Гермэнэўтыка

Гермэнэ́ўтыка (грэцк. hermeneutike ад hermeneuo — «растлумачваю, тлумачу») — кірунак у філязофіі ХХ стагодзьдзя, які вырас на падставе тэорыі інтэрпрэтацыі літаратурных тэкстаў. Прадстаўнікі гермэнэўтыкі, у адрозьненьне ад гістарыцыстаў, прапаноўвалі ўлічваць зьмяненьне мэнтальнасьці людзей у гісторыі, за аснову тлумачэньня падзеяў у гісторыі браць культуру і традыцыю, таму што рэчаіснасьць мінуўшчыны мы бачым менавіта праз прызму гэтай культуры. Выкарыстоўваецца таксама ў музыцы ды юрыспрудэнцыі (тлумачэньне законаў)[1].

Прадстаўнікі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Герменеўтыка // БЭ. — Мн.: 1997 Т. 5. с. 192.

Літаратура

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Михайлов А. А. Сучасная філязофская герменэўтыка = Современная философская герменевтика. — Мн.: 1984.