Эвіка Сіліня

	Эвіка Сіліня
	па-латыску: Evika Siliņa
Міністар дабрабыту[d]
	14 сьнежня 2022 — 15 верасьня 2023
Папярэднік	Гатыс Эглітыс[d]
прэм’ер-міністар Латвіі[d]
	з 15 верасьня 2023
Папярэднік	Крыш’яніс Карыньш
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася:	3 жніўня 1975 (49 гадоў); Рыга, Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР;
Партыя:	Адзінства; Партыя рэформ[d]; Новае адзінства;
Адукацыя:	Латвійскі ўнівэрсытэт;
Узнагароды:
	Эвіка Сіліня ў Вікісховішчы

Эвіка Сіліня (па-латыску: Evika Siliņa; нар. 3 жніўня 1975) — латвійская палітык, які займае пасаду прэм’ер-міністра Латвіі з 2023 году.

Жыцьцяпіс

Нарадзілася 3 жніўня 1975 году ў Рызе. У 1993—1997 гадах навучалася ў Латвійскім універсітэце, атрымаўшы ступень бакалаўра права і кваліфікацыю юрыста, а таксама ў Рыжскай юрыдычнай школе, атрымаўшы ступень магістра сацыяльных навук у галіне права, міжнароднага права і еўрапейскага права.^[2]

З 2003 па 2012 год Сілінія працавала прыватным адвакатам, спецыялізавалася на міжнародным і нацыянальным гаспадарчым праве. У гэты перыяд яна таксама аказвала юрыдычныя паслугі дзяржаўным кампаніям у сферы электронных камунікацый (тэлекамунікацыі, Інтэрнэт), а таксама стварэння і кансультавання няўрадавых арганізацый. Яна была індывідуальна практыкуючым прысяжным адвакатам, а таксама з’яўляецца заснавальніцай выдавецтва Tēva mantojums.

З 2017 году публікуе артыкулы ў часопісе Imperfekt.

Яна балатавалася ў Сойм Латвіі ў 2011, 2014 і 2018 гадах, але не была абраная. З лістапада 2011 году па 12 красавіка 2012 году займала пасаду пазаштатнага юрысконсульта міністра ўнутраных спраў Латвіі Рыхардса Казлоўскага, а з красавіка 2012 году па студзень 2013 году займала пасаду юрысконсульта міністра ўнутраных спраў Латвіі .

Са студзеня 2013 году па 23 студзеня 2019 году Сілінія займала пасаду парламенцкага сакратара МУС. На гэтай пасадзе Эвіка атрымала высокую ацэнку за адкрытасць да журналістаў, напрыклад, пры высвятленні пазіцыі МУС па розных пытаннях, а таксама за працу ў барацьбе з сінтэтычнымі канабіноідамі і іх распаўсюджваннем у Латвіі.^[3]^[4]

23 студзеня 2019 году, калі Сейм Латвіі 13-га склікання зацвердзіў кабінет міністраў на чале з прэм’ер-міністрам Крышыанісам Карынісам, Сіліня быў прызначаны парламенцкім сакратаром прэм’ер-міністра.

Яна таксама працавала над заканадаўствам у галіне злачынстваў супраць дзяржавы і тэрарызму, грамадзянскай абароны і ўрэгулявання крызісаў, рэгулявання асоб, якія шукаюць прытулку, іміграцыйнай палітыкі і г. д. Таксама займалася пытаннямі бяспекі дзяцей, у прыватнасці праблемай высадкі дзяцей з грамадскага транспарту.^[5] Сілінія ўнесла значны ўклад у стварэнне ў 2015 годзе Бюро ўнутранай бяспекі Латвійскай Рэспублікі. Узначальвала Еўрапейскую (падчас старшынства Латвіі ў Савеце Еўропы) і Латвійскую дэлегацыі ў ААН, CEPOL і Інтэрполе.^[6]

У снежні 2022 году яна была зацверджана міністрам сацыяльнай абароны ва ўрадзе Крысціяніса Карыніса.

16 жніўня 2023 году пасля адстаўкі Карыніса «Новае адзінства» вылучыла Эвіку кандыдатам на пасаду прэм’ер-міністра.^[7] 24 жніўня прэзідэнт Латвіі Эдгар Рынкевічс прапанаваў ёй сфармаваць урад.^[8]

15 верасня 2023 году Сейм зацвердзіў урад на чале з Сіліняй, у які ўвайшлі тры палітычныя сілы: «Новае адзінства», «Прагрэсіўныя» і Саюз зялёных і сялян. Урад зацьверджаны Сэймам 53 галасамі — усе прадстаўнікі новай кааліцыі і пазафракцыйны дэпутат Алег Бураўс.^[9]

Прыватнасьць

Эвіка Сіліня замужам, у пары трое дзяцей. Родная мова Сіліні — латышская, яна свабодна валодае англійскай і рускай мовамі.

Крыніцы

^ ^а ^б ^в ^г https://www.diepresse.com/16435931/evika-silina-fuehrt-lettlands-neue-regierungskoalition
^ Evika Siliņa (лат.). Vienotība (2019-05-26). Праверана 2023-09-20 г. Архіўная копія ад 2019-05-26 г.<
^ Kurš patiesībā vada Iekšlietu ministriju? (лат.) Праверана 2023-09-20 г.
^ Evika Siliņa: narkotiku lietošanas ierobežošanā jārīkojas proaktīvi (лат.). LV portāls. Праверана 2023-09-20 г.
^ Evika Siliņa: bērnu drošībai nepieciešama atbildīga institūciju sadarbība (лат.). LV portāls. Праверана 2023-09-20 г.
^ Evika Siliņa (лат.). Sarunu festivāls LAMPA. Праверана 2023-09-20 г.
^ «Jaunā Vienotība» oficiāli virza premjera amatam labklājības ministri Eviku Siliņu (лат.). LSM.lv. Праверана 2023-09-20 г.
^ Prezidents valdības izveidi uztic Evikai Siliņai (лат.). LSM.lv. Праверана 2023-09-20 г.
^ Saeima apstiprina 42. Ministru kabinetu ar Siliņu priekšgalā (лат.). Delfi. Праверана 2023-09-20 г.

Вонкавыя спасылкі

Эвіка Сіліня у Instagram.

[_0d6e1afa48d2a9b3-1] а ^б ^в ^г https://www.diepresse.com/16435931/evika-silina-fuehrt-lettlands-neue-regierungskoalition

[2] Evika Siliņa (лат.). Vienotība (2019-05-26). Праверана 2023-09-20 г. Архіўная копія ад 2019-05-26 г.<

[3] Kurš patiesībā vada Iekšlietu ministriju? (лат.) Праверана 2023-09-20 г.

[4] Evika Siliņa: narkotiku lietošanas ierobežošanā jārīkojas proaktīvi (лат.). LV portāls. Праверана 2023-09-20 г.

[5] Evika Siliņa: bērnu drošībai nepieciešama atbildīga institūciju sadarbība (лат.). LV portāls. Праверана 2023-09-20 г.

[6] Evika Siliņa (лат.). Sarunu festivāls LAMPA. Праверана 2023-09-20 г.

[7] «Jaunā Vienotība» oficiāli virza premjera amatam labklājības ministri Eviku Siliņu (лат.). LSM.lv. Праверана 2023-09-20 г.

[8] Prezidents valdības izveidi uztic Evikai Siliņai (лат.). LSM.lv. Праверана 2023-09-20 г.

[9] Saeima apstiprina 42. Ministru kabinetu ar Siliņu priekšgalā (лат.). Delfi. Праверана 2023-09-20 г.

[”частковае-10] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і часткова прызнаная ці непрызнаная

[”некалькі”-11] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз адначасна ў некалькіх дзяржавах

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[1]

[2]

п а р Кіраўнікі сучасных урадаў
Азія	^[1]^[2] Генадзь Гагулія^d Мугамад ібн Рашыд аль-Мактум^d ^[2] Алі Асадаў^d ^[2]/^[1] Кір Стармэр^d Кабус бэн Саід^d Мугамад Гасан Ахунд^d Мухамад Юнус^d Салман бін Гамад бін Іса Аль Халіфа^d Аль-Мугтадзі Білла^d Цэрынг Табгай^d Фам Мінь Чынь^d ^[2] Іраклі Кабахідзэ^d Маін Абдулмалік Саід^d Бэньямін Нэтаньягу^d Прабова Субіянта^d Нарэнда Модзі^d Магамад Шыя аль-Судані^d Масуд Пэзэшкіян^d ^[2] Алжас Бэктэнаў^d Хун Манэт^d Кім Ток-хун^d Магамэд бін Абдулрагман Аль Тані^d Нікас Хрыстадулідыс^d Чжоў Эньлай^d Агмад Аль Абдула Аль Саба^d Акылбэк Джапараў^d Пганхам Вібгаван^d Наджыб Мікаці^d Анвар Ібрагім^d Магамэд Муізу^d Луўсанамсрайн Аюун-Эрдэнэ^d Мін Аун Хлайн^d Кхадга Прасад Шарма Алі^d Шабгаз Шарыф^d ^[1] Мухамад Штае^d ^[1]^[2] Канстанцін Джусоеў^d Уналь Устэль^d ^[2] Міхаіл Мішусьцін^d Юн Сук Ёль^d Магамад бін Салман^d Лоўрэнс Вонг^d ^d Кахір Расулзада^d ^[1] Чжо Жун-тай^d Пэтангтарн Шынаватра^d Сэрдар Бэрдымухамэдаў^d ^[2] Рэджэп Таіп Эрдаган^d Абдула Арыпаў^d Шанана Гужмаў^d Бонгбонг Маркас^d Раніл Вікрэмэсынге^d ^[2] Мустафа Мадбулі^d Сігэру Ісіба^d Бішэр аль-Хасаўнэ^d
Акіянія	Марк Браўн^d Энтані Албаніз^d Шарлёт Салвай^d ^[2]/ Кір Стармэр^d ^[2]/ Джо Байдэн^d Танэці Маамаў^d Гільда Кэці Гайне^d Дэйвід Адэанг^d Крыстафэр Лаксан^d Сурангель Віпс-малодшы^d Джэймз Марапэ^d Джэрэмія Манэле^d Наомі Матаафа^d Сяосі Савалені^d Фэлеці Тэо^d Сітывэні Рабука^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d Ўэсьлі Сыміна^d ^[2]/ Габрыель Борыч^d
Афрыка	Абдэльмаджыд Тэбун^d Жуан Ларэнсу^d Макгвэтсі Масысі^d Апалінэр Яахім К’елем дэ Тамбэля^d Жэрвэ Ндыракабуча^d Патрыс Талён^d ^[2]/^[1] Кір Стармэр^d Раймон Ндонг Сіма^d Адама Бэраў^d Нана Акуфа-Ада^d Амаду Ба Уры^d Руі Дуартэ дэ Бараш^d ^[2]/ Пэдра Санчэс^d Абдулкадэр Каміль Магамэд^d Джудыт Тулука Сумінва^d Хакаіндэ Хічылема^d Эмэрсан Мнангагва^d ^[2]/ Джорджа Мэлёні^d Улісэш Карэя-і-Сылва^d Азалі Асумані^d Жазэф Нгют^d Ўільям Руто^d Рабэр Бэгрэ Мамбэ^d Сэм Матэканэ^d Абдэль Хамід эд-Дубэйба^d Джордж Вэа^d Крыстыян Нцай^d Адрыяна Малеяні^d Лязарус Чаквэра^d ^d Азыз Ахенуш^d Мактар Ульд Дыяй^d Правінд Джагнот^d Гаге Гэйнгаб^d Алі Лямін Зэйн^d Бала Тынубу^d ^[2]/ Мігель Альбукерке^d Сырыль Рамафоса^d Салва Кіір Маярдыт^d Эдуар Нгірэнтэ^d Анатоль Калінэ Макасо^d Хамза Абдзі Барэ^d ^[1] ^d Патрыс Траваада^d Букрая Гамудзі Баюн^d Бакры Гасан Салег^d Давід Сэнге^d Вавэль Рамкаляван^d Усман Санко^d Касім Маджаліва^d Віктуар Дагбэ Тамэга^d Нажла Будэн^d Рабіна Набанджа^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d Фэлікс Малюа^d Алямай Галіна^d ^[2] Мустафа Мадбулі^d Мануель Аса Нсуе Нсуа^d Ісаяс Афэвэркі^d Расэл Дламіні^d Абій Агмэд Алі^d
Паўднёвая Амэрыка	Гільерма Франкас^d Люіс Арсэ^d Луіс Інасію Лула да Сылва^d Нікаляс Мадура^d ^[2]/^[1]^[1]Кір Стармэр^d Марк Філіпс^d Густава Пэтра^d Сант’яга Пэнья Палясыяс^d Густава Адрыянсэн^d Чан Сантохі^d Люіс Лякалье Пу^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d ^[2] Габрыель Борыч^d Даніель Набоа^d
Паўночная Амэрыка	Гастан Браўн^d Філіп Дэйвіс^d Мія Мотлі^d Джоні Брысэньё^d ^[2]/ Кір Стармэр^d Алікс Дыд’е Фільм-Амэ^d Сыямара Кастра^d Бэрнарда Арэвалё дэ Леон^d Дыкан Мітчэл^d Рузвэльт Скерыт^d Люіс Абінадэр^d ^[2]/ Мэтэ Фрэдэрыксэн^d Джо Байдэн^d Джастын Трудо^d Радрыга Чавэс^d Мануель Марэра Крус^d Кляўдыя Шайнбаўм^d ^[2]/ Дык Схоф^d Даніель Артэга^d Хасэ Рауль Муліна^d Наіб Букеле^d Філіп П’ер^d Ральф Гансалвіш^d Тэрэнс Дру^d Кіт Роўлі^d ^[2]/ Жан Кастэкс^d Эндру Голнэс^d
Эўропа	^[2] Алі Асадаў^d Эдзі Рама^d Хавіер Эспат Самора^d Нікол Пашыньян^d Карл Нэгамэр^d Мікалай Дэнкаў^d Раман Галоўчанка^d Бор’яна Крышта^d Аляксандар Дэ Кро^d Віктар Орбан^d ^[2] Кір Стармэр^d ^[2] Пэдра Санчэс^d ^[2] Іраклі Кабахідзэ^d Кірыякас Міцатакіс^d ^[2] Мэтэ Фрэдэрыксэн^d Сайман Гарыс^d Катрын Якабсдотыр^d ^[2] Джорджа Мэлёні^d Альбін Курці^d Эвіка Сіліня^d Інгрыда Шыманіце^d Даніель Рыш^d Люк Фрыдэн^d Дорын Рэчан^d Робэрт Абэла^d П’ер Дарту^d Альфрэд Канан^d Оляф Шольц^d Эрна Сульбэрг^d ^[2] Дык Схоф^d ^[2] Луіш Мантэнэгру^d Хрыстыян Міцкоскі^d Дональд Туск^d ^[1] Аляксандар Розэнбэрг^d ^[2] Міхаіл Мішусьцін^d Марчэл Чалаку^d Алесандра Росі^d Робэрт Фіца^d Робэрт Голаб^d Ана Брнабіч^d ^[2] Рэджэп Таіп Эрдаган^d Дзяніс Шмыгаль^d Пэтэры Орпа^d ^[2] Жан Кастэкс^d Андрай Пленкавіч^d Мілайка Спаіч^d Пэтар Фіяла^d Віктар Росі^d Ульф Крыстэрсан^d Крыстэн Міхал^d
^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і часткова прызнаная ці непрызнаная ^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз адначасна ў некалькіх дзяржавах


Эвіка Сіліня
па-латыску: Evika Siliņa

Міністар дабрабыту^[d]
14 сьнежня 2022 — 15 верасьня 2023
Папярэднік	Гатыс Эглітыс^[d]
прэм’ер-міністар Латвіі^[d]
з 15 верасьня 2023
Папярэднік	Крыш’яніс Карыньш
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася:	3 жніўня 1975(1975-08-03)^[1] (49 гадоў) Рыга, Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР^[1]
Партыя:	Адзінства Партыя рэформ^[d] Новае адзінства
Адукацыя:	Латвійскі ўнівэрсытэт
Узнагароды:
Эвіка Сіліня ў Вікісховішчы