Хацін

Хацін
укр. Хотин
Хацінскі замак
Герб Хаціну Сьцяг Хаціну
Дата заснаваньня:	22 верасьня 1002
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Чарнавіцкая
Раён:	Хацінскі
Плошча:	20,39 км²
Вышыня:	5 м н. у. м.
Насельніцтва
колькасьць:	8936 чал. (2022)[1]
шчыльнасьць:	438,25 чал./км² (2022)
нацыянальны склад:	украінцы – 92.9%, расейцы – 5.1%, малдаване – 0.6%, цыганы – 0.4% (2001)
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	+380-3731
Паштовыя індэксы:	60000—60005
КОАТУУ:	7325010100
Нумарны знак:	СЕ / 26
Геаграфічныя каардынаты:	48°30′28.0″ пн. ш. 26°29′9.5″ у. д. / 48.507778° пн. ш. 26.485972° у. д. / 48.507778; 26.485972Каардынаты: 48°30′28.0″ пн. ш. 26°29′9.5″ у. д. / 48.507778° пн. ш. 26.485972° у. д. / 48.507778; 26.485972
Хацін на мапе Ўкраіны Хацін
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
https://khotyn.dosvit.org.ua/

Хацін (па-ўкраінску: Хотин — Хатын, па-румынску: Hotin) — места ў Паўднёвай Бэсарабіі, на правым беразе Днястра. Раённы цэнтар Чарнавіцкай вобласьці Ўкраіны. Насельніцтва — 8900 чалавек (2024).

Мінуўшчына

У X—XIII стагодзьдзях належаў рускім княствам, з XIV стагодзьдзя пераходзіў да Малдовы, Турэччыны, Польшчы. У XVII—XVIII стагодзьдзях — памежная турэцкая цьвердзь. Месца дзьвюх вялікіх бітваў войскаў Рэчы Паспалітай з туркамі (у 1621 і 1673 роках). У 1812 далучаны да Расеі, з 1918 — у Румыніі. У 1940—1991 роках разам з Букавінай у межах Украінскай ССР (за выняткам 1941—1944, калі быў ізноў уключаны ў склад Румыніі), з 1991 ва Ўкраіне.

Насельніцтва

Колькасьць

Насельніцтва

1897	1959	1970	1979	1989	2001	2020
18 398	10 319	11 603	11 932	12 393	11 216	9132

Мова

Насельніцтва па роднай мове (2001)

украінская мова	расейская	малдаўская
93,73%	4,96%	0,41%

Глядзіце таксама

• Хацінскі замак

Крыніцы

1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2022 року, Київ-2022 — Державний комітет статистики України

Вонкавыя спасылкі

• Банк даних Державної служби статистики України (укр.)
• Cities & towns of Ukraine (анг.) (укр.)
• Фатаздымкі Хаціна
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880. — S. 598