Бэлізарыюс

Бэлізарыюс
каля 505[1] — 13 сакавіка 565
Месца нараджэньня	Сапарава-Баня^[d], Мёзія^[d], Бізантыйская імпэрыя
Месца сьмерці	Канстантынопаль, Бізантыйская імпэрыя[2]
Род войскаў	армія Візантыйскай імперыі^[d]
Званьне	magister militum^[d]
Бітвы/войны	Iberian War^[d] Vandalic War^[d] Бізантыйска-гоцкія войны^[d] Nika riots^[d]
Бэлізарыюс у Вікісховішчы

Флявіюс Бэлізарыюс (па-грэцку: Φλάβιος Βελισάριος; 493, Тракія — 13 сакавіка 565) — вядомы бізантыйскі вайскавод армянскага паходжаньня, паплечнік імпэратара Юстыніяна I. Сыграў ключавую ролю ў працэсе адваёвы значнай часткі міжземнаморскай тэрыторыі, якая належала была, зьнішчанай за стагодзьдзе да таго, Заходняй Рымскай імпэрыі. Празь ягоныя ваенныя посьпехі атрымаў мянушку «Апошні з рымлянаў».

Крыніцы

1. J. B. B. Belisarius (анг.) // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 3. — P. 682.
2. verschiedene Autoren Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (ням.) / Hrsg.: G. Wissowa, W. Kroll, K. Mittelhaus, K. Witte, K. Ziegler, W. John, H. Gärtner — Stg: J.B. Metzler, Verlag Alfred Druckenmüller, 1890.

Вонкавыя спасылкі

• Бэлізарыюс. Military History. (анг.)