Доўгагральная пласьцінка
| Доўгагральная пласьцінка | |
 Гімны рэспублік Савецкага Саюзу | |
| Тып носьбіта | грампласьцінка |
|---|---|
| Аб’ём | 30—60 хвілінаў |
| Даўжыня блёку | 30 см |
| Спосаб чытаньня | грамафонная іголка |
| Спосаб запісу | грамафон |
| Распрацоўнік | «Калюмбійскія запісы» |
| Выкарыстаньне | захоўваньне гуку |
| Папярэднік | магнітная стужка |
| Наступнік | кампакт-дыск |
Доўгагральная пласьцінка — вінілавая грампласьцінка з хуткасьцю кручэньня 33 абароты на хвіліну і прамерам 30 см.
21 чэрвеня 1948 году «Калюмбійскія запісы» выпусьцілі ў ЗША доўгагральную вінілавую пласьцінку. Для павышэньня якасьці гучаньня і таннасьці ў вытворчасьці скарысталі новавынайдзены вінілят. Вынаходніцтва дазволіла пашырыць паласу частасьцяў запісу ад 50 да 16 000 гэрцаў пры захаваньні тэмбру гуку. Таксама гэта павялічыла дыяпазон запісу да 57 дэцыбэлаў і панізіла ўзровень шумоў, як і падоўжыла якаснае гучаньне[1] да 60 хвілінаў за кошт памяншэньня шырыні канаўкі са 140 да 55 мікронаў.
У 1952 годзе Беларускі радыёкамітэт выдаў 1-ю доўгагральную пласьцінку зь «Лясной песьняй».
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Даты, падзеі, людзі / гал.рэд. Алесь Карлюкевіч // Зьвязда : газэта. — 21 чэрвеня 2014. — № 115 (27725). — С. 8. — ISSN 1990-763X.
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |