Иман шарттары |
Исламдың биш нигеҙе |
Шәхестәр |
Намаҙ (йәки сәләт; ғәр. الصلاة; фар. نماز; төр. namaz) — мосолмандарға фарыз булған биш ғәмәлдең икенсеһе, балиғ булған кеше үтәргә тейеш булған ғибәҙәт. Рәсүлебеҙ Мөхәммәт (Аллаһының фатихаһы һәм сәләме булһын уға) әйткән: «Балаларығыҙҙы ете йәштән намаҙға өйрәтегеҙ, ә ун йәштән намаҙға иғтибарһыҙлыҡтары өсөн һуғығыҙ һәм йоҡларға айырым һалығыҙ» (был хәҙисте Әбү Дауыт һәм әт-Тирмизи үҙ йыйынтыҡтарында килтерҙеләр). Йәғни, ун йәштән ир бала менән ҡыҙ бала айырым йоҡларға тейеш. Намаҙ уҡыясаҡ кешенең тәне, кейеме һәм намаҙ урыны һәр төрлө нәжестәрҙән таҙа булырға тейеш. Шулай уҡ, һәр намаҙ уҡыусыға шәриғәт бойорған рәүештә тейешле ағзаларҙы һыу менән йыуып, тәһәрәт алыу фарыз.
... намаҙҙарығыҙҙы ашыҡмайса, шарттарын еткереп үтәгеҙ! Дөрөҫлөктә намаҙ ваҡыты билдәләнгән фарыз ғәмәл итеп йөкләтелде |
Аллаһаны тәсбих итегеҙ һеҙ аҡшамға кергәндә һәм таң атып килгәндә. Бар маҡтауҙар Уғалыр, күктәрҙә лә, ерҙә лә, өйлә ваҡытында ла, икенде кергәндә лә |
1 – Ҡояш ҡалҡҡанда. Әгәр иртәнге намаҙ ваҡытында ҡояш ҡалҡа башлаһа – намаҙ боҙола.
2 – Зәүәл ваҡыты. Өйлә намаҙы башланыр алдынан 45 минут алда.
3 – Ҡояш байығанда. Аҡшам намаҙына әйтеләсәк аҙан алдынан 45 минут алда. Әгәр өлгөрмәй ҡалһаң, ҡояш байығанда икенде намаҙының фарызын ғына уҡырға мөмкин.[2]
Намаҙ уҡыр алдынан уҡыласаҡ намаҙҙы күңел менән ниәтләү фарыз, тел менән ниәтләү мөхтәсәб. Ниәт — ул мотлаҡ тел менән әйтелә торған нәмә тугел. Имамға ойоған кеше лә ойоуҙы ниәтләргә тейеш. Биш намаҙға ла ошо рәүештә ниәт ҡылына:
«Әғүҙү билләһи минәш-шәйтанир-раджим. БисмиЛләһи-Ррахмәни-Ррахиим» тип намаҙлыҡҡа баҫабыҙ, өс тапҡыр «әстәғфируЛлаһ үәә әтүүбү иләйһи» тип әйтеп тәүбә итәбеҙ. Күңелдән ниәт ҡылына: БисмиЛләһи-Ррахмәни-Ррахиим. Иләһи, бер Үҙеңдең ризалығың өсөн(ниндәй) намаҙҙың(нисә) рәҡәғәт (фарызын йәки сөннәтен) уҡырға ниәт ҡылдым,(имамға ойоп уҡыһа, ошо урында, ойоном ошо имамға тип әйтелә) йөҙөмдө йүнәлдерҙем ҡибла тарафына, хаалисан лилләәһи тәғәәләә, – тип әйтәбеҙ. Намаҙға баҫҡас, бары тик сәждәгә барасаҡ урынға ғына ҡарап торабыҙ.
Ифтитах (үәжәхтү) доғаһы намаҙға баҫып, ниәт иткәс, "Әғүҙү" тип әйткәнгә тиклем (Әл-Фатиха сүрәһенә тиклем) уҡыла. Ул сөннәт ғәмәл, йыназа намаҙҙа ғына уҡылмай.
وجهت وجهي للذي فطر السماوات والأرض حنيفاً مسلما وما أنا من المشركين إن صلاتي ونسكي ومحياي ومماتي لله رب العالمين لا شريك له وبذلك أمرت وأنا من المسلمين
Үәжәхтү үәжхиә лилләҙи фәт’әрә ссәмәүәти үәл арҙа хәнифән мүслимән үә мә әнә минәл мүшрикин(ә). Иннә сәләти үә нүсүки үә мәхйәйә үә мәмәти лилләһи раббил ғәләмин. Лә шәрикә лаһу үә би ҙәликә үмирту үә әнә минәл мүслимин(ә)» [3].
Тәслим — намаҙҙы тамамлау ҡағиҙәһе. Ғәҙәти вариант — һуңғы рәҡәғәттә тәшәһһүд — әт-тәхиәт һәм салауаттарҙы әйтеп бөтөргәс, башты уңға бороп «әссәләмү ғәләйкүм үә рәхмәтуллаһ» тип сәләм бирәләр, шунан башты һулға бороп, шулай уҡ сәләмләйҙәр. Ошонан һуң намаҙ тамамланған һанала.
Рәтибәт намаҙҙар — биш ваҡытта уҡыла торған фарыз намаҙҙарҙан тыш уҡыла торған намаҙҙарҙы шулай атайҙар. Башҡорт телендә телендәге атамаһы — сөннәт намаҙҙар.
Күңелегеҙҙә, йөрәгегеҙҙә "сөннәт ҡылам" тигән ниәт тә етә. Сөннәт намаҙҙар иртәнге намаҙҙа ике, өйлә намаҙында алты (дүрт һәм ике), аҡшам намаҙында ике, йәстү намаҙында ике рәҡәғәт уҡыла. Иртәнге намаҙҙың сөннәте фарызынан элек, өйлә намаҙының дүрт рәҡәғәт сөннәте фарызынан элек һәм ике рәҡәғәте фарызынан һуң, аҡшам һәм йәстү намаҙҙарының сөннәттәре фарыздарынан һуң уҡыла. Икенде намаҙы фарыз ғына булып, сөннәте юҡ. Ҡалған намаҙҙарҙың фарыздары ла, сөннәттәре лә бар.
Иртәнге намаҙ фарыз һәм сөннәте менән дүрт рәҡәғәт, өйлә намаҙы ун рәҡәғәт, аҡшам намаҙы - биш рәҡәғәт, йәстү намаҙы алты рәҡәғәт килеп сыға.[3]
Йәмәғәт тип аталыусылар:
Әгәр намаҙға баҫыусылар араһында ир-ат юҡ икән, ҡатын-ҡыҙ имам итеп һайлана.
Әгәр ир-ат имам янында үҙ ҡатыны була икән, ул намаҙын имам артына баҫып уҡый. Әгәр ирҙәр булмай ҡатындар ғына имамға ойоп уҡыйҙар икән, нисә ҡатын-ҡыҙ булыуына ҡарамаҫтан, имам артынан беренсе рәттә түгел, икенсе рәткә тороп уҡыйҙар. Әгәр бер ир генә эйәреп уҡыһа, ул имам артына баҫмай, ә уң яғынан арттараҡ баҫып уҡый.
Йәмәғәт намаҙы яңғыҙ уҡығандан өҫтөнөрәк һанала.
Хәҙистән: «Йәмәғәт намаҙы яңғыҙ уҡығанда егерме ете тапҡырға артыҡ». («Сәхих әл-Бохари», №368).
Ҡәсер намаҙ (ғәр. قصر الصلاة — ҡыҫҡартылған намаҙ) — мосафирҙар өсөн ике намаҙҙы ҡушып уҡыу. Ҡәсер намаҙы тәүгеһенең ваҡыты сығып барған, ә икенсеһенең ваҡыты инеп барған ваҡытта уҡыла. Мосафир был ваҡытта юлда китеп барған булһа, икенсе намаҙҙың ваҡыты ингәндә туҡтап, ике намаҙҙы ҡушып уҡый (жәмү-таһир)[4].
Яңғыҙ намаҙҙы ир-ат та, ҡатын-ҡыҙ ҙа уҡый ала. Сөннәт намаҙҙарҙың барыһы ла тиерлек үҙ аллы уҡыла. Фарыз намаҙҙарҙы йәмәғәт менән уҡыу мөмкин булмағанда яңғыҙ уҡыла. Йәмәғәт менән намаҙ уҡымаҫҡа рөхсәт биргән осраҡтар:
Былар йәмәғәт намаҙында ҡатнашмаҫҡа рөхсәт итә, әммә бушай алмау арҡаһында ҡатнашмау дөрөҫ түгел. [4]
Намаҙ эсендә – 6, намаҙҙан тыш – 6.
1. Хәдәстән таҙарыныу: тәһәрәт, ғөсөл һәм тәйәммүм яр-ҙамында рухи бысраҡлыҡтан таҙарыныу.
2. Нәжестән таҙарыныу: тәнде, кейемде, намаҙ уҡый торған урынды физик бысраҡлыҡтан таҙартыу.
3. Ғәүрәт: тәндең тыйылған ерҙәрен кейем менән ҡаплау. Ирҙәрҙең кендектән алып тубыҡтың аҫҡы өлөшөнә ҡәҙәр, ҡатындарҙың бөтөн тәне, бите, ҡул һәм аяҡ остарынан башҡа.
4. Истиҡбали-Ҡибла: Ҡибла тарафынан йүнәлгән булыу.
5. Ваҡыт: һәр намаҙҙы үҙ ваҡытында уҡыу.
6. Ниәт: намаҙ уҡырға эстән ниәтләнеү.
1 – Тәкбир: намаҙҙы тәкбирҙән башлау. Мәҫәлән: «Аллаһу әкбәр».
2 – Ҡыям: намаҙҙы баҫып торған килеш уҡыу.
3 – Ҡираәт: намаҙҙа Изге Ҡөрьәнде уҡыу.
4 – Рөҡуғ: билдән эйелеп тороу.
5 – Сәждә: ергә маңлайҙы, ҡул һәм тубыҡтарҙы тейгеҙгәнсе эйелеү.
6 – Ҡаҙаи-Әхирә: намаҙ һуңында «Әт-Тәхиәт»те уҡығанда ултырыу.
Башҡортостанда өйләнән башҡа намаҙ ваҡыты көн оҙонлоғона ла, кеше йәшәгән урындарҙың географик урынлашыуына ла бәйле. Мосолмандар намаҙҙарын һуңлатмаһын өсөн Диниә назараттары махсус календарҙар сығара, сайттарҙа хәбәр итә. Һәр район өсөн ваҡытты мәғлүм иткән сайттар бар [5]