Ниҡаб (ғәр. نقاب; рус. Ника́б) — ҡарар өсөн уйымдар ғына ҡалдырып тегелгән традицион баш кейеме. Ҡағиҙә булараҡ, ҡара төҫтәге туҡыманан эшләнә.
Нәждтә исламға тиклемге осорҙа ҡулланылған, әммә хәҙерге заманда уны мосолман ҡатын-ҡыҙҙары иң яҡшы хижәп тип иҫәпләп кейә. Шул уҡ ваҡытта ислам теологтары ижмәһе ҡатын-ҡыҙҙарға йөҙөн йәшерергә кәрәкмәй тип иҫәпләй, һәм күпселек мосолман ҡатын-ҡыҙҙары башҡа типтағы баш кейемдәренә өҫтөнлөк бирә.
Ниҡабты башҡа мосолман ҡатын-ҡыҙҙарының баш кейемдәренән, мәҫәлән, Урта Азияла һәм Афғанстанда киң таралған пәрәнжәләрҙән айырырға кәрәк.
Йөҙҙө йәшергән кейем кейеү төрлө сәбәптәр буйынса ҡулланыла, улар араһында урындағы йолалар һәм ғөрөф-ғәҙәттәр, битте ҡомдан, саңдан, яндырғыс ҡояш нурҙарынан яҡлау ҙа бар.
Аллаһы Тәғәлә Ҡөрьәндә шулай тип әйтә:
Әй, Пәйғәмбәр! Ҡатындарыңа, ҡыҙҙарыңа һәм барса мөьминәләргә әйт, (йомош менән урамға сыҡҡанда) өҫ кейемдәрен яҡшылап бөркәнһендәр. Был — (уларҙың затлы нәҫел ҡатыны икәнен) таныһындар һәм рәнйетмәһендәр өсөн бик тә ҡулай эш. Аллаһ — Ярлыҡаусы һәм миһырбан Эйәһе. |
Имам әт-Табари Пәйғәмбәрҙең ﷺ сәхәбә Ибн Ғәббәстән (Аллаһ унан риза булһын) ышаныслы бәйән итеүселәр рәтенә килтереп риүәйәт итә, ул был аяттың тәфсирендә: «Аллаһ мөьминдәрҙең ҡатындарына өйҙәренән сыҡҡан сағында, жилбәбтәрҙе баштарына япма һалмауҙарын һәм тик бер күҙе асыуын әмер итте»[1].
Беҙгә Ғәйшә әсәйебеҙ радыйаллаһү ғәнһәнән хәҙис килде, унда ул былай тип әйтә: «Мөһәжирҙәр ҡатындарға Аллаһ рәхмәте булһын. Аллаһтан уларға аят килгәндән һуң: "һәм улар, япмалары менән, күкрәктәрендәге яраларын ҡаплаһын[2]», — тип, өҫ кейемдәрен йыртып, йөҙҙәрен ҡапланылар[3].
Шулай уҡ Аллаһ Изге Яҙмала әйтте:
Берәй нәмә кәрәк булған саҡта, шаршау аша Пәйғәмбәрҙең ҡатындарынан һорап алығыҙ. Был һәм һеҙҙең өсөн, һәм дә уларҙың күңел сафлығы өсөн шулай кәрәк. |
Шәйех Ғәбдүррахмән әс-Сәғди был аятҡа тәфсир биргәндә, сит ирҙәргә Пәйғәмбәрҙең, уға икһеҙ-сикһеҙ салауат һәм сәләм булһын, ҡатындарының йөҙөнә ҡарау тыйыла, тип әйткән[4].
Шәфиғи һәм хәнбәли мәҙһәбтәре буйынса ҡатын-ҡыҙ мәхрәм түгел ир-егеттәр алдында йөҙөн ҡапларға тейеш. Хәнәфи һәм мәлики мәҙһәбтәренә ярашлы, ҡатын-ҡыҙҙар өсөн мәхрәм түгел ирҙәр алдында йөҙҙәрен ҡаплау яҡшы (сөннәт) (әммә әгәр фетнә тыуҙырыу ҡурҡынысы булһа, йөҙөн ҡаплау фарызға әйләнә).
Хәҙерге заманда Израилдә бәләкәй генә маргиналь ультра -ортодоксаль ҡатын-ҡыҙҙары төркөмө ниҡаб кейеп йөрөй. Был традицияның бер ниндәй тарихи тамырҙары юҡ һәм йәһүд дине тәғлимәттәре ҡарарҙарына нигеҙләнмәгән, ә «цниут» (баҫалҡылыҡ — צניעות) принцибына таяныу сағылышы булып тора . Был төркөмдөң вәкилдәре Иерусалимда һәм уның ультра-ородокстар йәшәгән ҡала яны биҫтәләре (Бейт-Шемеш, Тель-Монд һ. б.) осрай. Ниҡаб йөрөтөү ғәҙәте донъяуи халыҡта ла, ультраортодоксаль раввиндар яғынан да етди тәнҡиткә дусар була . Йәмән йәһүдтәренең ҡатын-ҡыҙҙары Израилгә репатриацияланғанға тиклем ғәрәп ҡатын-ҡыҙҙары кеүек үк ниҡаб кейеп йөрөгән.