Андрэа Мантэньня | |
Аўтапартрэт (крайні справа) з жонкай (крайняя зьлева) на палатне «Прынясеньне ў храм», 1465-1466, Бэрлінская карцінная галерэя | |
Дата нараджэньня | 1431 |
---|---|
Месца нараджэньня | Ізола-ды-Картура, Італія |
Дата сьмерці | 13 верасьня 1506 |
Месца сьмерці | Мантуя, Італія |
Месца пахаваньня | |
Адукацыя | Франчэска Скварчонэ |
Занятак | маляр, гравэр па медзі, ілюмінатар рукапісаў, скульптар, малявальнік, мастак-гравэр, плястычны артыст |
Навуковая сфэра | малярства |
Жанры | гістарычны жывапіс[2][3], рэлігійнае мастацтва[d][2], алегорыя[d][2][3], анімалістычнае малярства[d][3], міталягічнае малярства[d][3], партрэт[3] і рэлігійны жывапіс[d][3] |
Плынь | Італьянскі Рэнэсанс |
Працы | «Сьвяты Сэбастыян», «Пакой мужа й жонкі», «Мёртвы Хрыстос» |
Пад уплывам | Данатэльлё |
Андрэа Мантэнья (па-італьянску: Andrea Mantegna; каля 1431, Ізола-ды-Картура, Вэнэта — 13 верасьня 1506, Мантуя) — італьянскі мастак, прадстаўнік Падуанскі школы жывапісу. У адрозьненьне ад большасьці іншых клясыкаў італьянскага Рэнэсансу, пісаў у жорсткай і рэзкай манеры.
Мантэньня нарадзіўся каля 1431 году ў італьянскім мястэчку Ізола-ды-Картура блізу Вэнэцыі, у сям’і дрывасека. У 1441 годзе быў усыноўлены мастаком Франчэска Скварчонэ. Навучаўся выяўленчаму мастацтву, а таксама латыні ў Скварчонэ, у 1445 годзе быў залічаны ў цэх жывапісцаў Падуі.
Ва ўзросьце 17 гадоў Мантэньня ў судзе дамогся незалежнасьці ад Скварчонэ й з тых часоў працаваў як самастойны мастак. У маладосьці выпрабаваў ўплыў флярэнтыйскай школы, у прыватнасьці Данатэльлё. У 1453 годзе Мантэнья ажаніўся з дачкой Джакапа Бэліні Нікалёзіяй. У 1460 годзе ён стаў мастаком пры двары герцагаў Ганзага. Памёр 13 верасьня 1506 году ў Мантуі.
Андрэа Мантэньня — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў