Л

Сымбалі з падобным напісаньнем: ת · ﬨ
Сымбалі з падобным напісаньнем: Λ · λ · 人 · 𐤂 · ∧ · ⋀ · ⋏ · ለ
Літара кірыліцы Л
ЛлɅʌ
Выявы

◄  Ї Й Ј К Л Љ М Н Њ  ►
Беларускі альфабэт:
◄ З І Й К Л М Н О П ►
У лацінцы Ł · ł
Зьвесткі
Тып асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук [l]
Альфабэтная пазыцыя 13¹
Назва ў Юнікодзе
  • cyrillic capital letter el
  • cyrillic small letter el
Юнікод Л: U+041B
л: U+043B
HTML Л: Л
л: л
UTF-16 Л: 0x041B
л: 0x043B
URL-код Л: %D0%9B
л: %D0%BB
Іншае
У сыстэме лічэньня 30
Кірунак пісьма зьлева направа
Зноскі
  • ¹ У беларускім альфабэце.
  • На другой выяве паказаны варыянт літары ў баўгарыцы.
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Л, л ці Ʌ, ʌ (эл; курсіў: Л л, Ʌ ʌ) — трынаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Паходзіць з кірылічнай «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля́мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У XVI стагодзьдзі, апроч рукапіснага, літара набыла друкаваны выгляд.

У сучаснай беларускай мове абазначае змычна-праходныя ротавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «л», «л’» («волат», «ільгота» — «йіл’гота», «хваля — «хвал’я»). Літара бывае вялікая й малая, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «дванаццаты» (група «л»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8 Л).

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Л мае значэньне лічбы — 30.

Мадыфікацыі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Л҄

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Дадатковая інфармацыя
Л
Л҄л҄
◄  Ꙥ Ԉ Л̑ Л̇ Л҄ Ԕ М̀ М̃ Ꙧ  ►
Зьвесткі
Тып  ;
Гэты гліф ёсьць камбінаваным, то бок створаным з двух ці болей юнікодаўскіх сымбаляў.
З-за тэхнічных абмежаваньняў некаторыя браўзэры могуць некарэктна адлюстроўваць камбінацыю літары й дыякрытычнага знака.
Камбінацыя так
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Л҄, л҄ (таксама л̑, «л кароткая») — архаічная літара кірыліцы. У стараславянскай мове пазанчала гук [lʲ] (паляталізаваны [л]), напрыклад: «пол҄ѥ».