Музыка белага вярхоўства (па-ангельску: White power music) — гэта музыка, якая прапагандуе белы нацыяналізм. Яна ахоплівае розныя музычныя стылі, у тым ліку рок, кантры, экспэрымэнтальную музыку й фолк.[1][2] Этнамузіёляг Бэнджамін Р. Тэйтэльбаўм сьцьвярджае, што музыку белага вярхоўства «можна вызначыць лірыкай, якая дэманізуе ўсіх нябелых і прапагандуе расавы гонар і салідарнасьць. Аднак часцей за ўсё інсайдэры канцэптуалізуюць музыку белага вярхоўства як спалучэньне гэтых тэмаў з забітымі рытмамі й зарадны панк альбо акампанэмэнт на аснове мэталу».[3] Да жанраў музыкі белага вярхоўства прылічваюцца нацысцкі панк, рок супраць камунізму й нацыянал-сацыялістычны блэк-мэтал.[2]
Барбара Пэры піша, што сучасныя гурты белага вярхоўства ўключаюць «субкультурныя групоўкі, якія ў значнай ступені арганізаваныя вакол прасоўваньня і распаўсюджваньня расісцкай музыкі».[4][5] Паводле дадзеных Камісіі па правох чалавека і роўных магчымасьцях, «расісцкая музыка ў асноўным вынікае з ультраправага руху брытагаловых, і праз Сеціва гэтая музыка ледзь ня стала найважнейшым інструмэнтам міжнароднага нэанацысцкага руху для атрыманьня прыбытку й новых сяброў».[6] У артыкуле «папулярная музыка й грамадзтва» гаворыцца, што «музыкі думаюць ня толькі тое, што музыка можа стаць пасьпяховым сродкам іх канкрэтнай ідэалёґіі, але й тое, што яна таксама можа спрыяць руху, станоўча апраўдаючы яго».[1]
Дамінік Дж. Пулера піша, што музыка ў некаторых краінах Эўропы больш распаўсюджаная, чым у ЗША, нягледзячы на тое, што некаторыя эўрапейскія краіны забараняюць або абмяжоўваюць яе распаўсюджваньне.[2] Эўрапейскія ўрады рэгулярна высылаюць «экстрэмісцкіх прышэльнікаў», забараняюць гурты белага вярхоўства й робяць аблавы на арганізацыі, якія вырабляюць і распаўсюджваюць іх музыку.[2] У ЗША расісцкая музыка абароненая свабодай слова з Першае папраўкі да Канстытуцыі.[7]