Судак (рыба)
| Судак | |
 Судак (Sander lucioperca) | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы |
| Атрад | Акунепадобныя |
| Сямейства | Акунёвыя |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Sander lucioperca | |
Суда́к — драпежная рыба сямейства акунёвых.
Цела прадаўгаватае, сьціснутае з бакоў, пакрытае шчыльнай лускай. Завостраны лыч, на сківіцах і паднябенных касьцях іклы. Сьпіна зяленавата-шэрая, бруха белае, на баках 8—12 бура-чорных папярочных палос. У Беларусі водзіцца ў невялікай колькасьці ў буйных рэках і многіх чыстых азёрах. Даўжыня звычайна 50—80 см, вага 1—3 кг, у іншых краінах сустракаюцца асобнікі даўжэй за 1 м і цяжэй за 12 (да 20) кг. Мяса белае, нятлустае, далікатнае, бяз дробных костак, з высокімі смакавымі вартасьцямі. Утрымлівае 19% бялкоў, 1% тлушчу, добра засвойваецца. Штучна зарыбляюць прамысловыя вадаёмы. У рэстаранах сучаснай Беларусі — адна з найбольш папулярных рыб (пераважна завозіцца). Прадаецца ў сьвежым, марожаным выглядзе і ў кансэрвах.
Існуе велізарная колькасьць рэцэптаў прыгатаваньня, як гарачага, так і халоднага: смажаць (у тым ліку шашлыкі), вараць, запякаюць, тушаць у малацэ з цыбуляй, гатуюць пад маянэзам, у жэле, гатуюць галубцы і г. д. Асабліва смачныя заліўныя з судака. Вельмі складаная тэхналёгія судака «па-Радзівілаўску» (адна з самых складаных страваў літоўска-беларускай кухні). Чысьціць судака належыць асьцярожна, бо ў плаўніках і жаберных вечках маюцца вострыя калючкі.
Беларусь
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 2014 годзе Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяродзьдзя Беларусі ўсталявала забарону на аматарскую лоўлю судака ў рыбалоўных угодзьдзях з 1 красавіка па 30 траўня ў сувязі зь веснавым нерастам. Таксама забаранілі аматарскае рыбалоўства ў месцах масавага нерасту судака. Сярод гэтых мясьцінаў былі: Мікашэвіцкі канал у Лунінецкім раёне на 2,5 км уверх ад яго ўпадзеньня ў Прыпяць, Аўгустоўскі канал у Гарадзенскім раёне ад шлюза каля ГЭС Нёмнава да ўпадзеньня ў Нёман, поплаўныя вадаёмы Нёмана, участак Дняпра ў Магілёўскім раёне і прылеглыя поплаўныя вадаёмы ад вадазбору Магілёўскага аўтамабільнага заводу да вусьця Дзебры[1].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гэты артыкул створаны з дапамогай матэрыялаў з: Алесь Белы, праект «Наша ежа».