Атэніё Абэль | |
па-нямецку: Othenio Abel | |
![]() | |
Дата нараджэньня | 20 чэрвеня 1875[1][2][3] |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 4 ліпеня 1946[5][1][2][…] (71 год) |
Месца сьмерці | |
Месца вучобы | |
Занятак | палеантоляг, заоляг, прафэсар, пісьменьнік-дакумэнталіст, батанік, рэдактар |
Навуковая сфэра | палеанталёгія |
Месца працы | Венскі ўнівэрсытэт, Гётынгенскі ўнівэрсытэт |
Сябра ў | Нямецкая акадэмія навук Леапальдына[d], Paläontologische Gesellschaft[d], Акадэмія навук СССР[d], Расейская акадэмія навук і Аўстрыйская акадэмія навук[d] |
Бацька | Lothar Abel[d] |
Дзеці | Вольфганг Абель[d] і Elfriede Ehrenberg-Abel[d] |
Узнагароды | |
Атэніё Абэль (па-нямецку: Othenio Abel; 20 чэрвеня 1875, Вена — 4 ліпеня 1946, Мондзэе) — аўстрыйскі палеантоляг.
Аўтарам шматлікіх прац па палеабіялёгіі асобных груп жывёл, па мэтадах палеабіялягічных дасьледаваньняў. У асобных пытаньнях эвалюцыі арганічнага сьвету стаяў на віталістычных пазыцыях. Замежны чалец-карэспандэнт Акадэміі навук СССР з 15 студзеня 1927 годзе ў аддзяленьні фізыка-матэматычных навук.
У 1911 годзе Геалягічнае таварыства Лёндану прысудзіла навукоўцу ганаровую ўзнагароду — Мэдаль Бігсбі.