекерен яҡлағанда, принципиаль ҡарашлы була, хатта бер тапҡыр «көслөк менән бирҙергән ант, ғәмәлгә яраҡшлы түгел» тигән инаныуын яҡлағаны өсөн тән язаһына ла хөкөм ителә. Ул һәр төрлө бәхәстәрҙә ҡатнашмау яғында булған, сөнки «фән — һарыҡтар менән әтәстәр араһынлағы алыш түгел», тип һанаған[10]. Әгәр ҙә ул кемдең дә булһа бәхәскә инеү теләге менән һорау биргәнен күрһә, ул бындай кешеләргә бөтөнләй яуап биреп тормаған[11].
Рабия ибн Абдуррахмандан фикх серҙәренә өйрәнгәндә, Мәлик ибн Әнәс хәҙистәр һөйләү менән генә сикләнеп ҡалмай, ә бойондороҡһоҙ хоҡуҡ белгесе фекеренә нигеҙләнгән (әр-рай) хоҡуҡ ғилемен артабан үҫтерергә ынтыла. Оҙаҡ йылдар ул Пәйғәмбәр мәсетендә һабаҡ бирә, әммә ауырыуы арҡаһында дәрес биреүҙе өйөндә дауам итергә мәжбүр була. Хәҙис һөйләү һөм хоҡуҡ буйынса белем биреүҙән тыш, ул фәлсәфәүи, ғилми, сәйәси теория һәм донъяға ҡараш булдырыу характерындағы проблемалар менән дә шөғөлләнә.
Уның тураһында уҡыусылары бик күп яҙа. Абдулла ибн Вахба ( 813 йылда вафат) «әл-Мүджәсалат» тигән әҫәрендә үҙенең бөйөк остазы образын тулыһынса тиерлек асып бирә. Китапта шулай уҡ ибн Вахба Мәлик ибн Әнәстән ишеткән хәҙистәр тупланған, уның хеҙмәттәре һәм юғары әхаҡлығы үрнәктәре урын алған[13].
Мәлик ибн Әнәстең ике улы һәм ҡыҙы була: Яхья, Мөхәммәт һәм Фатима. Шулай уҡ бер ейәне — Әхмәт ибн Яхья. Яъьяның улы һуңынан шулай уҡ бөйөк ғалим булып таныла, Мысырға бер нисә тапҡыр бара һәм хәҙистәр буйынса һабаҡ бирә.
Ғүмеренең һуңғы йылдарында имам Малик яңғыҙ ҡалыуҙы хуп күргән, хатта йома намаҙҙарына йөрөмәй башлай. Ул бәүел ҡыуығы тотанаҡһыҙ була, һәм ул бындай хәлдә пәйғәмбәр мәсеттенә йөрөү ихтирамһыҙлыҡ билдәһе булыр ине тип һанаған. Ул үҙенең сире тураһында асыҡтан-асыҡ белдерергә теләмәй, сөнки быны Аллаһ эшенә ҡыҫылыу тип иҫәпләгән. Имам Мәлик Һижри иҫәп буйынса 179 йылдың рәббиғил-әүәл айының 14-се көнөндә, дүшәмбелә баҡыйлыҡҡа күсә. Мәрхүмде йыуыу эшен Ибн Канан һәм Ибн әз-Зөбәйер атҡара, ә йыназа уҡыуҙы Мәҙинә әмире Абдул-Әзиз ибн Мөхәммәт етәкләй. Йән бирер алдынан ул шәһәдәт әйткән һәм Әр-Рум сүрәһенең 4-се аятын яттан һөйләгән: «Әүәлдән башлап ахырға ҡәҙәр бөтә хөкөм Аллаһ ҡулында!»[12]. Әл-Баки зыяратында ерләнгән[15].
Имам Мәликтең шәкерттәре бик күп булған, хатта улар араһында үҙен уҡытҡандары ла йөрөй. Ҡаҙый Ййяд ,- әйтеүенсә, шәкерттәрҙең һаны 1300-ҙән ашып китә. Был исемлеккә уларҙың ҡайһы берҙәре индерелде[13]:
Мәлик ибн Әнәс донъяға ҡарашы һәм хоҡуҡи мәсьәләләр буйынса бер нисә әҫәр яҙған тип иҫәпләнә. Әммә күп кенә тәнҡитселәр уны был әҫәрәҙрҙең авторы тип таныуға дәғүә белдерә[13].
Ҡаҙый Ийяд имам Мәлик әҫәрҙәренең түбәндәге исемлеген килтерә[12]:
Мәлик ибн Әнәс кешеләрҙең ҡараштары инаныуҙан (иман) һәм был инаныуҙы һүҙ һәм үҙҙәренең ҡылыҡтарында сағылдырыуҙан тора тип һанаған. Ул инаныу артырға мөмкин тип иҫәпләһә лә, уның кәмеүе тураһында бер ни ҙә әйтмәгән.
Аллаһ тәҡдире һәм кешенең ихтыяр көсөнөң азатлығы мәсьәләһендә ул бер үк ваҡытта тәҡдирҙе лә (ҡәҙәр) һәм кешенең ихтыяр көсө азатлығын да таный. Ҡөрьәндең асыҡ аяттарына һәм сөннәттәргә һылтанып, ул был тәңгәлдә дөйөм һүҙҙәр менән генә сикләнә,субъективлыҡҡа юл ҡуймай.
Мәлик ибн Әнәс хоҡуҡи әмерҙәр һәм һығымталар сығарғанда, түбәндәге сығанаҡтарға таянған:
Мәлик ибн Әнәс беренсе Хаҡ хәлифтәр — Әбүбәкер, Ғүмәр, Усман һәм Али идара иткән мәлде иң өлгөлө хакимлыҡ ваҡыты тип иҫәпләй. Ул юғары власта шиит концепцияһын инҡар итә, уға ярашлы, Хәлифәттәге власть Алидтар тарафынан ғына атҡарылырға тейеш, әммә быға күрәиш халҡы хоҡуҡлы тип иҫәпләй. Хәлифте вәкәләтле төрөм (шура) власть идаралығына раҫлауы мөһим, ул бынан алдағы хәлиф тарафынан тәғәйенләнгән төркөмдән торорға тейеш[10]. Теге йәки был хәлифтең законлылығын таныу өсөн, уның Мәҙинә һәм Мәккә халҡы алдында ант итеүе лә еткән.
Мәлик ибн Әнәстең йәшәгән мәле Омейәдтәр, ә һуңынан беренсе Ғәббәсиҙәр идара иткән осорға тура килә. Ул хөкүмәт власының онотоуға дусар ителгән принциптарын яңынан тергеҙергә маташыуҙың файҙаһын икәнен, бының өсөн «иманһыҙ» властарға ҡаршы фетнә юлы менән көрәшеүҙең мәғәнәһеҙ икәнен аңлай. Әгәр ҙә власта ғәҙел булмаған хаким ултырһа, йә булһа, ниндәйҙер сәбәптәр арҡаһында уның власы законһыҙ тип танылһа, ул саҡта сыуалыш күтәреп, хакимды бәреп төшөрөү - ярамаған эш. Сөнки бындай болаларҙың аҙағынан була торған тәртипһеҙлектәрҙән килгән зыян залимдарҙан, йә булмаһа, законһыҙ властан күргән зыянға ҡарағанда күпкә артығыраҡ[10]. Уның фекеренсә, ғәҙел идара итеүселәр монархтар власы ваҡытында ла була ала, был фекерен иҫбатлау өсөн, ул Омейәд хәлифе Ғүмәр II ибн Әбдел-Ғәзизде миҫалға килтерә. Уның фекеренсә, залимдарҙы дәүләт менән идара итеүҙән ситләштереүҙе революция, бола, ижтимағи ҡыйралыш аша түгел, ә уларға һүҙ менән йоғонто яһарға кәрәк.