Кропка (знак прыпынку)

Кропка
.
Выява
◄  ⸮ ‽ ~ ⹀⸗ . , ’ • ....  ►
Іншыя назвы пункт
Зьвесткі
Тып друкарскі знак;
Назва ў Юнікодзе
full stop
Юнікод U+002E
HTML &#46, &#x2e
UTF-16 0x2E
URL-код %2E
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Кро́пка ці пункт[1] (.) — знак прыпынку, які выкарыстоўваецца пры напісаньні ў многіх мовах сьвету.

У беларускай мове

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У беларускай мове кропка выкарыстоўваецца:

  • для завяршэньня сказу:
    • Цягнік прыехаў.
  • для скарачэньня словаў:

Кропку, як і іншыя знакі прыпынку, аддзяляюць ад іншых знакаў прыпынку прабелам.

Адзіночныя сказы не заўсёды маюць кропку ў канцы сказа (напрыклад, у сьпісах, у назвах).

У іншых мовах

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У кітайскай і японскай мовах замест кропкі выкарыстоўваецца сымбаль 。 (U+3002).

У пісьме дэванагары, якім карыстаецца гіндзі, санскрыт, маратхі й некаторыя іншыя мовы Індыі, замест кропкі выкарыстоўваецца вертыкальная лінія: । (U+0964) .

Ува ўрду выкарыстоўваецца аналягічны кропцы сымбаль — ۔ (U+06D4).

У амхарскай і іншых мовах, якія запісваюцца Этыёпскім пісьмом, канец сказа пазначаецца чатырма кропкамі: ። (U+1362).

Паходжаньне знаку

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першыя знакі прыпынку былі ў Астраміравым Эвангельлі. Спачатку быў знак крыжа (знак прыпынку), ім пісар абазначаў месца, на якім перад уходам на малебен або трапезу астанавіўся чыцец. Затым знак скараціўся да дзьвюх кропках, а потым да проста кропкі[2].

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ «Слоўнік.орг» — «Пункт» у слоўніках беларускае навуковае тэрміналёгіі
  2. ^ Гісторыя й сучасны стан маскоўскае пунктуацыі. Відэалекцыя Качалькіна А.М.(недаступная спасылка)