Біёхалко

Каардынаты: 50°50′25″ пн. ш. 4°21′59″ у. д. / 50.84028° пн. ш. 4.36639° у. д. / 50.84028; 4.36639

«Біёхалко»
грэц. Βιοχάλκο
Тып акцыянэрнае таварыства
Лістынг на біржы Атэны: ΒΙΟ
Заснаваная 1937
Уласьнікі браты Эвангелас і Нікалаос Стасінапулосы (43% і 32%)[1]
Краіна Бэльгія
Разьмяшчэньне Брусэль
Адрас квартал Леапольда, прасп. Марні, д. 30[2]
Ключавыя фігуры Нікалаос Стасінапулас, Эвангелас Мустакас[3]
Галіна мэталюргія
Прадукцыя алюмін, медзь, сталь, кабэль, сталёвая труба
Абарачэньне ▼4198,2 млн эўра (2019 год)[4]
Апэрацыйны прыбытак ▼347,8 млн эўра (2019 год)
Чысты прыбытак ▼16,7 млн эўра (2019 год)
Даччыныя кампаніі «Элбал-Халкор» (Бэотыя), холдынг «Сэнэргія»
Аўдытар «Прайсўотэрхаўс-Купэры» (Ангельшчына)

«Біёхалко» (грэцк. Βιομηχανία Χαλκού και Αλουμινίου — медная і алюмінавая прамысловасьць) — мэталюргічнае прадпрыемства Бэльгіі, заснаванае ў 1937 годзе ў Грэцыі.

На 2020 год грэцкае аддзяленьне месьцілася ў горадзе Марусі (вобласьць Атыка)[2]. «Біёхалко» мела мэталаапрацоўчыя заводы ў Турэччыне і 7 краінах Эўропы: Ангельшчыне, Баўгарыі, Грэцыі, Нідэрляндах, Паўночнай Македоніі, Расеі і Румыніі. Прадпрыемства пераважна вырабляла алюмін, медзь, кабэлі, сталь і сталёвыя трубы[5]. Кантрольным пакетам паёў валодалі браты Эвангелас і Нікалаос Стасінапулосы (43% і 32%)[1].

Будова

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 2020 год АТ «Біёхалко» ўлучала даччыныя прадпрыемствы ў Турэччыне і 7 краінах Эўропы, якія выпускалі алюмін, медзь і сталь.

  • «Элбал-Халкор» («Грэцкая алюмінавая і медная прамысловасьць») у Атэнах налічвала 14 заводаў у Баўгарыі, Грэцыі, Нідэрляндах і Турэччыне. Гадавая магутнасьць у алюміне складала: 270 000 тонаў алюмінавых рулонаў і 52 000 алюмінавай фольгі ў Энафіце (павет Бэотыя), 45 000 тонаў алюмінавага профіля для даху ў Тэбах і 26 000 тонаў фольгі ў Мандры (павет Заходняя Атыка). Магутнасьць у меднай вытворчасьці была за год: 235 000 тонаў медных плітаў, 75 000 тонаў трубаў для ацяпленьня і газу, 40 000 меднага дроту ў Энафіце; 6570 тонаў нарыхтовак манэтаў у Кефалоўрысо-Погонёў (вобласьць Эпір); 100 000 тонаў медных рулонаў, дроту і профілю ў Сафіі (Баўгарыя); 4,2 млн мэтраў трубы ў Гебзэ (Турэччына)[6].
  • Холдынг «Сэнэргія» (Брусэль) ўлучаў 6 заводаў у Грэцыі, Расеі і Румыніі. Набольшым быў «Карынцкі трубны завод» (Тысьбі) з 4-ма лініямі на 925 000 тонаў за год і 3-ма лініямі пакрыцьця газавых і нафтавых трубаў[7]. Яшчэ 20 000 тонаў трубаў мог выпускаць завод у Расеі (Палёўскі, Сьвярдлоўская вобласьць). «Грэцкія кабэлі» мелі 4 заводы: магутнасьцю 60 000 тонаў кабэлю ў Тэбах, 50 000 тонаў кабэлю і 120 000 тонаў дроту ў Карынце («Фулгор»), 12 500 тонаў дроту ў Лівадыі (Бэотыя) і 50 000 тонаў кабэлю ў Бухарэсьце (Румынія, «Ікмэ Экаб»)[8].
  • Сталь выпускалі на 6 заводах у Аўстраліі і 3-х краінах Эўропы: 2 у Тэсалоніках (вобласьць Македонія), у Альмірасе (вобласьць Тэсалія), Пэрніку (Баўгарыя), Ніколічы (Паўночная Македонія) і Брысбэне (Аўстралія)[9].
  • Распрацоўкамі займаліся 3 установы: «Грэцкі асяродак дасьледаваньня мэталаў» у Энафіце з 1999 году, АТ «Тэка Сыстэмы» з 1975 году ў галіне станкабудаваньня (Атэны), АТ «Праксіс» у галіне ўмацаваньня сталі.
  • Новымі кірункамі былі забудова і перапрацоўка сьмецьця, у якіх працавалі даччыныя прадпрыемствы «Новал Маёмасьць» і «Аэйфорас» з 2001 году адпаведна[10].

Мінуўшчына

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1937 годзе ў Грэцыі стварылі акцыянэрнае таварыства «Грэцкае меднае прадпрыемства». У 1947 годзе паі прадпрыемства разьмясьцілі на Атэнскай фондавай біржы. У 1950-я гады стварылі алюмінавы завод, праз што прадпрыемства зьмяніла назву на «Грэцкая медная і алюмінавая прамысловасьць» («Медалпрам» — «Біёхалко»). У 1960-я гады пусьцілі сталеліцейны завод і вытворчасьць кабэлю, сантэхнікі і кафлі. У выніку прадпрыемства пераўтварылі ў холдынг. У 1970-я гады заснавалі 2 даччыныя АТ алюмінавай галіны: вытворцу алюмінавага профілю «Этэм» і алюмінавы завод «Элбал». У 1990-я гады даччыныя прадпрыемствы разьмясьцілі свае паі на Атэнскай біржы, што дазволіла стварыць даччыныя прадпрыемствы за мяжой. На 2002 год «Біёхалко» ўклала ў 5 даччыных прадпрыемстваў у 4 краінах Эўропы: ТАА «Брыджнорцкі Алюмін» у Ангельшчыне (графства Шропшыр) (Ангельшчына), АТ «Сталёвая прамысловасьць» (Пэрнік) і «Сафія Медзь» у Баўгарыі, АТ «Карынцкі трубны завод» у Грэцыі (вобласьць Пэляпанэс) і АТ «Ікмэ Экаб» у Румыніі (Бухарэст). У 2011 годзе даччынае АТ «Грэцкія кабэлі» набыло АТ «Фулгор», што вырабляла высакавольтныя падводныя кабэлі. 15 лістапада 2013 году «Біёхалко» паглынула бэльгійскае ТАА «Кофідын», у выніку чаго перамясьціла галаўную сядзібу ў Брусэль[11]. 22 лістапада 2013 году паі прадпрыемства разьмясьцілі на Брусэльскай біржы[12]. У чэрвені 2018 году даччынае «Элбал-Халкор» набыло палову паёў сумеснага АТ «НідЦынк» для вырабу стопкаў тытану і цынка ў Нідэрляндах (в. Будэль-Дорплейн, вобласьць Паўночны Брабант). У кастрычніку 2019 году стварылі даччынае АТ «Новал Маёмасьць» для ўкладаньня ў нерухомасьць[11]. У 2019 годзе абарачэньне АТ «Біёхалко» скарацілася на 4,7% да 4,198 млрд эўра. Асноўныя выручка прыпадала на вытворчасьць 5 вырабаў: алюмін — 31%, медзь — 25%, сталь — 19%, кабэлі — 14% і сталёвыя трубы — 9%. Яшчэ 2% далі ўкладаньні ў нерухомасьць[4].

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б Асноўныя пайшчыкі (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  2. ^ а б Зьвяжыцеся з намі (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  3. ^ Склад Рады кіраўнікоў (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  4. ^ а б Марк Дэлман. Фінансавыя вынікі за 2019 год (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 19 сакавіка 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  5. ^ Сьціслы агляд (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  6. ^ Нашыя пабудовы (грэцк.) // АТ «Элбал-Халкор», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  7. ^ Карынцкі трубны завод (грэцк.) // Холдынг «Сэнэргія», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  8. ^ «Ікмэ Экаб» (грэцк.) // Холдынг «Сэнэргія», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  9. ^ Вытворчыя падразьдзяленьні і парты (сталь) (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  10. ^ Падразьдзяленьні (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  11. ^ а б Гісторыя (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.
  12. ^ Зьвесткі пра паі (грэцк.) // АТ «Біёхалко», 2020 г. Праверана 21 сакавіка 2020 г.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Грошавыя знакі Гэта — накід артыкула па эканоміцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.