Корац

Корац лац. Korac
укр. Корець
Руіны замка князёў Астроскіх
Герб Корцу Сьцяг Корцу
Першыя згадкі:	1150
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Ровенская
Раён:	Корацкі
Плошча:	6 км²
Вышыня:	214 м н. у. м.
Насельніцтва ([[2022[1]]])
колькасьць:	6914 чал.
шчыльнасьць:	1152,33 чал./км²
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	+380-3651
Паштовы індэкс:	34700—34704
КОАТУУ:	5623010100
Геаграфічныя каардынаты:	50°37′0″ пн. ш. 27°10′0″ у. д. / 50.61667° пн. ш. 27.16667° у. д. / 50.61667; 27.16667Каардынаты: 50°37′0″ пн. ш. 27°10′0″ у. д. / 50.61667° пн. ш. 27.16667° у. д. / 50.61667; 27.16667
Корац на мапе Ўкраіны Корац
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Корац (па-ўкраінску: Корець) — места ў Ровенскай вобласьці Ўкраіны, на рацэ Корчыку. Адміністрацыйны цэнтар Корацкага раёну. Насельніцтва на 2024 год — 7000 чал. Знаходзіцца за 63 км ад Роўна, за 33 км ад чыгуначнай станцыі Наваград-Валынскі.

Гісторыя

• 1150: першы пісьмовы ўспамін пра Корац (Корческ), у Валынскім княстве.^[2]
• XIV стагодзьдзе: у складзе Вялікага Княства Літоўскага; уладаньне князёў Астроскіх, якія збудавалі тут мураваны замак.
• XV стагодзьдзе: перайшоў да князёў Карэцкіх.
• 1495: вытрымаў аблогу крымскіх татараў.
• 1533: у Корацы збудавалі драўляны парафіяльны касьцёл Унебаўзяцьця Найсьв. Панны Марыі, адноўлены ў пачатку XVII стагодзьдзя.
• 1565/1566: у Луцкім павеце Валынскім ваяводзтве.
• 1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі перайшоў да Каралеўства Польскага.
• 1612—1619: у Корацы жыў Ляўрэнці Зізані.
• пач. XVII стагодзьдзя: Самуэль і Караль Карэцкія заснавалі ў месьце кляштар францішканаў з касьцёлам Беззаганнага Зачацьця Найсьв. Панны Марыі.
• 1629: у Корацы было 1124 дымы.^[3]
• 1754—1767: у месьце збудавалі вуніяцкі Ўваскрасенскі манастыр.
• 1776—1781: у Корацы працавала габрэйская друкарня.
• 1788: у месьце пачаў працаваць парцалянава-фаянсавы завод; апроч таго, Юзаф Клеменс Чартарыйскі заснаваў суконную мануфактуру і майстэрню па вырабе кунтушовых паясоў.
• 1791: у Гарынскім павеце.
• 1793: у выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Валынскай губэрні.
• 1873: адкрыцьцё аднайменнай чыгуначнай станцыі.
• 1921: згодна з Рыскай мірнай дамовай увайшоў у склад міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Ровенскім павеце Валынскага ваяводзтва.
• 1939: у складзе Ўкраінскай ССР.
• ліпень 1941 — студзень 1944: знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй.

Насельніцтва

• 1629 год — 7 тыс. чал.^[3]
• 1991 год — 9,7 тыс. чал.^[4]
• 2001 год — 8446 чал.

Эканоміка

Прадпрыемствы лёгкай і харчовай прамысловасьці.

Славутасьці

Касьцёл Сьв. Антонія

• Былы кляштар францішканаў (1620, цяпер праваслаўны манастыр Сьв. Тройцы)
• Замак князёў Астроскіх (XV—XVIII стагодзьдзі)
• Касьцёл Сьв. Антонія (1533)

Крыніцы

1. http://db.ukrcensus.gov.ua/PXWEB2007/ukr/publ_new1/2022/zb_Сhuselnist.pdf
2. Корац // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 280
3. ^ Корац // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 281
4. Корец // Большой энциклопедический словарь / Гл. ред. В. П. Шишков. — М.: НИ «Большая Российская энциклопедия», 1998. — 640 с.: ил. ISBN 5-85270-262-5.

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак А — Я. — 690 с. — ISBN 978-985-11-0487-7
• Головко В. В. Корець // Енциклопедія історії України. — Т. 5. — К.: Наукова думка, 2008. С. 153—154
• Корець // Ровенська область, Історія міст і сіл Української РСР. Головна редакція Української Радянської енциклопедії. — К., 1973
• Пероговский В. И. Корец и корецкие князья // «Волынские губернские ведомости», 1876, № 79, 87—89, 94, 96
• Korzec // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno. — Warszawa, 1883. S. 432—433
• Корец // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.