Вілава́тая залоза, вілаві́ца[1] (па-лацінску: thymus) — спэцыялізаваны орган імуннай сыстэмы, дзе сасьпяваюць і навучаюцца Т-вузы. Знаходзіцца ў верхняй частцы грудной клеткі паміж грудзінай і сэрцам. Дзьве долі вілаватае залозы хаваюцца пад адмысловай капсуляй і складаюцца зь нясьпелых Т-вузаў.
Найбольшых памераў залоза сягае ў дзяцей і падлеткаў, а ў дарослых паступова замяшчаецца тлушчавай тканкай. Аднак разьвіцьцё імунных вузаў тут адбываецца цягам усяго жыцьця і выдаленьне вілавіцы можа стаць прычынай разьвіцьця некаторых захворваньняў[2].
Вілаватая залоза складаецца з долек, колькасьць якіх можа зьмяняцца ў залежнасьці ад індывідуальных асаблівасьцяў чалавека, аднак асноўным варыянтам будовы зьяўляецца наяўнасьць дзьвюх долек. У кожнай такой дольцы вылучаюць коркавую і мазгавую матэрыю[3].
Звонку вілаватая залоза ўяўляе сабою невялікі орган ружова-шэрага колеру з долькавай паверхняй. У немаўлят залоза мае масу каля 15 грамаў, а памеры складаюць 5 см у даўжыню, 4 см у шырыню і 6 мм таўшчыні. Вілавіца расьце да пачатку палавога высьпяваньня, калі яе даўжыня павялічваецца да 7, 5—16 см, а маса дасягае 20—37 грамаў. Пасьля гэтага орган паступова замяшчаецца тлуставай тканкай і становіцца жоўтым[4].
Дзеля паляпшэньня артыкулу неабходна:
|