Лябірынт (стар.-грэц. Λαβύρινθος) — якая-небудзь структура, якая складаецца з заблытаных шляхоў. Пад лябірынтам у старажытных грэкаў і рымлянаў мелася на ўвазе больш ці менш шырокая прастора, якая складаецца са шматлікіх заляў, камэраў, двароў і пераходаў, разьмешчаных па складаным і заблытаным пляне, з мэтай заблытаць і не даць выхаду недасьведчанаму ў пляне лябірынта чалавеку. У вузкім сэнсе слова лябірынт можа прадстаўляць тупіковую сытуацыю або заблытаную справу, зь якой вельмі складана знайсьці выйсьце.