Хирҡә

Хирҡә
Рәсем
Культура суфыйлыҡ
Дәүләт  Төркиә

Хирҡә (ғәр. خِرْقَةٌ‎ — «сепрәк»; рус. Хирка) — тишек йәки ямаулы, йыш ҡына туҡыма киҫәктәренән тегелгән сапан. Хирҡәне ғәҙәттә мөритте тәриҡәткә бағышлағанда кейҙерәләр. Мөриттең тәриҡәт закондарына тулыһынса буйһоноуының символы [1].

Тарихы

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]

Хирҡә кейеү йолаһын мосолман дәрүиштәре көнсығыш христиан фиҙакәрҙәренән үҙләштереп алған һәм, йола буйынса, ул кейҙерелгән кешенең мистик юлға (суфыйлыҡҡа) аяҡ баҫыуын билдәләй.

Хирҡә кейеп йөрөү VIII быуатта теркәлгән.

Ҡайһы бер суфыйҙар, «тыйнаҡһыҙлыҡ» һәм «башҡа кешеләр араһынан айырылып торорға ынтылыу» күреп, был тәжрибәгә ҡаршы сыҡҡан. Хирҡәне ғүмере буйына кейеп йөрөргә тейеш булалар[2]. Хирҡә алған кеше үҙенең остазына мәңгелеккә рухи ептәр менән бәйләнгән булып ҡала[3]

Иҫкәрмәләр

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  1. ↑ Али-заде, 2007
  2. ↑ Ислам: ЭС, 1991, с. 278
  3. ↑ Ислам: ЭС, 1991, с. 279

Әҙәбиәт

[үҙгәртергә | сығанаҡты үҙгәртеү]
  • Акимушкин О. Ф. Хирка // Ислам: энциклопедический словарь / Отв. ред. С. М. Прозоров. — М. : Наука, ГРВЛ, 1991. — С. 278—279. — 315 с. — 50 000 экз. — ISBN 5-02-016941-2.
  • Али-заде, А. А. [870 Хирха] // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — 400 с. — (Золотой фонд исламской мысли). — 3000 экз. — ISBN 5-98443-025-8  (рус.).