Іван Эйсмант

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Эйсмант.
Іван Эйсмант
Дата нараджэньня 20 студзеня 1977(1977-01-20) (48 гадоў)
Месца нараджэньня
Месца вучобы
Занятак тэлевядовец
Месца працы
Жонка Натальля Эйсмант
Узнагароды
мэдаль Францішка Скарыны Падзяка прэзыдэнта Рэспублікі Беларусі

Іва́н Міха́йлавіч Э́йсмант, творчы псэўданім Іван Міха́йлаў (нар. 1977, в. Луцкаўляны, Гарадзенскі раён, цяпер Беларусь) — беларускі тэлевядоўца, старшыня Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Беларусі.

Біяграфія

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся 20 студзеня 1977 году ў в. Луцкаўляны Гарадзенскага раёну[1] ў сям’і Міхаіла Андрэевіча й Ганны Канстаўцінаўны Эйсмантаў[2]. У 1998 годзе[3] з адзнакаю скончыў Акадэмію МУС Беларусі[4] па спэцыяльнасьці юрыст[1][3]. Восем гадоў працаваў па спэцыяльнасьці ў Гародні, меў званьне капітана[2]. У гэты час працаваў пазаштатным карэспандэнтам газэты «Прессбол»[4].

На тэлебачаньне прыйшоў вядучым праграмы «Дзелавое жыцьцё». У далейшым вёў праграмы «Сфэра інтарэсаў», «Зона Х», «Навіны», «Панарама». Вёў праграмы «Галоўны этэр»[3], у якой зьяўляўся разам з жонкаю Натальляю, і «Спорт-кадр»[4].

Вучыўся ў Акадэміі кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь[2]. Займаў пасаду галоўнага дырэктара Галоўнай дырэкцыі Агенцыі тэлевізійных навінаў(ru) Першага нацыянальнага тэлеканалу.

12 мая 2017 г. прызначаны намесьнікам старшыні Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Беларусі[5].

6 лютага 2018 г. прызначаны на пасаду кіраўніка НДТРК РБ[6].

У лютым 2020 году заявіў, што на базе Агенцыі тэлевізійных навінаў(ru) будзе створаны новы навіновы канал, які можна будзе параўнаць з «Euronews(be)» і «BBC»[7]. У лютым 2020 году грэбліва выказаўся пра тарашкевіцу[8]. У чэрвені 2020 году, камэнтуючы справу «Белгазпрамбанку» й Віктара Бабарыкі, заявіў, што «ва ўнутраныя беларускія справы ўмешваецца іншая дзяржава»[9]. У ліпені 2020 году выказаў упэўненасьць у тым, што значная частка беларускага сэгмэнту Інтэрнэту «выкарыстоўваецца на разгойдваньне сытуацыі»[10].

У жніўні 2020 году частка супрацоўнікаў Белтэлерадыёкампаніі паспрабавала арганізаваць страйк. Эйсмант адмовіўся выходзіць да пратэстоўцаў на вуліцу й заявіў, па словах перамоўшчыкаў, што «ўсе, каму штосьці не падабаецца, могуць звольніцца на працягу гадзіны»[11][12]. Празь некалькі дзён Эйсмант адказаў на афіцыйныя паведамленьні пра пачатак забастоўкі, заявіўшы, што яна супярэчыць заканадаўству. Частка звольненых і супрацоўнікаў, якія звольніліся, была заменена расейскімі грамадзянамі, у тым ліку з «Расеі сёньня(be)»[13][14][15]. Таксама Эйсмант адмовіўся асьвятляць масавыя пратэсты ў рэспубліцы, што было адным з патрабаваньняў некалькіх сотняў супрацоўнікаў Белтэлерадыёкампаніі[16][17].

Санкцыі ЭЗ, іншых краінаў

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Іван Эйсмант станавіўся суб’ектам забароны на паездкі й замарожваньня актываў Эўрапейскім Зьвязам як частка сьпісу беларускіх чыноўнікаў, адказных за палітычныя рэпрэсіі, падтасоўку вынікаў галасаваньня й прапаганду[18]. Пасьля прэзыдэнцкіх выбараў 17 сьнежня 2020 году Эйсмант быў уключаны ў «чорны сьпіс» ЭЗ за парушэньні правоў чалавека[19]. Рада Эўрапейскага зьвязу[прыбраць шаблён] адзначыла, што Эйсмант як кіраўнік Белтэлерадыёкампаніі адказвае за распаўсюджваньне прапаганды ў дзяржаўных СМІ й падтрымлівае рэжым Лукашэнкі[19]. Таксама Эйсмант выступіў з публічнымі заявамі з крытыкаю мірных пратэстоўцаў, адмовіўся асьвятляць пратэсты ды звольніў страйкуючых супрацоўнікаў Белтэлерадыёкампаніі[19]. Акрамя таго, Эйсманта ў свае санкцыйныя сьпісы ўключылі Вялікабрытанія[20], Швайцарыя[21][22]. 26 студзеня 2021 году да сьнежаньскага пакету санкцый ЭЗ далучыліся Альбанія, Ісьляндыя, Ліхтэнштайн, Нарвэгія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя[23]. У жніўні 2023 года да санкцый супраць Эйсманта далучылася Канада[24].

Узнагароды

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Узнагароджаны мэдалём Францішка Скарыны[3].

Сям’я

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мае сястру Ганну Эйсмант, тэлевядучую Белтэлерадыёкампаніі[4]. З 2010 году ў шлюбе з тэлевядучаю Натальляю Сялюн (Эйсмант)[25].

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б Милиция Беларуси № 5, 2013
  2. ^ а б в Жизнь в прямом эфире, или эти незвездные Эйсмонты
  3. ^ а б в г Іван Эйсмант (вядоўцы АТН) // Белтэлерадыёкампанія, 2021 г. Праверана 7 жніўня 2021 г.
  4. ^ а б в г Пяць фактаў пра новую прэс-сакратарку Лукашэнкі Наталлю Эйсмант
  5. ^ Заместителем председателя НГТРК назначен Иван Эйсмонт
  6. ^ Уладзімер Мацьвееў. Лукашэнка абнавіў кіраўніцтва цэнтральных СМІ // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 6 лютага 2018 г. Праверана 7 жніўня 2021 г.
  7. ^ Эйсмант: новы інфармацыйны тэлеканал плянуецца запусціць у 2021 годзе // БелТА, 13 лютага 2020 г. Праверана 7 жніўня 2021 г.
  8. ^ «Это не белорусский язык». Глава Белтелерадиокомпании высмеял тарашкевицу
  9. ^ Иван Эйсмонт: «Во внутренние дела страны вмешивается другое государство»(недаступная спасылка)
  10. ^ Иван Эйсмонт: существенный сегмент белорусского интернета используется для раскачивания ситуации в стране
  11. ^ «То, что сделала власть с моими друзьями, простить не могу». Сотрудники госТВ бастуют, но далеко не все Архіўная копія ад 2020-08-17 г.
  12. ^ Сотрудники гостелерадиокомпании Белоруссии объявили о забастовке
  13. ^ Silvia Stöber. (2020-09-06) Proteste gegen Lukaschenko - Wie geht es weiter in Belarus? (ням.). tagesschau.de(de). Праверана 2021-03-25 г. Архіўная копія ад 2021-01-21 г.
  14. ^ З АНТ звольніліся каля чвэрці усіх супрацоўнікаў. Кім іх замянілі і што там адбываецца цяпер (бел.). Радыё Свабода (2020-11-20). Праверана 2021-06-20 г. Архіўная копія ад 2021-06-07 г.
  15. ^ Disinformation Fuels Hate on Belarusian TV (анг.). Усходняя апэрацыйная група стратэгічных зносін (2021-06-28). Праверана 2021-07-08 г. Архіўная копія ад 2021-07-08 г.
  16. ^ Что Эйсмонт предложил бастующим? Забастовка на БТ: «россияне сидят, сами не рады, что в это вляпались»?
  17. ^ Хватит теребить долгунец. Сотрудники гостелевидения объясняют, почему они уходят с работы
  18. ^ Rikard Jozwiak. (2020-12-17) EU Officially Slaps More Economic Sanctions On Belarus Over Crackdown (анг.). Радыё Свабодная Эўропа/Радыё Свабода. Праверана 2021-07-21 г. Архіўная копія ад 2021-07-21 г.
  19. ^ а б в Council Implementing Regulation (EU) 2020/1387 of 2 October 2020 implementing Article 8a(1) of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus // Official Journal of the European Union L 319 I
  20. ^ CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK (анг.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (2021-06-25).
  21. ^ Michael Shields; Kevin Liffey. (2021-07-07) Swiss widen sanctions list against Belarus (анг.). Reuters. Праверана 2021-07-10 г. Архіўная копія ад 2021-07-07 г.
  22. ^ Sanctions program: Belarus: Verordnung vom 11. Dezember 2020 über Massnahmen gegenüber Belarus (SR 946.231.116.9), Anhang 1 Origin: EU Sanctions: Art. 2 Abs. 1 (Finanzsanktionen) und Art. 3 Abs. 1 (Ein- und Durchreiseverbot) (анг.). Дзяржаўны сакратарыят па эканамічных пытаньнях(de) (2021-07-07). Праверана 2021-07-10 г. Архіўная копія ад 2021-07-07 г.
  23. ^ Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (анг.). Рада Эўрапейскага зьвязу (2021-01-26). Праверана 2021-09-09 г.
  24. ^ Канада ввела санкции против Минобороны Белоруссии и Ивана Эйсмонта (рас.) РБК Архіўная копія ад 2023-09-01 г.
  25. ^ На свадьбе ведущих Первого канала хозяйничала милиция(недаступная спасылка)