Зацікаўленае згуртаваньне

Заціка́ўленае згуртава́ньне — аб’яднаньне людзей з супольнымі рысамі, поглядамі або перакананьнямі дзеля правядзеньня ў жыцьцё або абароны сваіх зацікаўленасьцяў, што мае нутраныя правілы, умовы сяброўства, сходы й выбарных службоўцаў і з гэтае прычыны захоўвае пераемнасьць.

Самаўладныя ўрады адмаўляюць існаваньне незалежных зацікаўленых згуртаваньняў і ўвод іх патрабаваньняў у ход прыняцьця пастановаў, бо асобы ў кіраўніцтве самі прадстаўляюць зацікаўленыя згуртаваньні. Дазволеныя зацікаўленыя згуртаваньні зьяўляюцца ўяўнымі (фармальнымі), бо:

  • утвараюцца ня дзеля выказу інтарэсаў, але дзеля паляпшэньня становішча часткі ўжо занадта магутнага кіраўніцтва;
  • падначаленыя дзяржаве або створаныя ёю ды служаць мабілізаваньню, упарадкаваньню й пашырэньню ўлады ўрада;
  • іх прызначэньне заключаецца ў тлумачэньні таго, як урад задавальняе патрэбы іх сяброў, і тлумачэньні тых патрэбаў;
  • робяць асобаў аднастайнымі, сочаць за імі й дапамагаюць ажыцьцяўляць урадаваньне;
  • зьяўляюцца толькі прыладаю кіраваньня людзьмі, хоць іх існаваньне й сьведчыць, што ўнутры кіраўніцтва адбываецца спаборніцтва.
  • Абмежаванае. Прадстаўляе вузкі інтарэс сваіх сяброў.
  • Шматпраблемнае. Праводзіць у жыцьцё зацікаўленасьці, шырэйшыя за інтарэсы ўласна сваіх сяброў.
  • Аднапраблемнае (Аднае праблемы). Узьнікае ў адказ на спрэчнае грамадзкае пытаньне.
  • Падтрымкі. Заснаванае на грамадзкіх пачатках, каб выказваць нярэчыўныя зацікаўленасьці.
  • Ціску. Мае за адзіную мэту ўплыў на ўрад.

Карысьць ад удзелу

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1. Рэчыўная:

  • Узнагарода, заробак;
  • Паслуга або зьніжка на яе.

2. Духоўная:

  • Далучанасьць да людзей, узаемадзеяньне зь імі;
  • Пачуцьцё адзінства й прыналежнасьці;
  • Пачуцьцё грамадзкага сумленьня;
  • Вызначэньне або ўмацаваньне разуменьня кірунку жыцьця.

3. Грамадзкая:

  • Уплыў на ўрад дзеля дастатку сваіх сяброў.
  • Крыніца зьвестак для ўраду.
  • Прадстаўніцтва (або ўзрушэньне). Водгук на дзеяньне ўраду.
  • Дапамога ва ўзаконьваньні дзяржаўнага ладу празь дзеяньне ў яго рамках.
  • Перашкода засяроджаньню ўлады праз самастойнасьць у сваім абсягу дзейнасьці ды спабор зь іншымі зацікаўленымі згуртаваньнямі. З прычыны ж зацікаўленьня толькі асобнымі бакамі жыцьця сваіх сяброў не імкнецца да ўсеабдымнага панаваньня над імі.
  1. ^ Канфлікт і кампраміс: Уводзіны ў палітычную навуку / Ўінтэр Гэрбэрт Р., Бэлоўз Томас Дж.; Навук. рэд. В. Маруцік; Пер. з анг. В. Маруціка. — Мн.: Тэхналогія, 2002. — 507 с. ISBN 985-458-074-1 — Старонкі 139—151, 161—169.