Зьвяз зялёных і сялянаў
| Зьвяз зялёных і сялянаў | |
| Zaļo un Zemnieku savienība | |
 | |
| Дата заснаваньня | 2002 |
|---|---|
| Штаб-кватэра | Рыга, Латвія |
| Ідэалёгія | аграрызм[d], зялёны кансэрватыўзм[d] і нацыяналізм |
| Колькасьць дэпутатаў | |
| · Эўрапарлямэнт |
0 / 8 |
| · Саэйма |
16 / 100 |
| Афіцыйны сайт | zzs.lv |
Зьвяз зялёных і сялянаў — правацэнтрысцкая палітычная партыя аграрная Латвіі, створаная ў 2002 годзе зь дзьвюх партыяў — Латвійская партыя зялёных і Латвійскі сялянскі зьвяз. Партыя арыентаваная на кансэрватыўную[1] эўраскептычную[2] і зялёную палітыку[3], маючы нацыяналістычныя і антыліберальныя элемэнты[4][5]. У той час як афіцыйным лідэрам альянсу ёсьць Эдгарс Таварс, ягонай вядучай фігурай і галоўным фінансавым прыхільнікам ёсьць алігарх Эйварс Лэмбэргс[6].
Удзел партыі ў выбарах
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Парлямэнт (Саэйма)
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Год | # галасоў |
% ад колькасьці галасоў |
# мандатаў атрымана |
+/– |
|---|---|---|---|---|
| 2002 | 93 759 | 9.5% | 12 / 100 |
|
| 2006 | 151 595 | 16.8% | 18 / 100 |
▲6 |
| 2010 | 190 025 | 20.11% | 22 / 100 |
▲4 |
| 2011 | 111 955 | 12.22% | 13 / 100 |
▼9 |
| 2014 | 176 922 | 19.53% | 21 / 100 |
▲8 |
| 2018 | 83 675 | 9.91% | 11 / 100 |
▼10 |
| 2022 | 113 676 | 12.58% | 16 / 100 |
▲5 |
Выбары ў Эўрапарлямэнт
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Год | # галасоў |
% ад колькасьці галасоў |
# мандатаў атрымана |
+/– |
|---|---|---|---|---|
| 2004 | 24 467 | 4.25% | 0 / 9 |
|
| 2009 | 29 463 | 3.72% | 0 / 9 |
|
| 2014 | 36 637 | 8.3% | 1 / 8 |
|
| 2019 | 25 252 | 5.34% | 0 / 8 |
-1 |
Выбары ў Рыскую Думу
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Год | # галасоў |
% ад колькасьці галасоў |
# мандатаў атрымана |
+/– |
|---|---|---|---|---|
| 2005 | 5711 | 2.81% | 0 / 60 |
|
| 2009 | 4782 | 0 / 60 |
2% | |
| 2013 | 4306 | 1.88% | 0 / 60 |
|
| 2017 | 8249 | 3.3% | 0 / 60 |
|
| 2020 | 6936 | 4.07% | 0 / 60 |
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Stephanie Daimer (2006). «Latvia and the EU constitution: a pragmatic "yes"». In Thomas König; Simon Hug (eds.). Policy-Making Processes and the European Constitution: A Comparative Study of Member States and Accession Countries. Routledge. — С. 144. — ISBN 978-1-134-17336-5.
- ^ Stalker, Peter (2007). «A Guide to Countries of the World». Oxford: Oxford University Press. — С. 177. — ISBN 978-0-19-920271-3.
- ^ «Latvia poised to gain its first female prime minister». Politico.
- ^ David J. Galbreath; Daunis Auers (2010). «Green, Black and Brown: Uncovering Latvia’s Environmental Politics». In David J. Galbreath (ed.). Contemporary Environmentalism in the Baltic States: From Phosphate Springs to 'Nordstream'. Routledge. — С. 63. — ISBN 978-1-317-96590-9.
- ^ Jeffrey Sommers (2014). «Austerity, internal devolution, and social (in)security in Latvia». In Jeffrey Sommers; Charles Woolfson (eds.). The Contradictions of Austerity: The Socio-Economic Costs of the Neoliberal Baltic Model. Taylor & Francis. — С. 52. — ISBN 978-1-317-80014-9.
- ^ Goehring, Jeannette (2007). «Nations in Transit 2007: Democratization from Central Europe to Eurasia». London: Rowman & Littlefield. — С. 404. — ISBN 978-0-932088-26-0.