Сэрбская Ваяводзіна
| Сэрбская Ваяводзіна Српско Војводство | |||||
| |||||
| |||||
.svg)
| |||||
| Афіцыйная мова | сэрбская | ||||
| Сталіца | Срэмскі-Карлаўцы, Зрэнянін, Зэмун, і Тымішаара. | ||||
Сэрбская Ваяводзіна (па-сэрбску: Српско Војводство, Српска Војводовина) — назва Сэрбскай аўтаноміі ў рамках Аўстра-вугорскай імпэрыі, якая існавала з моманту свайго абвяшчэньня на Травеньскай скупшчыне 1848 году і да пераўтварэньня ў ваяводзтва Сэрбія і Тэмешварскі банат у 1849 годзе. Падчас рэвалюцыі, якая пачалася ў 1848 годзе, вугорскае насельніцтва ўладаньняў Габсбургаў патрабавала сабе аўтаномію і асаблівыя нацыянальныя правы, у той жа час адмаўляючы ў гэтым іншым народам, якія жылі па суседзтве або ў рамках вугорскіх адміністрацыйных адзінак.
З мэтай стварэньня ўласнай аўтаноміі і для абароны нацыянальнай ідэнтычнасьці, сэрбы, якія пражывалі на тэрыторыі сучаснай Ваяводзіны, на майскай скупшчыне абвясьцілі Сэрбскую Ваяводзіну. Карлавацкі мітрапаліт Ёсіф Раячыч быў абвешчаны патрыярхам і абраны старшынём ураду, а палкоўнік Стэван Шуплікац стаў ваяводам. Аўстрыйскія ўлады празь некаторы час афіцыйна прызналі пастанову Травеньскай скупшчыны.
Цэнтрам Сэрбскай Ваяводзіны спачатку былі Срэмскі-Карлаўцы, затым сталіцамі былі Зрэнянін, Зэмун і Тымішаара.