Рэлігіязна́ўства — комплекс навуковых акадэмічных (тэарэтычных, дасьледчых і навучальных) дысцыплін, якія вывучаюць грамадзкую прыроду рэлігіі — яе гісторыю, разьвіцьцё і месца ў культуры і соцыюме, тыпалёгія і гэтак далей. Прадметам якой зьяўляюцца ўсе рэлігіі, якія існавалі ў мінулым і існуючыя цяпер. Рэлігіязнаўства варта адрозьніваць ад багаслоўя (тэалёгіі).
Рэлігіязнаўства вывучае працэс ўзьнікненьня, функцыянаваньня і разьвіцьця рэлігіі, яе будынак, праявы ў гісторыі грамадзтва, ролю ў жыцьці асобнага чалавека, канкрэтных таварыстваў, ўзаемасувязь і ўзаемадзеяньне з іншымі абласьцямі культуры. Гэта комплексная галіна чалавечых ведаў. Рэлігіязнаўства сфармавалася ў выніку намаганьняў прадстаўнікоў багаслоўска-тэалягічнай, філязофскай і навуковай думкі.
Як галіна гуманітарных ведаў рэлігіязнаўства паўстала ў Эўропе ў другой палове XIX стагодзьдзя. Бацькамі-заснавальнікамі рэлігіязнаўства лічацца Фрыдрых Макс Мюлер, Корнеліс Пітэр Тіле і П’ер Шантепі дэ ля Сосе.