Канстыту́цыя Грэ́цыі 1975 году (па-грэцку: Σύνταγμα της Ελλάδας — «Сынтагма Эладас») — дзеючая Канстытуцыя Грэцкай рэспублікі, прынятая пятым скліканьнем грэцкага парлямэнту. Дзейнічае з 1975 году, двойчы пераглядалася — у 1986 і ў 2001 гадах. Канстытуцыйная гісторыя Грэцыі распачалася падчас вайны за незалежнасьць Грэцыі, падчас якой былі прынятыя тры рэвалюцыйных грэцкіх канстытуцыі. Першая грэцкая канстытуцыя была прынятая ў 1822 годзе. Апошняя рэдакцыя 1975 году зьяўляецца пераглядам Канстытуцыі 1952 году. Цэнтральная плошча Сінтагма ў Афінах, на якой месьціцца будынак парлямэнту, названая ў гонар Канстытуцыі.
Канстытуцыя Грэцыі складаецца з 120 артыкулаў і падзяляецца на 4 часткі:
Выканаўчая ўлада ў краіне ажыцьцяўляецца ўрадам і прэзыдэнтам Грэцыі, апошні зьяўляецца цырыманіяльнай фігурай. Паўната палітычнай улады ў Грэцыі належыць прэм’ер-міністру краіны. Заканадаўчая ўлада ажыцьцяўляецца грэцкім Парлямэнтам, які складаецца з 300 дэпутатаў, абіраемых на 4-гадовы тэрмін шляхам тайнага прамога галасаваньня. Судовая ўлада зьяўляецца незалежнай ад выканаўчай і заканадаўчай улады і складаецца з трох вярхоўных судоў: Касацыйнага суду (па-грэцку: Άρειος Πάγος — аэрапаг), Дзяржаўнай рады (па-грэцку: Συμβούλιο της Επικρατείας) і Палаты аўдытараў (па-грэцку: Ελεγκτικό Συνέδριο).
Вікікрыніцы зьмяшчаюць арыгінальныя матэрыялы, датычныя тэмы артыкула: |