Сёрэн Абю К’еркегор

Сёрэн Абю К’еркегор
Søren Aabye Kierkegård
Імя пры нараджэньні па-дацку: Søren Aabye Kierkegaard‎
Дата нараджэньня 5 траўня 1813
Месца нараджэньня Капэнгаген
Дата сьмерці 11 лістапада 1855
Месца сьмерці Капэнгаген
Школа/традыцыя Кантынэнтальная філязофія, папярэднік экзыстэнцыялізму, постмадэрнізму, постструктуралізму, экзыстэнцыйнай псыхалёгіі і інш.
Кірунак экзыстэнцыялізм
Значныя ідэі Альбо-альбо[d], Fear and Trembling[d], The Concept of Anxiety[d], The Book on Adler[d], Christian Discourses[d], Works of Love[d], The Sickness Unto Death[d], On the Concept of Irony with Continual Reference to Socrates[d], Stages on Life's Way[d] і Concluding Unscientific Postscript to Philosophical Fragments[d]
Аказалі ўплыў Арыстотэль, Аўгустын, Іаган Георг Гаман[d], Готгальд Эфраім Лесінг[d], Мартын Лютэр, Фрыдрых Вільгельм Ёзэф фон Шэлінг, Георг Вільгельм Фрыдрых Гэгель, Jacob Peter Mynster[d], Хрысціян Вольф[d] і Імануіл Кант

Сёрэн Абю К’еркегор[1], таксама Кіркегор[1] (па-дацку: Søren Aabye Kierkegaard‎, 5 траўня 1813, Капэнгаген — 11 лістапада 1855, Капэнгаген) — дацкі філёзаф, пратэстанцкі тэоляг і пісьменьнік.

У супрацьвагу нямецкаму клясычнаму ідэалізму (а дакладней, разьвіцьцю, якое надаў яму Гэгель) настойваў на другаснасьці рацыянальнасьці і першаснасьці чыстага існаваньня (экзыстэнцыі), якое пасьля пэўнага дыялектычнага шляху разьвіцьця асобы павінна знайсьці свой сэнс у веры.

Ірацыяналістычнае разуменьне К'еркегорам ісьціны як высьвечваньня запаветных таямніцаў адзінкавага быцьця самога мысьлячага зьяўлялася адным з складнікаў, якія перадвызначылі зьяўленьне экзыстэнцыялізму[2].

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ а б БЭ ў 18 тамах. Т.8, Мн.:БелЭн, 1999, С.238.
  2. ^ История зарубежной литературы XX века / Под ред. Л. Г. Михайловой и Я. Н. Засурского. — М.: ТК Велби, 2003. — С. 31. — 544 с.