Мікалай Амосаў | |
![]() | |
Дата нараджэньня | 6 (19) сьнежня 1913 |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 12 сьнежня 2002[1][2] (88 гадоў) |
Месца сьмерці | |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | хірург, філёзаф, лекар, лекар-пісьменьнік, таракальны хірург |
Навуковая сфэра | кардыяхірургія[d], геранталёгія[d], трансплянталёгія і біякібэрнэтыка[d] |
Месца працы | |
Сябра ў | Нацыянальная акадэмія навук Украіны і Нацыянальны саюз пісьменьнікаў Украіны[d][3] |
Навуковая ступень | доктар мэдычных навук[d] |
Вучні | Olha Avilova[d] і Віктар Андрэевіч Скумін[d] |
Дзеці | Kateryna Amosova[d] |
Узнагароды | |
Мікалай Міхайлавіч Амосаў (19 сьнежня 1913, в. Альхова, Валагодзкая вобласьць — 12 сьнежня 2002, Кіеў) — савецкі і ўкраінскі таракальны хірург, навуковец-мэдык, літаратар.
Аўтар наватарскіх мэтодык у кардыялёгіі і таракальнай хірургіі, аўтар сыстэмнага падыходу да здароўя («мэтад абмежаваньняў і нагрузак»), дыскусійных прац па геранталёгіі, праблемах штучнага інтэлекту і рацыянальнага плянаваньня грамадзкага жыцьця («сацыяльнай інжынэрыі»). Акадэмік Акадэміі навук УССР (1969) і Нацыянальнай Акадэміі Навук Украіны, Герой Сацыялістычнай Працы (1973).
Доктар мэдычных навук, прафэсар. Аўтар навуковых прац па пытаньнях хірургіі сэрца і лёгкіх, біялягічнай і мэдычнай кібэрнэтыцы. Аўтар кнігі «Мысли и сердце» (1965).
Дэпутат Вярхоўнага Савету СССР у 1962—1979 гадах, Народны дэпутат СССР з 1989 году, чалец Вярхоўнага Савету СССР з 1989 году.
Мікалай Амосаў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў