| Дзьмітры Асіпенка | ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 12 сьнежня 1982[1][2] (41 год) | |
| Рост | 171 см | |
| Вага | 72 кг[3] | |
| Пазыцыя | нападнік | |
| Клюбная інфармацыя | ||
| Клюб | Колас Ігумен[d] | |
| Нумар | 7 | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2000 | Аўтазаводзец-Трактар[d] | 22 (9) |
| 2001—2004 | СКВІЧ | 86 (32) |
| 2005—2006 | Смаргонь | 52 (31) |
| 2007—2010 | Менск | 109 (32) |
| 2011 | Ворскла Палтава | 15 (2) |
| 2012—2014 | Шахцёр Салігорск | 88 (30) |
| 2015 | Мікашэвічы | 18 (4) |
| 2016 | Шахцёр Салігорск | 21 (1) |
| 2017—2018 | Іслач | 25 (5) |
| 2018 | Дняпро Магілёў | 4 (1) |
| 2019—2022 | Арсэнал Койданаў | 107 (42) |
| 2023— | Колас Ігумен[d] | 20 (3) |
|
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі | ||
Дзьмі́тры Асіпе́нка (нар. 12 сьнежня 1982 году, Менск, БССР) — беларускі футбаліст, нападнік ігуменскага «Коласа».
У 2000 годзе пачаў кар’еру футбаліста ў складзе менскага «Трактару». Пазьней выступаў у сталічным «Лякаматыве», затым перайшоў у «Смаргонь». З 2007 году па 2010 год абараняў колеры ФК «Менск», у студзені 2011 году падпісаў двухгадовы кантракт з украінскай «Ворсклай»[4]. 14 ліпеня 2011 году дэбютаваў у складзе «Ворсклы» ў Лізе Эўропы. Увосень 2011 году пакінуў «Ворсклу», бо страціў месца ў складзе.
У студзені 2012 году падпісаў кантракт з салігорскім «Шахцёрам», дзе хутка стаў асноўным нападнікам. У сэзоне 2012 году стаў найлепшым бамбардзірам чэмпіянату і выйграў срэбраныя мэдалі. У сэзоне 2013 году пачаў выступаць на пазыцыі атакуючага паўабаронцы. З 12 галамі стаў другім бамбардзірам чэмпіянату пасьля Віталя Радзівонава і зноў атрымаў срэбра. У сьнежні 2013 году падоўжыў кантракт з «Шахцёрам»[5]. Сэзон 2014 году распачынаў як нападнік, але потым саступіў месца Мікалаю Янушу, а сам стаў выкарыстоўвацца як флянгавы паўабаронца. У выніку забіў толькі 4 галы за сэзон. У студзені 2015 году стала вядома, што Асіпенка ня будзе выступаць за салігорскі клюб у сэзоне 2015[6]. 25 студзеня было афіцыйна абвешчана аб растаньні з гарнякамі[7].
У студзені 2015 года знаходзіўся на праглядзе ў малдаўскай «Дачыі», але кантракт гэтак і ня быў складзены[8]. Пазьней цікавасьць да Асіпенкі выказалі розныя беларускія клюбы, як то «Тарпэда-БелАЗ», «Менск», «Слуцак» і «Нёман»[9]. У выніку, у сакавіку 2015 году падпісаў кантракт зь мікашэвіцкім «Гранітам»[10]. 4 красавіка 2015 году ў адказным матчы чвэрцьфіналу Кубка Беларусі супраць «Шахцёра» (0:3) Асіпенка атрымаў траўму, празь якую выбыў да траўня. У чэрвені зьяўляўся на полі, выходзячы на замену, а потым замацаваўся ў першай адзінаццатцы мікашэвічцаў. У ліпені падоўжыў кароткатэрміновы кантракт з клюбам да канца сэзону[11].
Неўзабаве, у сьнежні 2015 году вярнуўся ў салігорскі «Шахцёр»[12]. У сэзоне 2016 году выступаў звычайна ў якасьці флянгавага атакуючага паўабаронцы, аднак ня меў трывалага месца ў асноўным складзе, часьцей выходзіў на замену. Па заканчэньні сэзону 2016 году пакінуў Салігорск[13]. У лютым 2017 году падпісаў кантракт з клюбам «Іслач»[14]. Пачынаў сэзон у якасьці асноўнага нападніка каманды, але ў траўні атрымаў траўму. У верасьні 2017 году вярнуўся да шыхтаў і неўзабаве зноў замацаваўся ў стартавым складзе. У ліпені 2018 году пакінуў «Іслач»[15].
У жніўні 2018 году перайшоў у клюб «Прамень»[16]. У дэбютны за каманду сэзон толькі чатыры разы выйшаў на замену, аднак пасьля выхаду на замену ў матчы апошнага туру 2 сьнежня супраць «Смалявічаў» забіў гол і ўсталяваў канчатковы лік 1:1, які дазволіў камандзе захаваць месца ў Найвышэйшай лізе. У 2019 годзе прыяднаўся да койданаўскага «Арсэнала»[17]. Разам з камандай перамог у Другой лізе 2019 году. З 26 галамі стаў трэцім бамбардзірам турніру і найлепшым бамбардзірам каманды. У 2020 годзе гуляў за «Арсэнал» у Першай лізе, дзе быў капітанам каманды. У студзені 2021 году падоўжыў кантракт з койданаўскім клюбам[18]. Паводле вынікаў сэзону 2021 году дапамог «Арсэналу» прабіцца ў Найвышэйшую лігу, дзе таксама заставаўся капітанам каманды і рэгулярна зьяўляўся ў стартавым складзе. У ліпені 2022 году стаў гуляючым трэнэрам каманды[19], пасьля чаго стаў часьцей выходзіць на замену. У сьнежні 2022 году пакінуў «Арсэнал»[20].
Сэзон 2023 году пачаў у складзе ігуменскага «Коласа» з Другой лігі. У ліпені 2023 году атрымаў трэнэрскую ліцэнзію УЭФА катэгорыі C[21].
| Клюб | Сэзон | Чэмпіянат | ||
|---|---|---|---|---|
| Дывізіён | Матчы | Галы | ||
| Граніт | 2015 | Найвышэйшая ліга | 18 | 4 |
| Шахцёр Салігорск | 2016 | Найвышэйшая ліга | 21 | 1 |
| Іслач | 2017 | Найвышэйшая ліга | 19 | 4 |
| 2018 | Найвышэйшая ліга | 6 | 1 | |
| Прамень | 4 | 1 | ||
| |||||