Сэрвэр імёнаў (па-ангельску: name server) — сэрвэр, на якім працуе сеткавая служба, што адказвае на запыты зьвестак у службу каталёгаў. Яна пераўтварае зразумелыя чалавекам ідэнтыфікатары ў кампутарнае, часьцей лічбавае, прадстаўленьне (IP-адрас, MAC-адрас і іншыя). Служба дзейнічае на сэрвэры ў залежнасьці ад пратаколу сеткі.
Найбольш распаўсюджаны тып сэрвэраў імёнаў — DNS-сэрвэр у Інтэрнэце, адказны за пераўтварэньне дамэнных імёнаў у IP-адрасы і наадварот.
Інтэрнэт апэруе дзьвюмя асноўнымі прасторамі назваў: герархіяй дамэнных імёнаў[1] і сыстэмай адрасацыі Internet Protocol (IP)[2]. DNS кантралюе прастору дамэнных імёнаў і дазваляе вызначасьць адпаведнасьць паміж імі і IP-адрасамі. DNS-сэрвэр трымае DNS-запісы пра кожнае дамэннае імя, напрыклад, адрасныя запісы (A, AAAA), запісы сэрвэраў імёнаў (NS) і паштовыя запісы (MX). Пры атрыманьні запыту на разьвязаньне дамэннага імя DNS-сэрвэр дае адказ, які ўтрымлівае IP-адрасы на кожны запіс у базе зьвестак.
Верхавіну герархіі DNS-сэрвэраў у Інтэрнэце складае геаграфічна разьмеркаваная сетка каранёвых DNS-сэрвэраў, працу якіх забясьпечвае ICANN.
Калі сэрвэр імёнаў ня мае зьвестак пра запытанае імя ў сваёй базе, ён перасылае запыт вышэй па герархічнай лесьвіцы[3]. У такім выпадку гэта рэкурсіўны запыт ці рэкурсіўны пошук (анг. recursive query, recursive lookup).