Пизанская Кристина | |
франц. Christine de Pizan | |
Зат | ҡатын-ҡыҙ |
---|---|
Гражданлыҡ | Франция |
Тыуған ваҡыттағы исеме | итал. Cristina da Pizzano |
Тыуған көнө | 11 сентябрь 1364[1][2] |
Тыуған урыны | Венеция, Венеция республикаһы[d][3][4][5][…] |
Вафат булған көнө | 1431[6] |
Вафат булған урыны | Пуасси[d], Франция короллеге[d][5] |
Атаһы | Thomas de Pisan[d] |
Хәләл ефете | Étienne du Castel[d][2] |
Балалары | Jean Castel[d] һәм Mattheus de Pisano[d][7] |
Яҙма әҫәрҙәр теле | среднефранцузский язык[d] |
Һөнәр төрө | яҙыусы, шағир, тәржемәсе, фәлсәфәсе, women letter writer |
Эшмәкәрлек төрө | шиғриәт[8], әҙәбиәт[8] һәм Сәйәсәт[8] |
Баҫма эштең авторҙашы | Femmes-Poëtes de la France[d][9] |
Авторлыҡ хоҡуҡтары статусы | авторлыҡ хоҡуҡтарының ғәмәлдә булыу ваҡыты үткән[d] |
Пизанская Кристина Викимилектә |
Пиза Кристинаһы, шулай уҡ Кристина (Христина) де Пизан[10] (франц. Christine de Pizan; Венеция, 1364/1365 — 1430, Пуасси аббатлығы ) — итальян сығышлы француз урта быуат яҙыусыһы. Ҡатын-ҡыҙҙар араһында тәүге профессиональ яҙыусы, шағирә, ғаиләлә һәм йәмғиәттә ҡатын-ҡыҙ роле тураһында бер нисә фәлсәфәүи трактат авторы (бөтәһе лә француз телендә). Хәҙерге феминист ғалим ҡатын-ҡыҙҙарҙың күбеһе Кристинаның әҫәрҙәрен хәҙерге замандағыфеминистик хәрәкәттәрҙең башланғысы, шул иҫәптән уның «Книга о Граде жеском » китабын да шулай тип иҫәпләй[11][12][13][14][15].
Кристинаның атаһы, Томмазо да Пидзано (сығышы менән Пизанан түгәл, ә Болонья төбәгенән), ул француз короле Карл V һарайында медик һәм астролог булып хеҙмәт иткән. Ул дүрт йәшлек ҡыҙын монарх менән таныштыра. Кристина һарай мөхитендә үҫә һәм король тарафынан Луврҙа барлыҡҡа килтерелгән, быға тиклем Европала үҙенә тиң булмаған китапханаға инеү мөмкинлегенә эйә була. Кристина Пизанскаяның әҙәбиәт буйынса тәрән белем алыуы ошоноң менән бәйле, ул тап ошо китапханала Рим әҙәбиәте,Данте, Петрарка һәм Боккаччо әҫәрҙәре менән таныша
Кристина Пизанская 15 йәшендә король секретары Этьен де Кастелгә кейәүгә сыға. Әммә 1380 йылда Карл V, биш йылдан һуң Кристинаның атаһы вафат була, ә 1390 йылда чума эпидемияһында уның иренең ғүмере өҙөлә. Өс балаһы ҡулында тороп ҡалғас, Кристина башта фәҡирлектә ғүмер һөрә, Жан Беррийский һәм Орлеан герцогының ҡурсалауы арҡаһында ғына әҙәби ижад менән шөғөлләнә ала. Ижад юлының башында Кристина мөхәббәт жанрлы балладаларға мөрәжәғәт итә; куртуаз ижадтың был осоро уңышлы була: 1393-1412 йылдарҙа Кристина өс йөҙҙән ашыу баллада һәм төрлө формалағы ҙур булмаған шиғри әҫәрҙәр: рондо, виреле һәм башҡалар - яҙа.
1397 йылда Кристинаның ҡыҙы Мари, королдән бирнә алып, әсәһе Кристинаны ҡалдырып, аббатлыҡҡа китә һәм, сәсен киҫтереп, монахлыҡты ҡабул итә. Кристинаның улы инглиз лорды Джон Монтегю, 3-сө Граф Солсбериға, хеҙмәт итергә инә. Кристина үҙе Англияла һарай янында йәшәргә саҡырыу ала, әммә уны кире ҡаға һәм, күпмелер ваҡыт үткәс, Париждан китә, артабан 11 йыл монастырҙа йәшәй. Был ваҡытта уның әҙәби ижад һәм фәлсәфә тарихы, мифологиялар тураһындағы хеҙмәттәрҙе, Сиркәү дин әһелдәренең яҙмаларын өйрәнеү өсөн ваҡыты күбәйә. Уның үлеменең аныҡ датаһы билдәле түгел.
Кристина Пизанскаяның төп әҫәрҙәре 1389-1405 йылдарҙа ижад ителгән. Кристина тарафынан илау-һыҡтау традицияһында яҙылған «Книга ста баллад» (франц. Le Livre des cent ballades) китабы уҡыусылар тарафынан бик йылы ҡабул ителә. Яҙыусы был китабында яңғыҙ тол ҡатындың еңел булмаған тормошо тураһында бәйән итә. Ул башҡа шиғри жанрҙарға ла мөрәжәғәт итә — рондо, лэ, вирелэ, ди һәм башҡалар. Ихлас интонация, шиғырҙың нәфислеге уның әҫәрҙәрендә был заманға юҡҡа сыҡҡан куртуазлыҡ идеалдарын һағыныу менән берләшә. Уның «Послание богу Любви» (франц. L’Epistre au dieu d’Amour, 1399) китабын айырыуса билдәләргә кәрәк, тап ошо китабынан һуң Кристина Пизанскаяның Жан де Мендың «Роман о Розе» (франц. Le Dit de la rose, 1401) китабы менән ҡырҡа бәхәсенә инә, һәм «Ди о розе» (франц. Le Dit de la rose, 1401) китабы сыҡҡас ҡына, был бәхәс шунда тамамлана. Замандаштары Кристинаның «Путь долгого учения» (франц. Le Chemin de longue etude, 1402) тигән энциклопедик поэмаһын, Кристинаның үҙе тарафынан уйлап сығарылған Парнасҡа һәм артабан унан да бейегерәк, Аҡылдың күк тәхетенә мендереүсе әҫәрен, бик йылы ҡабул итә. 1404 йылда Герцог Бургундский Филипп Смелый ҡушыуы буйынса Кристина апологетик «Книгу о деяниях и добрых нравах мудрого короля Карла V» (франц. Le Livre des faits et bonnes moeurs du sage roi Charles V) китабын яҙа; унда тарихсыларға билдәле факттар ғына түгел, ә халыҡ легендалары һәм король биографияһынан көләмәстәр ҙә бар.
Кристина Пизанскаяның иң билдәле әҫәрҙәренә «Книга о Граде женском» (франц. Livre de la Cité des Dames, 1404—1405 гг.) ҡарай, унда, ҡатын-ҡыҙ үҙенең һәләттәре буйынса ир-егеттән бер ни тиклем дә ҡалышмай, тигән фекер һыҙыҡ өҫтөнә алына. Уңышһыҙ никахтарҙың сәбәбен ул ир-егеттәрҙең һәм ҡатын-ҡыҙҙарҙың аныҡ етешһеҙлектәрендә күргән. Кристина Пизанскаянан XVI быуат Францияһында «ҡатын-ҡыҙҙар тураһында бәхәс» башланып китә. Кристинаның тағы бер нисә проза әҫәрҙәре бар, шул иҫәптән «Книга о военных деяниях и о рыцарстве» (франц. Livre des faits d’armes et de la chevalerie, 1405). Яҙыусының һуңғы әҫәре — «Песнь о Жанне» (франц. Le Dittie de Jeanne d’Arc) Жанна д ' Аркка бағышланған.
Кристина Пизанскаяның хеҙмәттәре XX быуатта Кэннон Виллард, Эрл Джеффри Ричард һәм Симона де Бовуар кеүек эшмәкәрҙәрҙең тырышлығы менән иғтибарҙы үҙенә йәлеп итә. Кристина Пизанская ижадын тикшереү беҙҙең көндәрҙә лә дауам итә. Мәҫәлән, 2004 йылдан 2009 йылға тиклем Бөйөк Британияның Милли китапханаһында һаҡланған эштәр базаһында Кристина Пизанскаяның ҡулъяҙмалары һәм теле өйрәнелә (проект инициаторы — Эдинбург университеты).