Тэўдавальд

Тэўдавальд
кароль франкаў[d][1]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся каля 534[2],
  • невядома
Памёр 555,
  • невядома
Дынастыя Мэравінгі[2]
Сужэнец Вальдрада[2]
Бацька Тэадэберт I[d][2]
Маці Deuteria[d][2]

Тэўдавальд[3], Тэадэбальд (лац. Theudoaldus, Theoduualdus, Theudoualdus, Theodoualdus, Theoualdus, Theodobaldus, Theodoboldus, Theobaldus[4]; каля 537 — 555) — кароль франкаў з дынастыі Мэравінгаў.

Біяграфія

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сын Тэадэбэрта I і Дэатэрыі. Стаў каралём у веку 13 гадоў праз заўчасную сьмерць бацькі. Сьпярша знаходзіўся пад наглядам свайго настаўніка.

Остготы, якія ў той час вялі ў Італіі жорсткае змаганьне зь Бізантыйскай імпэрыяй, разьлічвалі на зьвяз з Тэўдавальдам. Яны адправілі пасольства да валадара франкаў з просьбай пра дапамогу. Остготы падкрэсьлівалі, што Бізантыя па заваяваньні Апэнінаў можа пачаць вайну супраць франкаў, каб адваяваць былыя землі Рымскай імпэрыі. Аднак неваяўнічы Тэўдавальд не пагадзіўся на аднаўленьне франконска-остгоцкага зьвязу, які фактычна існаваў за Тэадэбэртам I. Разам з тым, ён не перашкаджаў дапамозе остготам з боку водцаў алеманаў Леўтарыса і Бутылена, якія пайшлі з войскам у Італію.

Ажаніўся з Вальдрадай, дачкай лянгабардзкага караля Вахона і сястра мачахі Тэўдавальда Вісігарды[5]. Не пакінуў нашчадкаў.

Глядзіце таксама

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens (фр.): Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — ISBN 978-2-9501509-3-6
  2. ^ а б в г д е ё Settipani C. La Préhistoire des Capétiens (фр.): Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 65. — ISBN 978-2-9501509-3-6
  3. ^ Kölzer T. Merowinger // Neue Deutsche Biographie (NDB). Bd. 17. — Berlin, 1994. S. 167—173.
  4. ^ Eckhardt K. A. Merowingerblut I, Die Karolinger und ihre Frauen. — Witzenhausen, 1965. S. 23.
  5. ^ Григорий Турский. История франков. Кн. IV. — М., 1987. С. 87.