Паўднёвая Гідра

Пра сузор’е ў паўночным паўшар’і глядзіце артыкул Гідра (сузор’е).

Паўднёвая Гідра
Сьпіс зорак у сузор’і Паўднёвай Гідры
Лацінская назва	Hydrus
· у родным склоне	Hydri
· скарот	Hyi
Простае ўзьняцьцё	3^г
Схіленьне	−75°
Квадрант	SQ1
Плошча	243 кв. гр. (61-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	19
Зорак з плянэтамі	4
Зорак ярчэй за 3.00^m	2
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	1
Найярчэйшая зорка	β Hyi (2,82^m)
Найбліжэйшая зорка	β Hyi (24,38 сьв. г., 7,47 пк)
Аб’екты Мэсье	0
Памежныя сузор’і	Залатая Рыба Эрыдан Гадзіньнік Сталовая Гара Актант Фэнікс (кутамі) Сетка Тукан
Назіраецца ў шыротах паміж +8° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу лістапада.

Паўднё́вая Гі́дра (па-лацінску: Hydrus, Hyi) — невялікае сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба. Гэта адно з дванаццаці сузор’яў Пэтэра Плянцыя, створаных паводле назіраньняў Кейсэра і дэ Гаўтмана.^[1] Упершыню Паўднёвая Гідра зьявілася на 35-см нябесным глёбусе, створаным Плянцыем зь Ёдакусам Хондыем у 1597 (або 1598) годзе ў Амстэрдаме. У 1603 годзе сузор’е было выяўлена ва «Ўранамэтрыі» — атлясе зорнага неба Ёгана Баера.^[2]

Крыніцы

1. Ridpath & Tirion 2001. С. 160—161.
2. Hydrus (water snake) // Chandra X-ray Observatory  (анг.)

Літаратура

• Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
• Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4

Каардынаты: 02^г 00^х 00^с, −70° 00′ 00″