СШ-68

М. Наджыбула ўзнагароджвае савецкага лейтэнанта ў абаронным шаломе СШ-68

СШ-68 (сталёвы шалом узору 1968 року) — далейшы розьвітак агульнавайсковага шалома СШ-60.

Адрозьніваецца ад больш раньняга ўзору большай трываласьцю, вялікім нахілам пярэдняе (лабавое) сьценкі купалу і скарочанымі борцікамі, адагнутымі вонкі. Падтулейная прылада засталася ранейшаю, як і не зьмянілася і разьмяшчэньне заклёпваньняў. Афарбоўваўся шалом ў цёмна-зялёны колер[1].

Вага шалома — 1300 ґрамаў (з дэрмантынаваю падтулейнаю прыладаю — 1500 ґрамаў). СШ-68 забясьпечвае абарону ад небалістычных удараў (халоднаю зброяю і г. д.), а таксама сталёвых аскепкаў вагаю 1,0 ґрамаў на хуткасьці да 250 м/с[2]. Ад куляў абараняе па 1-й клясе абароны (паводле старое клясыфікацыі).

Варыянты ды мадыфікацыі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • СШ-68М (Азначнік ГРАК — 6Б14) — мадэрнізацыя СШ-68 за кошт узмацненьня абалонкі шалома знутры балістычнаю тканінаю (арамід), а таксама ўсталяваньні сучаснае дзігавае падвеснае сыстэмаў. У выніку, вага шалома павялічаная да 1,9 кґ. Шалом распрацаваны ГК НВА «Адмысловая тэхніка і сувязь» МУС Расеі для асабістага складу ўнутраных войскаў. СШ-68М забясьпечвае абарону галавы па 1-й клясе абароны (ад куляў пісталета ПМ ды рэвальвэра «наґан»)[3].
  • СШ-68Н «Нарыхтоўка» (Азначнік ГРАК — 6Б14) — мадэрнізацыя СШ-68 за кошт узмацненьня абалонкі шалома знутры балістычнаю тканінаю (арамід), а таксама ўсталяваньня сучаснае дзігавае падвеснае сыстэмаў. У выніку, вага шалома павялічана да 2 кґ. Шалом распрацаваны НДІ Сталі для асабістага складу ўзброеных сілаў. Шалом забясьпечвае абарону галавы па 1-й клясе абароны (ад куляў пісталета ПМ і рэвальвэра «наґан»), а таксама ад сталёвых аскепкаў сфэрычнае формы, вагаю 1,1 ґ, (дыямэтар аскепска 6,3 мм) пры хуткасьці да 400 м/с[4].

Аксэсуары

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У камплект шалома СШ-68 дадаткова ўваходзіць чахол зь сеткі або чахол з маскаванае тканіны МПТ розных афарбовак.

Краіны-эксплюатанты

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Шалом СШ-68 быў на ўзбраеньні УС СССР і краінаў Варшаўскае дамовы, а таксама Віетнаму, КНР, КНДР, Індыі ды іншых краінаў.

Пасьля распаду СССР у 1991 годзе шаломы СШ-68 засталіся на ўзбраеньні войскаў краінаў постсавецкае прасторы.

У сувязі зь зьяўленьнем больш лепшых шаломаў, СШ-68 паступова здымаецца з аснашчэньня (ва ўзброеных сілах Расеі паступова замяняецца на шаломы 6Б27 ды 6Б47, на ўзбраеньне эстонскага войска з пачатку 1990-х рокаў паступілі пяць тыпаў імпартных шаломаў[5], ва ўзброеныя сілы Грузіі ў сярэдзіне 2000-х рокаў пачалі паступаць імпартныя шаломы PASGT[6], ва ўзброеныя сілы Ўкраіны ў першым паўроччы 2014 пачаў паступаць шалом Каска-1М, ва ўзброеныя сілы Беларусі ў канцы лістапада 2014 року прынятыя на забесьпячэньне шаломы ЗШ-1 ды ЗШ-1-2[7]).

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Сяргей Манетчыкаў. Строй: Ад пікельхельма да сталёвага шалома // часопіс «Братишка», № 6, чэрвень 2009
  2. ^ Дзімітры Мамантоў. Чыгунны лоб: Беражыце галаву // «Папулярная мэханіка», люты 2007(недаступная спасылка)
  3. ^ СШ-68М, шалом ахоўны сталёвы мадэрнізаваны
  4. ^ Мадэрнізаваны кулястойкі шалом СШ-68Н «Нарыхтоўка»
  5. ^ Войска зьменіць амэрыканскія шаломы на нямецкія // DELFI.EE ад 3 чэрвеня 2006
  6. ^ А. Канторавіч. Транты адмысловага прызначэньня // «Адмыспрыз Расеі» № 10 (145), кастрычнік 2008
  7. ^ Ва ўзброеныя сілы паступаюць новыя ўзоры сродкаў індывідуальнага рыштунку вайскоўца // «Во славу Родины», № 231 ад 11 сьнежня 2014

Літаратура

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Панамараў Ю. Апошні сталёвы  (рас.) : часопіс. — «Калашников». — № 1. — С. 74—81.
  • Панамароў Ю. СШ-68. Дадатак  (рас.) : часопіс. — «Калашников». — № 04. — С. 96-97.