Танка

Та́нка — манастрафічны пяцірадковы нерыфмаваны верш у японскай паэзіі. У першым і трэцім вершарадах па пяць складоў, у астатніх — па сем. Ляканічнасьць у многім абумоўлівае дакладнасьць, афарыстычнасьць і паэтычную ёмістасьць зьместу. Для танка, як і для хоку, характэрная шматзначнасьць паэтычнага выказваньня, глыбінны падтэкст, шырокае выкарыстаньне мастацкай дэталі. Танка звычайна становіцца зразумелай у кантэксьце паэтычнай і культурнай традыцыі, эпохі, якія адлюстроўваюцца ў творы, своеасаблівых умоваў жыцьця японскага народа. Адным з найбольш выдатных майстроў гэтай вершаванай формы лічыцца японскі паэт канца XIX — пачатку XX ст. Ісікава Такубоку. Першыя танка ў беларускай паэзіі зьявіліся ў 1915 г. дзякуючы М. Багдановічу.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4