| Павал Паўлючэнка | ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 1 студзеня 1998[1] (26 гадоў) | |
| Рост | 194 см | |
| Вага | 88 кг[3] | |
| Пазыцыя | брамнік | |
| Клюбная інфармацыя | ||
| Клюб | Пахтакор Ташкент[d] | |
| Нумар | 36 | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2016—2017 | Дняпро Магілёў | 20 (0) |
| 2017—2020 | Дынама Берасьце | 30 (0) |
| 2021 | Рух Берасьце | 28 (0) |
| 2022—2023 | Брук-Бэт Тэрмаліка | 10 (0) |
| 2023 | → Гурнік Забжэ | 0 (0) |
| 2023— | Пахтакор Ташкент[d] | 11 (0) |
| Зборныя | ||
| 2017—2020 | Беларусь (да 21) | 12 (0) |
| 2017— | Беларусь | 14 (0) |
|
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі | ||
Па́вал Паўлючэ́нка (нарадзіўся 1 студзеня 1998 году) — беларускі футбаліст, брамнік узбэцкага клюбу «Пахтакор» і нацыянальнай зборнай Беларусі.
Выхаванец магілёўскага футболу, у 2014 годзе пачаў выступаць за дубль мясцовага «Дняпра». Паводле вынікаў сэзону 2014 году «Дняпро» страціў месца ў Найвышэйшай лізе і дубль быў расфармаваны. У сэзоне 2015 году Павал быў запасным брамнікам у асноўнай камандзе. У сэзоне 2015 году стаў выступаць за асноўны склад, выйграўшы канкурэнцыю у дасьведчанага Руслана Капанцова. Згуляўшы ў 20 матчах у Першай лізе, дапамог магілёўскаму клюбу вярнуцца ў элітны дывізіён.
У сьнежні 2016 году падоўжыў кантракт з магілёўцамі да сканчэньня 2018 году[4]. Сэзон 2017 году распачаў у дублюючым складзе. У ліпені 2017 году, гэтак і не згуляўшы за «Дняпро» ў Найвышэйшай лізе, перайшоў у берасьцейскае «Дынама»[5], дзе спачатку быў трэцім брамнікам. 27 жніўня 2017 году дэбютаваў у Найвышэйшай лізе ў гасьцявым матчы берасьцейцаў супраць мазырскай «Славіі» (2:1), правёўшы на полі ўсе 90 хвілінаў. З кастрычніка 2017 году стаў трывала зьяўляцца ў стартавым складзе дынамаўцаў. Усяго ў сэзоне 2017 году правёў за «Дынама» 7 матчаў, у якіх прапусьціў 2 галы, і дапамог клюбу заняць чацьвертае месца ў чэмпіянаце.
У сэзонах 2018—2019 гадоў быў другім брамнікам дынамаўцаў пасьля Аляксандра Гутара. У сьнежні 2019 году падоўжыў кантракт зь берасьцейскім клюбам да канца 2020 году[6]. У сэзоне 2020 году па сыходзе Гутара стаў часьцей зьяўляцца на полі, чаргуючыся зь Сяргеем Ігнатовічам. У студзені 2021 году перайшоў у іншы берасьцейскі клюб — «Рух»[7]. Стаў трывалым гульцом пачатковага складу каманды, паводле вынікаў сэзону 2021 году быў прызнаны найлепшым брамнікам чэмпіянату Беларусі.
У студзені 2022 году пачаў трэнавацца з польскім клюбам «Тэрмаліка» і неўзабаве афіцыйна папоўніў ягоны склад[8]. Хутка стаў гуляць у стартавым складзе каманды, аднак з красавіка страціў месца ў аснове. Паводле вынікаў сэзону 2021—2022 гадоў «Тэрмаліка» выбыла з Экстраклясы ў Першую лігу, але брамніка застаўся ў камандзе, дзе стаў рэзэрвовым гульцом. У лютым 2023 году быў аддадзены ў арэнду ў клюб Экстраклясы «Гурнік» з Забжэ[9]. Пакінуў «Гурнік» у чэрвені 2023 году, гэтак і не згуляўшы за яго ў чэмпіянаце[10].
У складзе нацыянальнай зборнай Беларусі дэбютаваў 13 лістапада 2017 году ў таварыскім матчы супраць зборнай Грузіі.
«Дынама» Берасьце:
| Клюб | Сэзон | Чэмпіянат | ||
|---|---|---|---|---|
| Дывізіён | Матчы | Галы | ||
| Дняпро | 2016 | Першая ліга | 20 | –21 |
| Дынама Берасьце | 2017 | Найвышэйшая ліга | 7 | –2 |
| 2018 | Найвышэйшая ліга | 6 | –5 | |
| 2019 | Найвышэйшая ліга | 4 | –4 | |
| 2020 | Найвышэйшая ліга | 13 | –17 | |
| Рух | 2021 | Найвышэйшая ліга | 28 | –27 |